ben ik trots dat we nu best weer een stuk zijn opgeschoten! De ontspanning is er nog niet constant, maar het begint toch al ergens op te lijken?
Wij zijn:
Topanga, 13 jaar, KWPN-merrie, stokmaat 1.66, in het verleden M1 gelopen (met mij), maar de laatste jaren recreatief bereden (niet met mij), sinds 1 mei weer terug bij mij op stal en na diagnose spat, behandeling en goede pedicure weer rustig in opbouw
Ik, 32 jaar, 1.80 lang, in het verleden hoger gereden, maar de laatste jaren weinig actief geweest en nu weer blij en lekker aan de slag
werkpunten:
onstpanning
ik rechtop zitten, haar mijn hand laten opzoeken ipv andersom
* mijn beugels zijn ongelijk omdat ik 3 cm beenlengteverschil heb (is 1 gat). Dat moet ik hebben om recht te kunnen zitten. Kan vreemd lijken, dus ik meld het maar even

losstappen

draf, nog niet constant in onstpanning, maar in vergelijking met 2 weken geleden....



ik val voorover?

hand veranderen

halthouden en hand volgen, blij!

richting de "enge hoek"

let niet op mn sexy afzakkend bh-bandje


concentratie

galop, die nemen we pas sinds een paar dagen weer mee in de training. Ik moet even weer mn evenwicht vinden (was langgg geleden)

even chillen tussendoor

andere galop

beter.. maar er zit echt niks in die manen

braafffff paardje

reacties, tips en advies, graag!
