Geplaatst Ik rijd nu ruim 20 jaar maar de eerste helft telt eigenlijk niet mee omdat ik het geijkte manegehobbelen aan het aanleren was. In de tussentijd veel verzorgpaarden gehad en best wel wat ervaring opgedaan en er achter gekomen dat rijden eigenlijk anders moet. Voorzichtig ben ik een begin gaan maken om mezelf om te scholen omdat regelmatig lessen niet mogelijk was. Veel gelezen, bekeken en af en toe gelest bij verschillende instructeurs. Zo af en toe voelde ik wat het was om echt iets samen met je paard te doen.
Sinds 1,5 jaar heb ik een eigen paard, een eigenzinnige merrie die dingen niet cadeau geeft en me corrigeert als ik iets fout doe. In die 1,5 jaar zijn we echt wel gegroeid, zeker aangezien ze ziek is. De dierenartsen, osteopaat, masseur enz. zijn eigenlijk vol lof over hoe mijn paard verbeterd is. In de tussentijd ben ik op zoek gegaan naar fijne instructeurs en uiteindelijk uitgekomen bij twee instructrices, een klassiek instructrice die 1x per maand bij ons op stal komt (Mindfields op bokt) en een centered riding instructrice die dat combineert met de klassieke manier, zij komt ook 1x per maand. Maar nu het probleem... Het zijn twee hele fijne mensen, maar zodra de les begint stop ik letterlijk met denken. Ik weet niet hoe het komt maar de informatie die gegeven wordt komt amper binnen en ik voer het op dat moment wel uit, maar als ik weer alleen ben en de rust terug te pakken heb kan ik de informatie niet meer terughalen. Ook merk ik dat ik onbewust gespannen ben, maar dat merk ik vooral aan mijn paard die ik dan ineens bijna vooruit moet trappen anders gaat alles in slow-motion. Als ik alleen rij is dat het tegenovergestelde
Het lijkt alsof ik de hele verbinding met mezelf verlies en op de automatische piloot verder ga. Opvallend is ook dat ik veel netter (rechter) zit als ik niet les.Herkent iemand dat en vooral: Zijn er mensen die dat doorbroken hebben en me kunnen vertellen hoe ik dat moet doen?
Als is het maar om weer even goed na te blijven denken! 
De mensen die ik help met rijden steken regelmatig een veer in m'n kont dat ik ze zo goed help, maar ik maak gewoon dezelfde fouten als zij. Ik kan ze alleen goed spotten bij een ander...
Zo heeft de centered ridinginstructrice uitgelegd dat ik mijn knieën moet voelen vallen in het ritme van de gang. In de les kan ik dat daadwerkelijk voelen, voor mezelf kan ik dat gevoel niet terugvinden. 
