Geplaatst Ik heb al een paar jaar een probleem met mijn paard. Op dit moment is het zo 'erg' dat ik zelf niet meer rij, al sinds september vorig jaar. Ik ben een redelijk angstige amazone, of zonder veel lef in ieder geval. Ik heb mijn paard nu zes jaar. Bij het begin ging het rijden fantastisch en we scoorden veel punten in de B. Hij is doodbraaf eigenlijk, bokt niet, steigert niet, is nergens bang voor qua verkeer etc. Schrikt niet zo snel van dingen om hem heen. Hij heeft alleen een probleem: soms schrikt hij zo erg, dat hij op tilt slaat, en onstopbaar rent. Of tenminste, bij mij. Ik ben er zo een keer of drie goed afgedonderd. Ook op de openbare weg een keer gebeurd. Bij angstloze ruiters is er niets aan de hand, hij heeft echt een dominante ruiter of amazone nodig, die hebben er een gouden paard aan. Het is ontzettend frustrerend om te zien dat mijn bijrijder van 13 (!) er zo mee weg rijd, en ik (24) met knikkende knieën sta als ik moet opstappen. Overal waar hij is gaan 'flippen' durf ik niet meer te rijden met hem. Op de weg, in de binnenbak... Op dit moment durf ik alleen nog te rijden als het heel warm is en buiten met een ander in de bak. Want alleen vind ik ook geen succes. Dat is dus redelijk weinig.
Ik rij sinds een maand of drie een ander paard, doodbraaf, en dat past veel beter bij me. Ik ben na drie maanden zo ver dat ik eindelijk met lange teugel durf uit te stappen, dat ik ook alleen durf te rijden en dat ik de binnenbak overwonnen heb. Er zijn nog wel een paar dingen die ik eng blijf vinden. Ik durf bijvoorbeeld echt niet op m'n eigen paard te stappen.
Nou heb ik dat eigenlijk min of meer geaccepteerd. Ik ben wie ik ben, hij is wie hij is. Alleen ben ik op zoek naar iemand, een methode of iemand die een methode weet om dit probleem bij hem op te lossen? Verkopen is in ieder geval geen optie. Ik heb e.e.a. gelezen over Reconnective Healing, iemand daar ervaring mee? Zelf heb ik al boeken gelezen om over angst heen te komen, ben zelfs naar een hypnotiseur geweest, maar dat mocht helaas allemaal niets baten. De ervaring met het andere paard heeft er voor gezorgd dat ik wel weer plezier heb in het paardrijden, ik heb alleen een knoop in m'n maag wat ik met mijn eigen paard aan moet. Mijn bijrijder kan namelijk ook niet elke dag. En eigenlijk hoef ik er zelf niet meer op, bang dat het mis gaat. Verder zijn we de dikste vrienden. Hij volgt me overal, als ik er naast loop kunnen we alles aan, kleine kinderen kunnen alles met hem doen. Ook als je er naast loopt vindt hij niks eng en is ie poepbraaf. Ook fijn sportpaard, hij heeft M gesprongen met vorige eigenaar en met mij M1 dressuur. Alleen is de angst bij mij nu veel te groot.
Goed, de hamvraag: iemand ervaring met deze situatie? Iemand ervaring met paarden met dezelfde karaktertrekken? Iemand een oplossing?
