Bokt.nl

Langcara schreef:

xJess schreef:

Alleen het probleem is dat ze soms heel erg naar binnen valt. En dan door je been heen loopt. Soms reageert ze wel goed als je met je binnenbeen aanspoort (dus ze weet het wel) maar de andere keer niet. Met een zweepje een corrigerend tikje geven kan niet. Want ze is heel bang voor een zweep, de reden hiervoor weet ik niet, maar als je met zweep rijd raakt ze in paniek.

Je geeft het al te kennen, soms doet ze het wel, soms doet ze het niet.

en waarom raakt ze in paniek van een corrigerend tikje?
Omdat je iets van haar vraagt waar ze op dat moment niet aan kan voldoen.

Op het moment dat ze heel erg naar binnenvalt, heeft ze ergens moeite mee. Namelijk
- met haar balans
- en met het verlengen van haar spieren aan de buitenkant.

Een paard heeft 2 mogelijkheden om in balans een wending door te gaan:
- door zich naar buiten te stellen (wat ze van nature allemaal doen)
- of door zich naar binnen te stellen.

Om naar binnen te kúnnen stellen, moeten de lengtebuigingspieren aan de buitenkant dus langer worden. Dit kan ze niet. En jij vraagt dus om toch naar binnen te buigen. Ze kan dat niet, ze blijft dus recht in haar lijf en doordat ze toch gehoor geeft aan die binnenteugel, raakt ze uit balans en valt ze naar binnen.

Daar gaat geen binnenbeen tegen helpen. Want op dit moment haar binnenbeen geven om haar terug te drukken, is het zelfde als in een auto duwen tegen het dashboard om harder te gaan.

Wat dus te doen? Haar terug in balans brengen!
Als jij dus merkt dat ze in een wending naar binnen gaat vallen, pak jij haar aan de buitenkant. En ja, hierop zal ze naar buiten stellen wat niet mag. Maar ze zal het gemakkelijker krijgen met de balans waardoor ze sneller los durft te laten.
Ga bij jezelf na: als je uit balans raakt, dan denk je dat je gaat vallen en dan zet je je alvast schrap. Maar je wilt niet dat je paard zich schrap zet, je wilt dat hij loslaat. Dus zorg er voor dat ze los durft te laten door haar aan de buitenkant weer in balans te krijgen.
Dit heet nou rechtrichten, want hierdoor krijg je dus evenwijdige verdeling van het gewicht over het binnenvoorbeen en het buitenvoorbeen. En als je haar naar binnen laat vallen, valt al het gewicht op het binnenvoorbeen.

Als ze eenmaal los dúrft te laten, dan pas kun je voorzichtig vragen om naar binnen te stellen, maar zoveel als het kan lijden. Voel je dat ze zich weer schrap gaat zetten, in de hals (want ze komen met het hoofd omhoog bij ongemak), in de rug (verstrakken in de rug), verkorten van de passen, of het vastnemen van het bit aan de binnenkant (dat zijn allemaal signalen die aangeven dat ze het moeilijk vindt), dan stop je onmiddellijk met vragen. Je laat haar weer herstellen met je buitenteugel, en vraagt opnieuw stelling naar binnen. Altijd maar even vragen.

Want korte stijve spieren leniger en soepeler maken, dat is millimeterwerk. Dat lukt je niet van de een op de andere dag. Daar gaan maanden overheen.