Geplaatst Ik heb ruim 13 weken niet op mijn knappe paardje mogen rijden.
Die 13 weken best wel tegenstrijdige gevoelens gehad. Ik wilde
hééél graag weer rijden, maar ondertussen was ik bang voor het
moment dat ik er weer op mocht.
Op woensdagavond 8 februari 2012 zou ik Cootje trainen voor mijn
L1 dressuur debuut van vrijdag. Helaas heb ik niet de kans gekregen
om er langer dan 5 minuten op te zitten. Ik zat er namelijk net op,
was nog geen paar meter in de bak of meneer begon er een rodeoshow
van de te maken, waarna ik eraf viel en op mijn rug belandde. Onwijs last
van me rug en de pijn nam niet af. Dus paard naar huis gebracht en
doorgereden naar de eerste hulp. Lopend naar binnen gegaan, maar
al gauw lag ik geplankt. Uitslag: Mijn eerste lendewervel gebroken.
Nachtje in het ziekenhuis gebleven, want je snapt wel... Ik moet
's avond vallen, als er geen brace meer kan worden aangemeten.
Cootje heeft dus heerlijk van 12 weken vakantie mogen genieten.
Hij is daarna een weekje naar Arno Zegers gegaan, die heeft hem ook
zadelmak gemaakt. Het weekje was zo voorbij, ik mocht het nu wel zelf
met Cootje gaan doen. Maar god, wat vond ik het spannend. Eerst maar longeren,
superbraaf natuurlijk. Het zweet brak me uit, maar dat was nergens voor nodig.
Wat deed dat paard gelijk weer zijn best
Op de fotos zit ik er voor de vijfde/zesde keer erop (fotos zijn van verschillende dagen). Durf weer de hele bak rond te rijden
en probeerde weer bij het niveau te komen, waar we waren gebleven, wat me uiteraard niet lukte.
Ik duik een beetje in elkaar en rij niet zo overtuigend als ik heb gedaan. Maar we doen rustig aan.
Ohja, die soepele polsen heb ik altijd al gehad
Iedereen die alles heeft gelezen, respect
Fotos staan overigens niet op volgorde...
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
En vandaag een sprongetje weten te wagen. Het vertrouwen in hem, begint
terug te komen!
11.
. 
!