Dit heb ik zelf ook vroeger gehad. Het paard vond het raar dat ie van een drukke, kleine inspring-bak naar een hele grote ruime bak moest, waar hij in z'n eentje was. Als ik hem er niet goed aan reed, dan keek hij nog vaak zo verwonderd om zich heen, dat ie bij de eerste hindernis weigerde, omdat hij alles behalve met het springen bezig was.
Ik denk dat je gewoon het paard wat meer ervaring moet laten opdoen op wedstrijden. Rijd er ook even goed aan voordat je groet en in de secondes die je hebt voordat je over de eerste hindernis moet, eventjes draf-galop en een of twee tempowisselingen meenemen in de tijd die je hebt.
Het werkt natuurlijk ook niet mee als je zelf al wat zenuwachtig bent en je nog over die eerste hindernis heen moet. Je gaat nu van zelf denken 'oh als hij maar niet stopt op die eerste'. Je moet er juist even goed aan rijden, let niet al te veel op houding en zit en de netheid van je rijden. Focus je ook niet al teveel op die eerste hindernis, want dan verkramp je al snel. Kijk ook al een beetje naar de tweede hindernis, zodat het paard ook weet dat hij gewoon erover heen moet en er niks aan de hand is.
Meestal zie en voel je ook, dat zodra die eerste hindernis is gedaan, dat je in de flow zit en geen last meer hebt van zenuwachtigheid of iets dergelijks. Dan rijd je al veel stabieler door zo'n parcour, zonder al teveel weigeringen.
Maar meestal zie ik dit bij de wat onervaren combinaties, als je samen wat meer ervaring opdoet en wat zelfverzekerder de springbak inrijdt, heb je al minder kans op een weigering op de eerste hindernis.