Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-13 11:24

paard pakt om-en-om vast

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-13 11:24

Mijn ruin (8 jr) pakt minimaal vast op de buitenteugel, linksom en rechtsom. Hij blijft keurig actief en nageeflijk lopen, buigt gemakkelijk in, loopt niet over de schouder(s) weg en komt niet omhoog bij het omstellen.
Aan de buitenkant is er nauwelijks iets van te zien; op mijn protocollen (M2) heeft het vastpakken dan ook nog nooit als commentaar op gestaan.
Maar ik voel het; mijn instructrice voelt het ook, ze weet het dus en 'corrigeert' mij daarom vooral op basis van eigen ervaring.

Paard is goed aan het been en even aanleggen is voor hem voldoende om los te laten (en vervolgens meteen aan de andere kant vast te pakken). Soms heb ik het idee dat het een (mijn) balansprobleem is, maar hij doet ook op de rechte lijn. Andere keren verdenk ik hem ervan dat het een ingeslepen gewoonte is.
Wat denken jullie, zou balans de oorzaak kunnen zijn?

**Geplaatst**: 16-10-13 11:25

Re: paard pakt om-en-om vast

Geplaatst: 16-10-13 11:25

Balans zo i zo!

misschien ook ff zn tanden laten nakijken?

**Geplaatst**: 16-10-13 11:40

Geplaatst: 16-10-13 11:40

...volgende vraag: wat is balans...?

Als een paard vastpakt, is dat in mijn idee, dat hij een 'steuntje' aan de voorkant wil hebben. En het grote 'gevaar' is, dat het zwaartepunt naar voor komt.
(Veel ruiters praten over houdingscontrole dmv. de teugel, en als je het voorwaarts vanuit de achterhand over de rug etc. niet vergeet, is daar niet zo veel mis mee.)
Maar als een paard in een perfecte houding zou lopen, maar wel met 10 kilo op de teugel, dan ligt het zwaartepunt aanzienlijk verder naar voren dan bij diezelfde houding en een licht contact.

Ik leerde in dit verband: "alles wat hij vastpakt, laat jij los" (= geef geen gelegenheid om te gaan hangen, lat het gewicht meteen ''vallen'').
En er zijn idd ook ruuiters die zweren bij "extra been geven, als het dier op de teugel komt". Daar zit iets in, mits het dier niet gaat versnellen.

Aangezien hij het even vrolijk op de linker- als de rechterteugel doet, is het geen kwestie van links/rechts balans, eerder van horizontale balans (graag een steuntje van voren).

En mijn ervaring is, dat je soms lang met een paard aan het 'spelen' bent: hij geeft gewicht, jij gooit het weg/ drijft bij, even is alles goed, en hoepla, geeft hij weer gewicht...

Aan de andere kant: als het om kleine grammen gaat en het dier verder lekker soepel blijft lopen, "het zij zo".
Wat ik wel eens een enkele keer heb gedaan (een grapje uit de ijzerwinkel :oo

) is het trainingsbit van Linda Tellington. Die merrie vond het echt helemaal geweldig, om met het rollertje te spelen, te voelen hoe dat bit aan alle kanten kon bewegen en ze vergat toch echt he-le-maal om te gaan hangen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-13 20:47

Re: paard pakt om-en-om vast

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-13 20:47

Janneke2: horizontale balans.. hmm, nooit aan gedacht.
Ik ben inderdaad een 'extra been'-ruiter. Dat doe ik bij het vastpakken dus ook. Op rechts vast, rechterbeen erin en andersom. Ik zal eens proberen los te laten, kijken wat dat brengt. Thanks

Er hangt nu een Sprenger WH Ultra D-trens bit in; die is dubbelgebroken met een rolletje in het midden dat kauwen zou moeten stimuleren. Hij loopt er niet slecht op, maar geen hosanna ten opzichte van een simpel watertrensje.

**Geplaatst**: 17-10-13 06:10

Geplaatst: 17-10-13 06:10

Als een paard vastpakt doet hij dat om de inwerking van het bit dus de ruiter te blokkeren.
Het is geen machine, het heeft daar een reden voor.
Het is die reden die je moet zoeken om echt verder te kunnen komen, daar heb je "een open mind" voor nodig.

Het meest voorkomende probleem omdat men te snel wil gaan is:
Heel vaak wordt het natuurlijke horizontale evenwicht te vroeg teveel verstoord.
Voornamelijk dressuur ruiters doen dat véél te vroeg in de africhting.
Het paard wordt in de krul gezet, op of achter de loodlijn.

De oplossing in dit geval is:
Terug naar het begin, contactteugel met een zachte, vriendelijke, nagevende hand.
De ruiter volgt het hoofd.
Veel buiten rijden over wisselend terrein.
De hals strekken zonder ophouden.
Het paard zich zijn natuurlijke evenwicht mét ruiter laten hervinden, als dat bevestigd is komt beetje bij beetje de rest.

Interessant gegeven (wetenschappelijk) gegeven is dat het paard met zijn hoofd en hals in staat is het zwaartepunt in zijn lijf met maximaal 6 cm van voren naar achteren te verplaatsen en v.v..
Het belang van de plaatsing van hoofd en hals worden sterk overschat.
Hoofd en hals dienen voor het paard als balanceer stokje het egaliseert er de variabelen van het terrein en de door hemzelf ontwikkelde spierenergie mee.
Dragen van de massa komt van uit de ontwikkelde voorwaarts opwaartse kracht van de achterhand.

Is bovenstaande na 500km verbeterd dan in de rijbaan over gebogen lijnen opnieuw beginnen intensiever voorwaarts te rijden naar een begrenzende hand.
De neus 5 à 10cm voor de loodlijn en de nek altijd als hoogste punt anders is het opnieuw een valse krul.
De hals zal na verloop van tijd vanzelf mooi welvend omhoog komen van uit het voorwaarts.