Er is niets mis met een duidelijke reactie als een paard (ook een manegepaard) volkomen door je hulpen heen banjert.
Het begint meestal met timing: als je de aandacht terugvraagt in de miliseconde dat hij een deel van z'n oor achter een ander paard aan denkt te laten gaan kan een heel klein signaal met je handen genoeg zijn. Wacht je tot hij z'n volledige 500 kilo in stelling heeft gebracht, dan red je het daar niet meer mee.
Zo zacht als mogelijk, zo hard als nodig geldt daarnaast zeker voor manegepaarden: je begint met mooie kleine hulpen maar negeren is geen optie voor het paard en als het subtiel niet lukt dan volgt onsubtiel. (Een tikje met je zweepje op de buitenschouder kan hier ook goed helpen.)
Daarna keer je weer net zo vriendelijk en zacht terug naar de kleine hulpen. Als je daarbij ook duidelijk beloont wat wel goed gaat en bovendien je timing in de gaten houdt kunnen de meeste manegepaarden in betrekkelijk korte tijd (beslist binnen een les) best begrijpen dat ze bij jou op dat moment op jouw kleine signalen moeten letten. Daarmee krijg je waarschijnlijk niet onmiddellijk Z-dressuur fijngevoeligheid, maar beslist wel een paard dat op jouw zit en lichte teugeldruk gestuurd kan worden.
Oh ja, en vergeet bovendien je buitenteugel niet.