Geplaatst Hallo!
Oké de titel zal wel raar klinken, maar ik ben bang voor hindernispalen. Bang om mijn knieën er aan te stoten
. Dit komt omdat ik meerdere keren keihard met mijn knieschijf tegen een paal ben geknald (op het laatste moment uitwijken/aan de de kant springen voor andere ruiters/ enz.). Het gevolg hier van is dus dat ik mijn knieën op trek als ik in de buurt van de palen kom. Al snel raak je dan natuurlijk uit onbalans, en dat is een half jaar geleden ook gebeurt. Ik zat op een vrij jonge Fries, het paard ontweek de hindernissen maar al te graag en vloog met een flinke gang op een hindernis af. Ik voelde het al aankomen en twijfelde, dat zal hij wel gevoeld hebben en het dier vloog er langs. Ik trok mijn been op (ja dom 
) om de paal te ontwijken. Net op dat moment springt het paard opzij. Nou je snapt het wel, enkele passen ben ik nog blijven zitten en toen ben ik eraf gevallen. Het paard waar ik opzat vloog er van schrik van door met als gevolg dat hij dus extra vaart maakte. Met flinke snelheid ben ik dus tegen de bakrand aan geknald en mijn pols is achterover over de rand geklapt. Ik heb in mijn leven denk ik nog nooit zoveel pijn gehad. Gelukkig bleek het niet gebroken (een wonder als je het mij vraagt, ik heb mijn pols ook wel eens gebroken en dat deed vele malen minder pijn.) maar het is wel nog steeds blauw. Naar die heb ik al weer vaak gereden en nooit veel last van angst gehad. Van te voren ook niet zo trouwens. Wel trek ik nog altijd mijn knieën op. Tot ik vrijdag een parcoursje moest springen, iets hoger dan normaal, maar verder niet bijzonder. Wel zat ik op een nieuw paard, een flink voorwaartse Fries die graag springt. De hele les had ik het al niet al te ruim, tot ik aan het eind een het hele parcours moest doen. Ik kreeg het ineens helemaal benauwd. Met mijn hart in mijn keel heb ik het paard toch maar aangespoord en ben begonnen. Ik heb wel geteld drie hindernissen meegenomen en de rest is allemaal fout gegaan. Het paard ging met me aan de loop en ik probeerde hem doodsbang er over heen te krijgen. Waarschijnlijk heeft hij mijn angst gevoeld. En dat terwijl ik helemaal niet bang ben voor springen, of om te vallen. Ik ben gewoon zo bang dat ik die palen raak. Uiteindelijk mocht ik van mijn instructrice stoppen, omdat ik mijn twijfel overbracht op het paard. Heeft iemand tips om van deze angst af te komen?
Groetjes hannah41
