Geplaatst Door het horizontale kussen lijkt de Ardall qua vorm op een mens. Aan het kussen zit een veer met daaromheen een rechthoekige ‘rug’. De dummy heeft ‘schouders en een hoofd’ die je kunt neerklappen of rechtop zetten. Verder zijn er nog twee losse benen, die je kunt aangespen aan het ‘onderlichaam’. De laarzen van de pop kun je in de beugels steken. Het bovenbeen is niet opgevuld, het ziet er daarom meer uit als een lege broek, dan als een been. De voeten zijn wel gevuld en hangen keurig naar beneden.
We testen twee paarden. Voorafgaand aan de test gebruikte Van den Hof de dummy al een keer bij de paarden, om wat ervaring op te kunnen doen. Uit voorzorg kiest Gert eerst een oudere merrie van elf jaar. Na een aantal rondjes longeren wordt de Ardall op het zadel van de merrie vastgezet. Dat gebeurt met een extra buiksingel. Het hoofd en de schouders blijven nog even achterover geklapt zodat het geheel zo’n vijftig centimeter hoog is. Het gewicht van de dummy is zo’n vijf tot zeven kilogram. De merrie reageert best braaf, maar als het hoofd er door Gert op gezet wordt – hij doet dit tijdens het longeren door met een extra longeerlijn het mechanisme te bedienen – schrikt de merrie heel erg en galoppeert even paniekerig in de rondte. Na de eerste paniek wordt de merrie nog wat langer gelongeerd.
Benieuwd hoe de Ardall uit de test komt? Lees de uitslag in Bit 203. Deze editie ligt nu in de winkel.
Bron: Horses / Bit
Klik hier voor het filmpje.
http://horses.nl/videos/zadelmak-maken- ... map=%5B%5D
Mijn persoonlijke mening? Zeer onprofessioneel voor een professional. Hulpje word bijna ondersteboven gerend, longeerder gaat op zijn gezicht, paard breekt los. En dan vooral héél hard en nerveus HÓÓÓÓ!!!! blijven roepen, daar zal het paard van ontspannen. Ze zijn zelf veel te gespannen. Ik vind dat men zelf ontspannen moet zijn binnen dit proces, dat men een paard vertrouwen moet geven en moet kunnen kalmeren indien nodig. In plaats van de fotograaf attenderen op de stress die van het gezicht van het paard af te lezen is terwijl je krampachtig het touw vasthoudt (en het paard voor zijn gevoel geen kant uit kan omdat hij tegen de bakrand word gezet) zou hij het paard moeten kalmeren en belonen voor het feit dat het stilstaat en dit ondergaat. Maaroed, dat zijn voornamelijk punten ten aanzien van de mensen
Wat betreft de dummy zelf, het is een aardig idee dat het paard kan wennen aan een gewicht in het zadel (al weeg de dummy bijna niks), de lengte en de benen langs de buik. De dummy beweegt echter wel behoorlijk tegen het ritme in, waardoor het paard er naar mijn idee meer last van ondervind, aan de andere kant, zal een echte ruiter in dat opzicht alleen maar meevallen. Ook is het erg fijn dat de dummy in etappes is uit te klappen, waardoor het paard in verschillende fases aan het gevaarte kan wennen. Het feit dat de dummy in alle omstandigheden blijft zitten is ook zeker een dik pluspunt. Toch gaat mijn voorkeur uit naar een echte ruiter die het dier kan aanvoelen en visa versa. Die mét het paard mee beweegt. Voor zogenaamde probleemgevallen zou een dummy echter wel een uitkomst kunnen zijn.
