Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-12 18:50

Buitenrijden; dribbelen, drama & doodsangsten

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-12 18:50

Lekkere Francien Oomen titel... Maar ik meen het serieus, dat is wat minder.

Ik had dinsdag buitengereden met mijn bijrijdpony; Tadesse. Dat ging (tot mijn verbazing!) erg goed.
Ze is een 12 jarige Draver/Engels Volbloed merrie, E-pony formaat.
Ons niveau is waarschijnlijk nog nieteens B.
Ik rij haar sinds vorig jaar december.

Dus omdat het buitenrijden goed ging, kon ik vandaag met een stalgenote mee naar de ponyclub-bak (vreemd terrein, ze is er wel al ooit geweest), en heb ik dit dus gedaan.
Naar die bak is het ongeveer een kwartiertje stappen.

In het begin ging het nog wel. Ze was zelfs een beetje traag en ik moest been bij geven (hoeft normaal buiten echt niet)
Maar zodra we niet ons bospaadje ingingen... Pony ging op 'blanke' stand en begon meteen te dribbelen, harder te lopen, hobbelen, zwieren met dat hoofd en zo is het doorgegaan tot we bij de bak waren. Op een gegeven moment ben ik zelfs afgestapt omdat ik last kreeg van mijn oude schouderblessure (zenuwbeknelling, nogsteeds afentoe last van).

Dus in de bak, weer opgestapt. (ondertussen had ze mijn rechterhandschoen compleet aan gort getrokken, ringvinger was zowat doormidden)

Stappen ging nogsteeds niet. Draven ging 1 rondje goed, na een rondje was het gas op die lollie. Galop ging tot mijn verbazing in het begin erg goed, lekker rustig tempo, binnenstelling, volledige controle.

Dus een uurtje redelijk rustig gereden, en toen begon de ramp weer.
Stalgenote had het hekje van de bak opengedaan en mijn pony FLIPT werkelijk.
Huppelen, dribbelen, springen, lage steigertjes...
Toen nam mijn angst het over; ik ben als de dood van paarden die steigeren als het niet op commando is. Ik heb Tadesse ook geen steigeren op commando aangeleerd, daar zijn we niet aan toe en was ik niet van plan.

Ze stond tussen d'r billen, het dekje en haar nek wit van het schuim, en kwijlen dat ze deed.

En toen moest ik nog een kwartier hel terug naar stal.
Ik was zelf al helemaal gestresst, en die pony maar zwieren met dat hoofd en dribbelen, dat maakte het er niet beter op.
Eenmaal op stal aangekomen was ze weer de rust zelve... De logica voor dat ontbreekt mij echt.

Mijn vraag is dus.
Tips & tricks om het dribbelen, zwieren met het hoofd en controleverlies aan te pakken?

Alvast bedankt,
Zoey

EDIT: even voor de duidelijkheid; dit probleem heb ik niet op eigen terrein.

**Geplaatst**: 21-10-12 16:20

Re: Buitenrijden; dribbelen, drama & doodsangsten

Geplaatst: 21-10-12 16:20

Als ik het zo lees lijkt het vooral te komen doordat je pony op vreemd terrein terecht kwam en dat haar onzeker maakt. Aangezien ze het thuis en bij haar vertrouwde paadje niet doet. Ik denk dat het wel helpt om regelmatig kleine stukjes van het erf te gaan. Wanneer je erop te onzeker bent, dan ernaast. Gewoon om haar te leren dat er ook buiten het bekende terrein niks aan de hand is en dat ze op jouw kan vertrouwen. Probeer dan vooral voordat ze echt helemaal flipt weer terug naar huis te lopen en de afstand op die manier steeds te vergroten.

**Geplaatst**: 21-10-12 18:46

Re: Buitenrijden; dribbelen, drama & doodsangsten

Geplaatst: 21-10-12 18:46

Inderdaad net alswat Luniek zegt, steeds stukjes naar buiten gaan. Ik heb mijn vriendin die angst had voor buiten rijden ivm een trauma ook geholpen door steeds naar buiten te gaan al is het maar 5 min.
Je mag best zenuwachtig zijn maar zorg ervoor dat je geen zenuwen in je benen hebt, dus in ademen en uitademen. Zenuwen mogen tussen je oren zitten maar niet ergens anders!
Denk eraan; het ergste wat je kan gebeuren is dood gaan.
als jij ontspannen, rustig en zelfverzekerd overal heengaat is dat makkelijker voor je pony. als jij haar leidt volgt ze jou ( allen dan terwijl je er opzit :Y)

). Volgens mij is het gewoon een kwestie van meters maken.

**Geplaatst**: 13-11-12 15:53

Geplaatst: 13-11-12 15:53

Als het gaat neem een andere ruiter mee met haar paard. Zo heeft jou paardje ook een vriendje en dan gaat het dikwijls beter want dan zijn ze niet alleen.
Zo zul jij ook geruster zijn.