Ik sta al 5 jaar inmiddels op dezelfde pensionstal en ik rijd eigenlijk altijd voor mijzelf en vaak ook nog alleen, behalve dan met les 1x per week. Soms aan iemand vragen hoe het er uit ziet, hoe zijn halshouding oogt en hoe actief zijn achterhand lijkt, kan ik niet simpelweg omdat merendeel van de mensen die daar staan
western rijden of niet wedstrijdgericht rijden. Bovendien lijken sommigen het ook irritant te vinden dus heb ik besloten om het dan ook maar niet meer te vragen.
Maar nu,... Ik ben nogal perfectionistisch en ik merk dat ik steeds meer een spanning bij mijzelf opbouw als ik bijvoorbeeld voel dat hij wat begint te hangen en ik niet weet wat ik precies verkeerd doe. Of dat hij vertraagd, blokeerd etc. etc. wat vervolgens ook niet ten goede komt van het rijden. Ik heb gewoon nog niet die 100% feeling van hoe ik zit, hoe die halshouding er van opzij uitziet als ik even spiek van boven en grrrr ik word er gewoon helemaal gek van en ik merk dat Beau dit ook van mij word
!Dus nu mijn vraag aan jullie, hoe zouden jullie dit oplossen? En voor de mensen die net zoals mij het ook zonder spiegels moeten doen, hoe doen jullie dit? Hoe voelen/zien jullie wat jullie verkeerd doen en hoe de halshouding en het gehele plaatje er van opzij uit ziet?
Ik voel me echt een prutser om dit te vragen, maar ik merk dat ik iedere dag wanhopiger word dus dan maar zo...

Alvast ontzettend bedankt!


vertrouw op jezelf en je ruitergevoel!
en dan nog, buiten dat om, Dressuur rijden doe je niet voor het plaatje. Als de focus daar wel op ligt dan heb je iets heel verkeerd begrepen.....