max66 schreef:@ simpelman, mooi verhaal (had ik trouwens al eens ergens gelezen), maar....
Mijn paardje is niet bepaald bomproef. Je moet bij haar altijd alert zijn, ze kan zomaar wegspringen als het bv waait, ze schrikt dan van "niks".
Ik vind het nogal lastig om dat ontspannen te zitten eerlijk gezegd...
Je hebt hier voor een deel een kip en ei verhaal.
Zoals je gelezen hebt een paard kan ongelooflijk goed "luisteren" naar alle signalen dat het van zijn kudde/koppelgenoten ontvangt.
Jouw signaal is "wees heel alert, het waait en dan is het gevaarlijk" en daar houdt hij dan donders goed rekening mee, op het minste geringste zal hij met vluchten reageren.
Ten tweede als jij gespannen bent kun jij niet meer goed luisteren en zul je de alarm fase in je paard voor dat hij tot de vlucht overgaat niet voelen aankomen om hem op tijd gerust te stellen.
Ontspan je, geef je over en geef je paard daarmee vertrouwen. Ook als je ontspannen bent kun je direct reageren als dat nodig is.
Als het waait is je paard alert omdat het zich niet kan oriënteren.
Daarom zal het dan graag zijn hoofd omhoog brengen en de rug wegdrukken, klaar voor de vlucht.
Dit voelt onprettig omdat je dan minder controle hebt. Vaak worden de teugels dan korter genomen om het gevoel van controle terug te krijgen, alleen zal het paard het korter nemen van de teugels zien als bevestiging van zijn spanning.
Door het paard laag en over de rug te rijden én veel oefeningen voor afleiding zal hij minder snel geneigd zijn om te schrikken.
Het is lastig te ontspannen op een gespannen paard, maar voor het paard is het lastig (onmogelijk) te ontspannen met een gespannen ruiter. Iemand moet dus beginnen en dat is de ruiter. Probeer het paard door middel van het laag en over de rug en de oefeningen uit te nodigen te ontspannen en wees zelf bewust van je eigen spanning/ ontspanning.
Een betere zit bereik je door te beginnen te voelen wat je wel en niet goed doet. Voelen, herkennen, erkennen, verbeteren, herhalen.