en ja hoor gisteren was het weer zover en beet ik in het zand (niet letterlijk). Gelukkig was mijn vader mee met zijn fiets (rij nooit alleen). hoe het gebeurde: Ze had een koppel met honden in de gaten die met hun honden aan het wandelen was. Ik stuurde haar langs een boei die daar op de oever van het meertje lag en waar ze altijd wat schrikkig van is. Ik dacht dat ze de boei wel gezien had, deze is best groot en fel geel gekleurd
maar helaas... net toen ik dacht amai we zijn er al bijna voorbij, net toen zag ze de boei vlak langs haar! Ja en daat schrok ze dus van
. Ze sprong 1.5 meter opzij en deed daarna paar galopsprongen. Op dat moment zat ik nog steeds in het zadel en had ik haar bijna stil. maar net toen gaf ze dus enkele boksprongen (gewoon kop omlaag en 4 benen in lucht (beetje gelijk lammetje) ). tja en aangezien ik toch al iets losser in het zadel zat lag ik er dus af.De liep rustig paar meter weg en keek achterom. Ik stond op en liep rustig naar haar toe al pratend maar madam liet zich niet pakken en draafde toen weg, richting huis
. Gelukkig stond er 700 meter toch wel zeer lekker gras dat ze even moest proeven. Ze bleef wel achterom kijken op regelmatige tijden, alsof ze wilde zeggen ' waar blijf je, volg je nog?
.Dus daar aan het gras heb ik haar gewoon kunnen nemen.
Ik vraag me af waarom bokte ze ( doet ze normaal nooit maar op 1 maand is dit al 3e keer) en waarom blijft ze niet wachten op mij?
hoe lan ik haar dat leren dat als ik gevallen ben ze bij mij blijft. We hebben een goede band, ze is wel nogal plan-trekkend beestje
. hoe leer je ze dat aan?
.
En maak onder het zadel bezig zijn een feestje en doe in hele kleine stappen succeservaringen met "enge dingen" op.
'. Nu deed ze het dus weer, draafde in stukjes en stopte dan om telkens te kijken of ik haar achterna kwam. Gelukkig liep ze richting lekker hoog groen gras dat haar tegenhield van naar huis te lopen
.