Geplaatst Even wat informatie: Wester is een halfingerruin van 11 jaar. Ik heb hem nu ruim 4 jaar. We zijn met ups and downs door de jaren heen gekomen. Dat ik hem net kocht was hij vrij dominant. Hij was druk en luisterde niet goed en ik was soms niet overtuigend genoeg om hem op zijn plaats te zetten. Daarnaast had hij een goed ontwikkelde onderhals die absoluut niet mee werkte. Meneer dacht alleen maar: ik kan het niet en ik wil het niet. Ik heb ook geregeld preiodes gehad dat ik me af vroeg of Wester wel de geschikte pony voor mij was. Sinds ruim anderhalf jaar heb ik een goede instructrice die mij en Wester op de juiste manier helpen en sindsdien zijn we (ook met vallen en op staan) vooruit gegaan en is het vertrouwen steeds meer gaan groeien.
Nadat geregeld mensen riepen dat ik moest gaan starten heb ik me er nu toch aan gewaagd om me in te schrijven op een onderlinge wedstrijd. Gewoon om te kijken hoe het zou gaan. Voor iemand met faalangst is dat een hele opgave. Dus het feit dat ik me opgegeven had was eigenlijk al winst. Wester hield zicht verbazingwekkend goed op het vreemde terrein. Ben wel eens vaker met hem weg geweest (3 keer gelest op een andere locatie, af en toe een buitenrit en een keer per jaar een weekend naar de veluwe). Maar dat is toch wel even anders. Hier waren ze naast het terrein een honkbalwedstrijd aan het spelen en er liepen allemaal vreemde paarden. Maar eerlijk is eerlijk, buiten wat kijken en hinniken om was Wester erg braaf.
Het inrijden was op gras en de proef zelf op zand. Dat ik geroepen werd om te starten schoot mijn hartslag nog meer omhoog dan dat ie al was en dat was aan Wester te merken. De lage witte hekjes waren toch wel heel eng… En toen bedacht ik me dat ik het toch echt los moest laten en moest gaan rijden, omdat anders die witte hekjes waarschijnlijk erg eng zouden blijven… En dat is gelukt. Erg trots op mezelf dat ik op dit punt wat kon gaan ontspannen, want ik hou soms nog wel eens teveel vast. Helaas kreeg ik niet de tijd om even linksom en rechtsom een rondje te doen, maar moest ik al snel starten.
Wester zakte wel wat in op het moment dat we de ring ingingen. Ik had niet gek gedaan met inrijden (galopperen ging al niet lekker op het gras, Wester vond dat spannend ivm gladheid) maar hij voelde wat vermoeid aan. Desondanks vind ik dat we het samen goed gedaan hebben voor een eerste wedstrijd. Ik ben trost op ons allebei. Er zijn absoluut nog genoeg verbeterpunten, maar we trainen gewoon rustig verder.
Bij de prijsuitkering bleken we eerste te zijn met 198 punten, dus we mogen niet klagen! Waarschijnlijk ga ik in september weer mee doen en wie weet komt er een startpas in 2014…
Dus brand maar los, maar wel op een opbouwende manier
http://www.youtube.com/watch?v=WOwrW3Ye ... e=youtu.be
maar dat zou het wel goed kunnen zijn 
dit was proef B5. linksom begrens ik zijn buitenschouder vaak niet goed genoeg. dat is zeker een aandachtspunt. de constante aanleuning werken we inderdaad aan! 
