Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-13 14:54

En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-13 14:54

Hoi medebokkers

Ik ben Roxy en ben 26 jaar. Ik ben in mijn jonge kinderjaren begonnen met ponyrijden tijdens mini-lessen. Daarna op de normale les overgestapt en heb dit ot mijn 16de gedaan.
Ondertussen ook meerdere verzorgpony's gehad en nog zo'n 2 jaar op manegepaarden gelest.
Ik had daarna echt genoeg van rondhhobbelen achter elkaar. En ben dus opzoek gegaan naar een verzorgpaard. Deze was gevonden en ging goed, helaas werd het paard verkocht. Maar als snel een nieuwe gevonden. Na een aantal keer rijden wilde ik weer opstappen en stond met 1 been in de beugel en paard schrok en daar gingen we. Rennen, bokken en steigeren met als gevolg. Ik op de grond met me nier gescheurd en veel kneuzingen.
Daar was mijn schrik geboren, denk ik nu achteraf.

Nu een aantal jaren begon het heel erg te kriebelen, ik wilde weer paardrijden. Heel toevallig een hele leuke haf gevonden. Maar ook daar viel ik de 2de keer vanaf. Oeps, mij angst kwam weer op. Maar ik wilde doorzetten en besloot priveles gaan te nemen.
Zo gezegd zo gedaan. Op naar me eerste les. Ik mocht op een 1000% bomproof paard, waar zelfs kinderen van 7 oprijden. *Voel me echt stom*
Maar door de harde wind waren er nogal wat vreemde geluiden in de bak, en ik zat me eigen dus alleen maar te bedenken wat er fout kon gaan. En ja hoor, door mijn spanningen schrok de lieve Breezer. Ik corrigeerde het goed volgens mijn instructrice. Paar minuten later paard schrok weer. Ik bleef nog steeds goed zitten. Instructrice kwam langs mij lopen en zolang wij aan het praten waren was er niks aan de hand. Maar toen was het even stil, en ja hoor ik ging weer vanalles bedenken en paard schrok weer.
Met als gevolg, ik barste in tranen uit.. Niet dat ik schrok van dat Breezer schrok, maar dat ik het zo erg vond dat ik ineens zoveel schrik heb.

Ik heb nog een paar rondjes gestapt en ben afgestapt en met paard door de bak gelopen. Breezer stilgezet op de plaatsen waar hij schrok.

Volgende week ga ik weer lessen, en hoop dat het dan beter gaat.

Ik voel me zo rot, een aantal jaar geleden stapte ik bij wijze van nog op een 3jarige waar nog niemand opgezeten had, en nu ben ik al bang op een geweldig bomproof paard.

Oeps me post is iets langer geworden als ik dacht.. Maar iemand ervaring met dit probleem of tips?

Ook heb ik hierdoor besloten om mijn bijrijdpaardje op te zeggen, ik vind het tegenover haar niet eerlijk, omdat ik haar op dit moment niet kan bieden wat ze nodig heeft.

**Geplaatst**: 02-01-13 14:59

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 02-01-13 14:59

Ik denk dat we allemaal wel een periode van "angst" achter ons hebben.
Als tiener vond ik ineens het galopperen eng en liet ik me er bij de eerste sprong er al afvallen. Dom natuurlijk want dat is onder de streek veel risicovoller

Met men huidige paardje heb ik er ook een paar x naastgelegen en dat doet je zelfvertrouwen geen goed.
Naarmate je ouder wordt zie je ook veel meer het gevaar.

Ik neem aan dat je nu wel even begint met een prive lesje?

**Geplaatst**: 02-01-13 15:02

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 02-01-13 15:02

Top dat je toch doorzet. Probeer anders eens te zingen als je op het paard zit. Hierdoor moet je je ademhaling reguleren en ontspan je makkelijker.

**Geplaatst**: 02-01-13 15:03

Geplaatst: 02-01-13 15:03

Nee niet doen!! niet opzeggen daar krijg je spijt van!

Ik weet een kleinbeetje hoe je je voelt. Ik heb écht vele paarden zadelmak gemaakt. Stap nu nog steeds op frisse en gekke paarden maar ik ga niet meer op andersmans onbeleerde paard zitten omdat ik dat grappig vind om te zien wat er gebeurd.

Blijf gewoon lekker lessen of vraag aan je instructeur of je eerst een half uurtje les '' op de grond'' kan krijgen gewoon aan de hand je paard na laten geven en recht zetten zodat je lekker met elkaar bezig ben en dan gewoon rustig opstappen. Desnoots vraag je longeerles van 30 min dubbele lijnen! Hardstikke intensief als je dat niet kan en je blijft aan één stuk door bezig en het is nog leuk ook! En dan stap je daarna gewoon erop uit

. Jezelf niet verplichten persé te moeten rijden. Ga lekker andere dingen verzinnen en als jij denkt nu druf ik het aan dan ga je even zitten. Desnoots stap je na één rondje weer af. Dan heb je voor jezelf wel een voldaan gevoel dat je dat toch wel weer even gedaan hebt! Dat kan je best

**Geplaatst**: 02-01-13 15:05

Geplaatst: 02-01-13 15:05

Haha ach, denk ook dat iedereen wel eens zo'n periode heeft.
ik durfde eerst zonder zadel en een los touwtje op een geweldig paard.
daarna werd ik ineens heel bang, en durfde er nog niet op te zitten als er iemand naast liep.

maar gelukkig gaan die tijden meestal wel weer voorbij, dus goed dat je doorzet!

**Geplaatst**: 02-01-13 15:06

Geplaatst: 02-01-13 15:06

Ik heb geen tips voor je...

Je hebt een geweldig braaf paard onder je bips en een lieve instructrice, dus ik denk dat je er wel bovenop komt hoor, iedereen heeft diepte punten in de sport.

Je vertrouwen zal langzaam weer groeien, geef jezelf de tijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-13 15:06

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-13 15:06

Inderdaad, nu ik ouder ben zie ik veel meer de risico's en gevaar.
Ik heb nu priveles, alleen ik en de instructrice.

Zingen kan ik weleens proberen, want ik merkte ook zolang ik in gesprek was dat ik ontspannen was. Maar zodra de stilte kwam ik ook weer gespannen werd.

Als ik met grondwerk bezig ben, heb ik totaal geen angst. Het is echt als ik erop zit. Want dan ga ik me vanalles bedenken wat er kan gebeuren.

**Geplaatst**: 02-01-13 15:13

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 02-01-13 15:13

Het oude vrouwen syndroom... (volgens een vriend van me) Ik heb er soms ook wel last van, vooral onbewust. Zodra ik spoken zie ziet mijn paard ze ook. Op de 1 of andere manier breng je die spanning over.. Ik heb het vooral op wedstrijd.

**Geplaatst**: 02-01-13 15:17

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 02-01-13 15:17

Ik heb na een val in het bos ook best wel schrik gehad in het bos. Maar als je er eenmaal ''doorheen'' bent als het een aantal keren is goed gegaan lukt het daarna weer helemaal

(Tenminste, dit was bij mij)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-13 15:20

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-13 15:20

Bedankt al voor den reacties. Dat doet me goed!

Ik heb zojuist mijn instructrice, die heel lief en meedenkend is en helemaal op de hoogte is van mij paardengeschiedenis, een mail gestuurd. Ik heb namelijk woensdag pas weer les. Maar heb gevraagd of ik voor de les, op een andere dag, een uurtje langs mag komen. Zodat ik Breezer kan poetsen en misschien een stukje wandelen door de bak. Misschien helpt het ookwel, als ik meer met hem bezig ben en hem beter leer kennen.
Het paard is trouwens in haar eigen bezit, dus geen manegepaard.

Laatst bijgewerkt door La_Rouge op 02-01-13 15:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-01-13 15:21

Geplaatst: 02-01-13 15:21

Heel erg herkenbaar..
Ben zelf ook heel hard gevallen en had sinds toen voornamelijk problemen met grote paarden.. Pony's minder.
Ik zou, als ik jou was en het mogelijk is eventueel ook lager bij de grond beginnen en zo terug opbouwen?

**Geplaatst**: 02-01-13 15:22

Geplaatst: 02-01-13 15:22

Roxyi schreef:
Bedankt al voor den reacties. Dat doet me goed!

Ik heb zojuist mijn instructrice, die heel lief en meedenkend is en helemaal op de hoogte is van mij paardengeschiedenis, een mail gestuurd. Ik heb namelijk woensdag pas weer les. Maar heb gevraagd of ik voor de les, op een andere dag, een uurtje langs mag komen. Zodat ik Breezer kan poetsen en misschien een stukje wandelen door de bak. Misschien helpt het ookwel, als ik meer met hem bezig ben en hem beter leer kennen.
Het paard is trouwens in haar eigen bezit, dus geen manegepaard.

Goed begin +:)+

**Geplaatst**: 02-01-13 15:27

Geplaatst: 02-01-13 15:27

Goed dat je toch doorgaat!

Wat bij mij altijd goed helpt is zingen of diep en rustig ademhalen. Soms klets ik zelfs m'n eigen angsten van me af tegen mijn verzorgpaard. En ik moet zeggen dat het helpt, zodra ik meer ontspannen ben voel ik mijn paard onder me ontspannen.

Dus lekker blijven oefenen en vooral je verzorgpaard niet opzeggen, daar kan je namelijk ook op oefenen. Als je gewoon eerlijk tegen de eigenaren verteld dat je wat angst hebt en dat ook op je verzorgpaard onder controle wilt krijgen komt dat vast goed. Dan kan je daarna vol vertrouwen aan de slag.

**Geplaatst**: 02-01-13 15:36

Geplaatst: 02-01-13 15:36

Goed dat je doorzet! Ik kroop vroeger overal op, vallen was leuk en deed ik zelfs graag en expres en ik was niet bang te krijgen. Tot afgelopen zomer, toen ben ik van mijn eigen paard gevallen. Ging allemaal prima, de val ging bijna helemaal precies zoals het moest en ik kon daarna weer gewoon meteen opstappen en verder rijden. En een dag later bleek het ineens toch een hersenschudding en was ik wekenlang uit de running. De gevolgen van die ene simpele val deden me toch behoorlijk versteld staan, en ik merkte toen ik weer met rijden begon dat ik bang was geworden. "Wat nou als ie dit doet, wat nou als er dat gebeurd.." Zodra paardlief dan ook maar een beetje spanning opbouwde, stond ik er naast en dan gingen we aan de hand verder. Ik heb een filmpje wat mijn vriend heeft gemaakt waarbij je ziet dat het paard spanning loopt op te bouwen. Als ik dat filmpje nu terug zie, zou ik wel naar mezelf willen schreeuwen "GA DAN RIJDEN!! GEEF EENS BEEN!", maar in plaats van dat ik gewoon aan de gang ga, spring ik er meteen vanaf omdat ik ergens verderop een speld hoorde vallen.

Het scheelt dat ik die angst niet had bij mijn instructrice en ik ben iedere week les gaan nemen. Werken aan die basis en weer leren vertrouwen. Het gaat nu supergoed! Ik rij lekker buiten met mijn paard en durf weer "idiote dingen" te gaan doen. De eerste paar keren dat ik in galop aan sprong in het bos voelde ik mijn benen wel helemaal papperig worden en moest ik mezelf als het ware een schop onder mijn kont geven, maar je moet vooral weer durven ervaren dat het goed gaat heb ik gemerkt.

Hou dus vol, werk aan je vertrouwen en spreek tegen je instructrice uit waar je bang voor bent. Vallen is niet erg. Vallen hoort er bij. Vallen moet je leren!

**Geplaatst**: 02-01-13 15:37

Geplaatst: 02-01-13 15:37

Stop met je dom te voelen, en vergeet niet dat angst ook iets heel gezonds is om jezelf te beschermen.

Alleen nu misschien niet helemaal van toepassing op de situatie. Maar omdat het een paar keer achter elkaar fout is gegaan, zit de nare ervaring nog vooraan in je geheugen. Ik denk/hoop, dat als je weer een paar goede ervaringen hebt, die angst vanzelf naar de achtergrond verdwijnt. Zeker, als je er altijd vanuit gaat dat er iets kan gebeuren, immers zijn het paarden. Het belangrijkste dat als er iets gebeurt, jij boven blijft. En dat heb je de afgelopen keer heel goed gedaan zei je juf, dus dat lijkt me een mooi beginnetje om er weer vertrouwen in te krijgen.
Oh ennuh, dat je als tiener veel meer durfde dan nu als volwassene, is een bekend verschijnsel. Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze.

**Geplaatst**: 02-01-13 15:38

Geplaatst: 02-01-13 15:38

Ik zou volhouden hoor. Ik heb ook hyperventilerend op een paard gezeten. Het is ook zoeken naar een paard dat niet alleen bomproof is, maar vooral ook je vertrouwen geeft. Ben in mijn angst ook gezet op een ultiem basispaard waar alle kinderen op kunnen, maar de klik was er niet en ik voelde me niet vertrouwd. Met een ander paard, (type dominant eigenwijs monster) voelde het wel goed. Die was beslist niet liever, maar gaf mij het gevoel dat als het moeilijk werd, hij wel op zou letten.

Als ik op het paard zit en ik vind het eng, dan denk ik allereerst een beetje buiten mezelf: 'goh, ik vind het eng'. Verder eigenlijk niets. Daarna kun je eens letten op je lichaam, waar voel je dat eigenlijk aan? Hoe hou je je schouders, je voeten, heb je spanning op de teugels? Als je priveles hebt zou je ook bv een les aan de longe kunnen doen, met veel zitoefeningen. Zitoefeningen hebben mij enorm geholpen om zelfverzekerder te worden.

(Belangrijk is bij mij verder dat forceren niet helpt: ik moet niet ergens 'doorheen', daar wordt het beslist alleen maar erger van. Als ik even een stapje terug doe, gaat het vanzelf wel weer kriebelen als ik eraan toe ben. Maar dat verschilt vermoedelijk per persoon: vind uit wat voor jou werkt.)

**Geplaatst**: 02-01-13 15:47

Geplaatst: 02-01-13 15:47

Goed dat je door zet! Respect!

Angst hebben kan heel frustrerend zijn, ik weet er helaas alles van.

Kletsen en zingen helpt meestal goed, al voelt het een beetje maf natuurlijk..
De spanningen die ik voel als ik net op mijn paardje stap, klets ik altijd weg.
Of ik nu tegen mijn moeder, tegen mijn paard of in mezelf praat, het heeft altijd een positief effect!
En als ik opnieuw spanning voel ga ik gewoon weer babbelen, of zet ik d'r even in de volgende versnelling om de aandacht bij het rijden te houden en niet bij de omgeving.

Heel veel succes met het paardrijden en met Breezer,
Wat fijn dat je een begripvolle instructrische hebt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-13 15:48

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-13 15:48

Ik merk bij mijn eigen de spanning in me rug en schouders vooral, lijkt wel of ik die vastzet. (als ik het zo goed verwoord) Maar op moment dat het paard schrikt merk ik ook dat ik ontspan, en het goed op kan vangen. Kreeg er zelfs een compliment over

Een zitles aan de longe wil ik binnenkort ook zeker gaan doen.

**Geplaatst**: 02-01-13 15:55

Geplaatst: 02-01-13 15:55

MarjanB schreef:
Het oude vrouwen syndroom... (volgens een vriend van me)

Mannen altijd heerlijk subtiel met de waarheid.

Je hebt al door dat je niet de enigste bent ts.

En je hoeft je er ook niet voor te schamen.
Voorlopig zou ik lekker rustig de dingen doen waar je wel prettig bij voelt,borstelen,wandelen etc en het rijden komt heus wel! Stukje bij beetje en met wat hulp ga je het wel weer leuk vinden.

Je verzorgpaard is echt gestopt? Anders zou ik daar lekker mee dingen doen die je wel fijn vind en een keertje in een halve bak gaan rijden ipv 20x40bak miss geeft je dat wel wat meer vertrouwen.

Let ook op je ademhaling,probeer rustig door te blijven ademen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-13 16:05

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-13 16:05

Ik ben inderdaad gestopt met de verzorgpony. Ze heeft echt een consequente ruister nodig, en dat ben ik helaas niet. Ik had er een tijdje alleen gepoetst, wandelen en longeren maar ik durfde niet op te stappen. En vond dit echt niet eerlijk, en de eigenaresse zocht juist iemand zodat pony vaker onder het zadel kwam.

Ook merk ik, hoe kleiner de bak, hoe enger ik het vind. In mijn opzicht kan paard dan nergens heen als die aan de loop gaat. Ik rijd dus liever in een grotere bak.

**Geplaatst**: 03-01-13 19:59

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 03-01-13 19:59

Dat is erg vervelend!

Het is erg goed van je dat je toch gewoon doorzet

Probeer lekker te ontspannen.
En anders begin je toch eerst even aan de longeerlijn?
Tot dat je het vertrouwen in paardrijden weer terug hebt

En als je je dan weer lekker voelt op het paard en niet meer
bang bent dan kan je gewoon weer lekker rustig beginnen.
Nog veel succes en ik hoop dat je binnekort gewoon weer
met veel plezier op het paard zit!

**Geplaatst**: 03-01-13 20:22

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 03-01-13 20:22

ik heb er ook spijt van gekregen toen ik van paardrijden af ging en stopte met mijn verzorgpony...
ik heb nu weer een nieuwe en ik ben vanplan noooooittt meer te stoppen...

**Geplaatst**: 04-01-13 12:40

Geplaatst: 04-01-13 12:40

Angst laat zich helaas niet zomaar uitschakelen. Goed luisteren naar je gevoel en elke keer proberen een stapje verder te komen.

Kan je ook niet op zoek gaan naar een paard dat zich niet zo door jouw stress van de wijs laat brengen? Kan me voorstellen dat jouw angst niet minder wordt op een paard dat daar zo erg op reageert. Ik heb er één waar je krijsend achterstevoren op kan gaan zitten en die daar niet van onder de indruk is. Misschien past zo'n type op dit moment beter bij je?

**Geplaatst**: 04-01-13 12:47

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 04-01-13 12:47

Ik heb zoiets ook gehad ik ging rijden en zat op een hengstige pony als eerst hij stond in een stand en ik kwam erbij en hij verplettert mij gelukkig was me vader er en kon die hem met alle kracht opzij duwen. Daarna niemand zij dat het paard hengstig was spring zij bovenop een ander paard krijgt een trap naar achteren niet raak mijnes stijgert 3x en ja toen kwam het ik moest galloperen het ging zo hard ik was zo achter de bakrand geklapt. En ik was doodsbang ik durfde niks meer. Zelfs niet op het makste paard te rijden. Maar toen was er een nieuw paard gekomen Jouke het was een paard van 14 jaar ik kon er alles mee en we hadden het zo weer rustig opgebouwd. Mijn tip zoek een rustig paard ga er lekker bij in de stal zitten lekker poetsen knuffelen en lekker tuttel. En als je priveles neemt zeg dan gewoon wat je wil ik zei ik wil priveles maar de eerste zoveel lessen gwn stappen en daarna ging ik een stukje draven en na 3 maanden weer galloperen. en nu ik rij zelfs zonder zadel in gallop. Alleen me springangst gaat nooit meer weg maar dat is weer een ander verhaal. Hopenlijk heb je hier wat aan!! WoooWW beetje iets te lang :0

**Geplaatst**: 04-01-13 12:47

Geplaatst: 04-01-13 12:47

Ik denk dat je 't kunt vergelijken met autorijden na een ongeluk, TS.
Jij hebt een volledig gegronde angst, je hebt al eens een flinke smak gemaakt met nare gevolgen. Dus het is logisch dat je spanning voelt. De kunst is om die zo rustig mogelijk af te laten vloeien.

Ik ben zelf 39, aardige schijterd, en ben sinds m'n 15e niet van 't paard gestuiterd. Mocht dat gebeuren en ik breek wat, scheur en nier of wat dan ook, ik weet niet of ik weer zou durven hoor...