Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
fortuna126 schreef:Ik denk dat je met stem en commando niet ver zal komen.
Een harde tik zal meer helpen...
Ik denk dat les nemen erg belangrijk is,je moet leren het paard voor te zijn alvorens hij stil gaat staan.
Maar les nemen lijkt me ook wel slim, waarschijnlijk is ze je gewoon aan uit uitproberen naomi_g1998 schreef:Dit deed mijn verzorgpony ook op een buitenrit, wou ook absoluut niet vooruit. Na een tijdje had ik zoiets van, nou prima, je wil niet vooruit maar we gaan ook niet achteruit dus dan blijven we staan. Na drie kwartier ging ze eindelijk lopenMaar les nemen lijkt me ook wel slim, waarschijnlijk is ze je gewoon aan uit uitproberen
linnie050 schreef:Heb je er ook last van in de bak?
Of is het alleen met buitenrijden als je paard wat spannend vind?
Of kan het ook zijn dat je paard ergens last van heeft en dus staakt?
Het lost het probleem niet op
troi schreef:Toch een stuk strenger zijn. Ze moet de simpele regel leren dat doen wat er gevraagd wordt aanmerklijk prettiger is dan stil staan en stout zijn. Dus ik zou echt de druk opvoeren, ofwel steviger aansporen met kuit of met een zweepje. Niet zozeer steeds harder maar wel volhouden! Net zo lang irritant zijn tot ze eieren voor haar geld kiest en doet wat je vraagt. Kies dus vooral wel een manier die jij zeker een 10 minuten kan volhouden, als jij opgeeft heeft zij haar zin en leert ze dat stug volhouden werkt en dat wil je juist niet natuurlijk.
pien_2010 schreef:Toen mijn ruin nog jong was en hengst en pas bij me was had hij dit ook. Hij was echt nergens bang voor en bij hem was het pure dominantie. Tikken enz. pfff maakte hem niets uit en hielp ook niet. Het was echt een kwestie van wie de langste adem had. Ikke dus. Maar met tien minuten kwam je er niet hoor. Heb wel eens twee uur staan wachten voordat hij een bruggetje over ging. Ik liet hem dan gewoon staan en zoals eerder geschreven werd zacht drijven deed ik dan en bij geen reactie liet ik hem staan. Hij mocht NIET naar achteren of zich omdraaien want dan draaide ik hem gelijk weer terug. Rustig blijven, goed doorademen maar NOOIT opgeven. Dat was wat ik heel duidelijk altijd gevoeld heb. Nadat het een aantal keren gebeurd was hield het bij mij vanzelf op. Soms met een diepe zucht ging hij dan toch maar weer verder alsof hij wilde zeggen ik ga maar want anders sta ik hier over een uurtje nog want baas geeft nooit op.
Wel was ik altijd heel duidelijk dat ik zijn gedrag niet fijn vond. Maar als hij dan eindelijk doorging dan was het braaf paard, aai en huppakee alsof er niets gebeurd was reed ik dan verder. Om thuis te godverre op die kl.te knol. Wij hebben echt heel wat dominantie gehad hoor terwijl wij super consequent waren voordat we er echt een gouden paard aan hadden.
Omdat jij een tinker heb verwacht ik ook dat het karakter is en geen angst. Dus volhouden hé. Het enige waar ik spijt van heb als ik terug kijk naar die tijd, is dat ik er toen met te weinig humor naar gekeken heb. Ik lag er soms wakker van omdat ik dacht dat het aan mij lag. Totdat ik terug kreeg van mensen dat ik het goed deed maar dat hij een vader hengst was en wel heel erg dominant. Ergerde me ook dood aan dat paard dat hij zo vervelend kon doen met name als ik eigenlijk nog werk had te doen en daar als een idioot koosje in het bos stond. Maar ik heb nooit toegegeven en dat is de reden dat het nu al lang helemaal klaar is.