Daarbij komt dat het me ontzettend veel moeite en energie kost om hem wel te laten doorlopen. Het lukt soms eigenlijk alleen (tot mijn grote schaamte, spijt, frustratie en schuldgevoel naar mijn paard toe) met bijna schoppen en in uiterste nood de zweep.
Wat ik hier misschien bij moet vermelden is dat hij iets in zijn spieren heeft (artrose?) wat hem heel stijf maakt, en met zijn 20 jaar is hij ook niet de jongste meer, maar hij kán het wel en op zijn goede dagen loopt hij echt als een zonnetje.
Heeft iemand tips voor subtielere aanwijzingen? En trucjes om hem actiever te houden. Ik snap dat het aan mijn rijkunsten (of het gebrek daaraan
) ligt, want bij een handjevol anderen loopt hij wel gewoon door.Het zit hem ook niet in dwarsigheid. Hij is ontzettend braaf en mensgericht en heeft in zijn jonge jaren ZZ-dressuur gereden. Hij snapt kennelijk mijn aanwijzingen niet, dat heeft hij wel vaker. Hij is best selectief qua hulpen. Daarom vind ik het nog veel verschrikkelijker dat ik me soms echt moet verlagen tot slaan en (te) hard drijven.
Ik heb daar ook vaak last van hoor (ik rij 2 jaar
) 