

Het is bijna een jaar geleden alweer, ons laatste HAW. Het rijden ging eigenlijk af en aan, soms had ie paar heel goede weken en daarna weer terug bij af. Oktober vorig jaar ben ik voor enkele maanden naar een andere stal verhuisd met betere faciliteiten en heb ik kennis gemaakt met Maarten van Stek, waar ik elke dag nog ontzettend blij mee ben! Onze eerste les van hem was enorm confronterend. Het kwam er eigenlijk op neer dat 1. Mexx nooit echt goed gereden is, 2. hij geen moer snapte van beenhulp naar voren en erg tegen het been was en 3. hij niet wist hoe hij z'n bovenlijn -actief- kon loslaten. Tja, daar zat ik dan...


Tja toch wel een bijzonder gevoel als je op gegeven moment je eerste lange zijde kunt rijden met een echt actief paard zonder z'n oren in te kunnen kijken

Draffoto
Galopfoto
In december kreeg ik echter zoveel heimwee naar m'n vorige stal dat ik terug ben gegaan, dus nu moesten we het verder rooien zonder Maarten. Het begin was er echter, en met een andere instructrice zijn we verder gegaan.
Ik zeg erbij: het is nog niet perfect, nog lang niet. Al ben ik de meest storende factor, met name mijn linkerhand

Wat Mexx betreft, z'n linkerachterbeen is z'n zwakkere achterbeen en bij activiteit heeft ie de neiging om buitenstelling aan te nemen (vandaar ook mijn reactie om links meer druk te zetten, stom stom). Een goede middendraf vindt ie ook nog lastig, dan heeft ie neiging zich omhoog te drukken. Maar ik ben allang blij dat ie voorwaarts gaat, met wat meer kracht en oefening komt dat vanzelf wel goed

Genoeg gepraat, (opbouwende) kritiek is van harte welkom!
1.

2.

Fijn plaatje

3.

4.

5.

Handen meer bij elkaar en hoger!
6.

7.

8.

9.

Hier duidelijk te zien wat er gebeurt bij een -te lang- stuk middendraf.
10.

11.

12.

13.

Zoooo jammer van die stomme binnenhand, vind Mexx hier heel fijn gaan.
Waar ik dan wel weer blij mee ben, is in elk geval 1 slechte gewoonte die ik kwijt ben


Rechterfoto is 2 jaar geleden gemaakt.
Nu in de zenuwenmodus voor de reacties..
