Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-11 22:17

angst na ongeluk

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-11 22:17

Ik blijf maar dralen en weet niet wat ik moet. Kort samengevat: Ik heb zo 6 jaar geleden een zwaar ongeluk gehad met mijn paard. Mijn cap heeft mijn leven gered. Ik had verschillende breuken en ben de afgelopen jaar meermaals geopereerd. Nu gaat het redelijk goed. Ik heb nog wel een beperking in mijn rechterarm - maar ik voel me goed. Door de vele operaties heb ik de afgelopen jaren niet veel meer gereden. Ik heb het paard waarmee ik het ongeluk heb gehad verkocht. De laatste jaren heb ik wat recreatief gereden (tussen de operaties door) op mijn (nu 27 jarige) pony en 18 jarige KWPN merrie. Op hun gaat alles ook prima. Maar ik mis een beetje de uitdaging- wil weer meer met een doel rijden op een jonger paard (mijn merrie is nogal stijf - oa door artrose- en heeft er niet meer zoveel zin in en de pony is nu met pensioen). Nu heb ik 2 jaar geleden een veulen gekocht en hoe groter ze wordt - hoe meer de angst me om mijn hart slaat. Inmiddels is ze al zeker 1.68m en ze moet nog 2 jaar worden. Ze is op zich heel lief en ook opgevoed. Maar het blijft een jong paard en ze is best frivool en heeft de neiging zich wat dominant op te stellen. Steeds meer denk ik dat ik beter toch een grote pony (omdat ik nogal klein ben) had kunnen kopen. Daar zou ik me gewoon nu in dit stadium veiliger op voelen. Echter, ik ben natuurlijk al aan haar gehecht en zo makkelijk een goed adres vinden voor een bijna 2-jarig paard is in deze tijd ook niet zo makkelijk. Het is een hele mooie blitse dressuurmerrie met veel capaciteiten. Maar ik merk dat door de hele toestand de ambities bij mij toch op een ander vlak zijn komen te liggen (ik bedoel dat ik niet alleen meer interesse heb in dressuur, maar ook in VD, NH ship, buitenritjes etc.). Kortom, ik weet wel wat ik wil- maar ook weer niet. Wat moet ik doen? Wat moet ik doen om over mijn angst heen te komen?

**Geplaatst**: 11-03-11 22:21

Re: angst na ongeluk

Geplaatst: 11-03-11 22:21

Ik zou toch met haar aan de gang gaan, dus idd VD en grondwerk gaan doen. Dan versterk je jullie band en wordt de stap om er uiteindelijk echt op te stappen misschien wel kleiner. Wel zou ik dan het echte inrijden aan een proffesional overlaten, anders neemt jouw angst misschien de overhand en dat wil je niet hebben.

Dat ze een blitse dressuurmerrie wordt betekent niet dat je haar niet voor grondwerk kunt gebruiken, dat is altijd alleen maar goed.

**Geplaatst**: 11-03-11 22:25

Geplaatst: 11-03-11 22:25

Ik herken je verhaal, heb na een val in t bos, tegen een boom met hoofd, cap door midden, zware hersenschudding, aantal breuken in schouder, sleutelbeen en ribben, een aantal jaar nauwelijks gereden, steeds kwam die angst weer boven. Ik ben toen een wat ouder manegepaard die wel veel kon gaan leasen puur om het vertrouwen weer op te bouwen, met hem ben ik gaan springen en in de carrousselles gegaan en na een hele tijd ook eens naar buiten met een paar stalgenootjes met brave paarden, je kan het gewoon niet forceren, hoe meer het goed gaat, hoe meer je gaat durven, als je jezelf gaat dwingen toch op een jonkie te stappen en je klapt eraf dan ben je zo weer een aantal stappen terug (zeg ik uit ervaring)
ik stap nu zo weer overal op (ben wel 20 jaar verder) al moet ik wel zeggen dat buitenrijden voor mij nooit echt meer ontspannend is (ik zie teveel wat er kan gebeuren)
misschien een jaartje een wat ouder paard rijden, zodat je erin kan groeien en dan kijken hoe je paardje word na het inrijden

**Geplaatst**: 12-03-11 16:00

Geplaatst: 12-03-11 16:00

Wat jij hebt is een trauma. Ik denk dat je in ieder geval weer regelmatig moet gaan rijden als je dat goed wil verwerken. Als je het uitstelt uit angst, komt het er nooit meer van.
Maar als je interesses zijn veranderd, is het misschien inderdaad wijzer om een paard te kopen dat geschikter is voor buitenritten. Jammer dat de markt op zijn gat ligt. Het is zeker geen optie om deze merrie alleen voor ritten te gebruiken, aangezien ze meer in haar mars heeft?

**Geplaatst**: 12-03-11 21:41

Re: angst na ongeluk

Geplaatst: 12-03-11 21:41

Wat een lastige situatie zeg.. Uit je verhaal maak ik op dat je nog niet het volledige vertrouwen hebt in je eigen paard (te groot en misschien ook te jong?). Dit zal je paard ook weer onzeker maken en dat levert meestal geen fijne situaties op en kan gemakkelijk uitlopen op een teleurstelling. Ik denk dat je vooral goed naar je eigen gevoel moet luisteren. Als een wat kleinere pony/paard die bijvoorbeeld wat ouder en 'makker' is je meer vertrouwen geeft, dan denk ik dat je beter daarmee aan de slag kan gaan (misschien ken je iemand met zo'n paard of pony waar je mee bezig kan en mag?). Wellicht dat je je angst met behulp van zo'n braaf en bomproof paard of pony stapje voor stapje kan overwinnen. Heel veel succes.

**Geplaatst**: 13-03-11 13:15

Geplaatst: 13-03-11 13:15

Probeer langzaam weer de draad op te pakken, en laat tijdens het (eventuele) rijden vooral niet je angst merken aan het paard (; Als je gewoon door blijft gaan wordt je waarschijnlijk vanzelf weer minder bang. Succes ermee in ieder geval!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-11 21:04

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-11 21:04

Bedankt voor de tips. Weet het echt niet. Ik heb de afgelopen jaren nog wel op mijn eigen paarden gereden. Maar niet echt op andere paarden. Ik merk gewoon dat dit paard mij imponeert. Ze is al zo groot en zo onbesuisd vaak. Ondanks veel grondwerk en VD merk ik dat het gevoel van 'geimponeerd zijn' blijft. En een gevoel uitschakelen is niet zo makkelijk. Gisteren kreeg ik op een onverwacht moment weer een kopstoot van haar waar ik nu nog hoofdpijn van heb. Dan is het voor mij klaar en duidelijk. Een ander moment ben ik weer onder de indruk van haar kwaliteit en schoonheid en denk ik - als ik haar nou eerst eens een hele pos door iemand anders laat rijden. Tja en als ik zo ga rekenen dan duurt het nog 3 jaar voordat ik er misschien op durf terwijl ik zo graag nu vandaag weer wil gaan rijden. Ik heb nu 4 paarden waarvan ik nog maar op 1 een beetje recreatief kan rijden. Aangezien ik de paarden aan huis heb- slaat de balans soms ook door naar de zorgkant. Ik wil zo graag weer rijden - maar weet echt niet wanneer ik dit op dit paard zou durven. Misschien is het inderdaad een idee om in de tussentijd op een manege te gaan rijden, op veel verschillende paarden. Maar dat is toch ook gek- heb ik hier 4 paarden staan, kost een kapitaal, en moet ik nog buitenhuis gaan rijden. Dus eigenlijk zijn er 2 dilemma's: de angst en het 'niet meer willen wachten'.

**Geplaatst**: 13-03-11 21:16

Geplaatst: 13-03-11 21:16

Eerlijk gezegd zou ik haar verkopen. Tuurlijk ben je gehecht aan haar maar als ik jou zo hoor zal dit geen paard worden waar jij dadelijk lekker ontspannen op weg kunt rijden. En aangezien je zelf aangeeft dat je eigenlijk wel weer wilt gaan rijden, maar dan zonder die hele grote angst en je nu al tegen haar op ziet, zou ik niet afwachten en haar nu verkopen en dan iets terug kopen waar je wel je vertrouwen op terug kunt vinden.

Je hebt nu al angst voor haar, voor het moment dat je dadelijk echt met haar aan de slag 'moet' en dan ben je in mijn ogen al fout bezig. Die angst zal zij ook zeker voelen en ik heb het idee dat ze dat nu al weet door haar dominante trekjes. Je hebt er niks aan om haar aan te houden totdat ze ingereden kan worden en haar dan te laten staan omdat je het gewoon niet aan durft, of wat erger is er zelf mee aan de slag gaan totdat er iets gebeurd. Dan kun je nu al beter iets anders zoeken voor haar, mensen die wel de uitdaging met dit paard aan durven gaan zonder angst en zelf op zoek gaan naar een paardje waar je wel je angst op kwijt kunt raken en waar je zorgeloos mee aan de slag kunt.

**Geplaatst**: 13-03-11 21:22

Re: angst na ongeluk

Geplaatst: 13-03-11 21:22

Ja dat denk ik ook eigenlijk, als je er zo tegenop ziet en hierdoor ook op je andere paarden niet rijd moet je misschien gaan denken of het niet beter is voor jou en het paard om een andere eigenaar te zoeken en als de zorg je wat veel is, wellicht even tijdelijk desnoods iemand als bijrijder vragen, dan heb jij er minder druk van en dan worden de paarden weer regelmatig gereden waardoor het voor jou misschien ook makkelijker is om er weer op te stappen als je daar zelf een goed gevoel bij hebt, dan hoeft het niet.

**Geplaatst**: 13-03-11 21:30

Geplaatst: 13-03-11 21:30

heb ook een zwaar ongeluk gehad ik mocht zeker geen 2 jaar op een paard of fiets kruipen .. na een jaar zat ik terug op mijn zotte doos .. heb ook wel angst maar toch je leeft maar 1 keer... gewoon veel ezig zijn met u paardje en zo ..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-11 21:32

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-11 21:32

Tja, als je dit zo schrijft dan is dat inderdaad de rationele kant. Dan voel ik het ook zo. Het is een verademing als ik dit zo lees. Alleen moet ik dan dat gevoel van schuld uitschakelen. Aan de andere kant verkoopt een paard van 2 niet zo makkelijk. Dus moet ik nog een jaar wachten, ben ik nog meer gehecht, kan ik nog meer gaan twijfelen. Ik wil dan ook graag een goed adres voor haar. Ze is echt een eyecatcher , dus om haar nu zo maar aan een handelaar te verkopen, voelt vanuit meerdere dimensies echt niet goed. Begrijp je, zo hou ik de spiraal draaiende. Ik geloof wel dat ik er een aantal mensen in mijn familie een plezier mee doe als ik niet op haar ga rijden- die hebben me letterlijk onder het bloed van de grond opgeraapt (was overigens ook op een jong paard van 3 jaar- misschien is het dat ook).
Ik heb nu niets te rijden. Mijn 2 paarden zijn te oud en ik heb nog een veulen en deze bijna 2 jarige (ik wandel kilometers, laat de kinderen erop etc). Kortom na alle operaties doet mijn arm het weer redelijk en ik wil weer rijden.

**Geplaatst**: 13-03-11 21:34

Geplaatst: 13-03-11 21:34

Kan je je 2jarige niet ruilen voor bv een E-pony die al wel wat langer onder het zadel is?

**Geplaatst**: 13-03-11 21:39

Geplaatst: 13-03-11 21:39

Je moet er ook niet aan denken dat er weer wat zou gebeuren en ik denk dat met alles wat jij al gehad hebt je het risico zo laag mogelijk moet houden dat er weer wat zou kunnen gebeuren. Ik heb niet zoveel heftigs als jou gehad, alleen veel last van mijn rug. Als ik er nog eens goed verkeerd af zou vallen kan ik het rijden hoogstwaarschijnlijki ook voor heel lange tijd vergeten zodat ik gewoon geen risico meer wil lopen.

De markt is ook slecht, maar een goed paard verkoopt nog steeds wel hoor, ook al zijn ze maar 2! En als je het niet probeert gebeurd het ook niet. Als ik jouw berichtjes zo lees denk ik dat je inderdaad het liefste je 2 jarige wil verkopen maar dat van de andere kant ook niet wilt vanwege schuldgevoel. Ik denk dat je het van de andere kant moet bekijken. Jij bent er voor jezelf (met een hele goeie reden!!) al uit dat dit paard eigenlijk niet geschikt voor je zal zijn. Je bent je nu al aan het opfokken omdat je er ooit over een jaar of 2 mee aan de slag zou moeten. Dan kun je haar beter verkopen zodat ze beter op haar plek is bij mensen die niet die angst hebben. Dat zou voor haar ook eerlijker zijn denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-11 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-11 21:44

Nou dat zijn nu precies gedachten die ik ook heb. Dan zou ik nog liever een d-pony willen die aan de maat is. Kan mijn dochter er straks ook op. En zoals gezegd- ik kan qua formaat nog zelfs op een C-pony. Maar anderen zeggen weer dat het zonde is van dit paard. Wie ruilt nu zo een goed paard voor een pony? Zelf heb ik eerder een paard verkocht en die heeft een hele goede plek gekregen. Ik moet zeggen dat dat voor mij een hele goede troost was. Ik zou niet weten welke handelaars een beetje gevoel voor de paarden hebben. Misschien moet ik ook maar eens gewoon bij iemand gaan kijken. Het zou soms toch handig zijn als ik wat minder emotionele betrokkenheid had geloof ik... Maar inderdaad- het paard verdiend ook een eerlijke kans die ik haar denk ik ook niet helemaal kan geven omdat ik niet durf en fysiek door mijn beperking ook niet kan. Als ik weer val is de kans inderdaad groot dat ik weer iets breek. Er zitten nog steeds allerlei pinnen en een plaat in mijn arm. Heb verantwoording naar een gezin en andere dieren (daar komen ze weer de rationele argumenten- goed hoor...).

**Geplaatst**: 13-03-11 21:49

Re: angst na ongeluk

Geplaatst: 13-03-11 21:49

papier is leuk hoor, maar jij moet er op willen rijden, als jij nou heel veel plezier kunt hebben met een D pony, wat let je, op die andere ga je toch niet zitten en dan blijf je je schuldig voelen dat er niets mee gedaan word en als je er idd samen met je dochter op komt heb je daar ook nog veel plezier van

Ga anders gewoon rondkijken, wat goed voelt, blijf wel in je achterhoofd houden dat jij het leuk moet vinden anders word het niets.

**Geplaatst**: 13-03-11 21:54

Geplaatst: 13-03-11 21:54

Ik vind het niet zo maar rationele gedachten. Stel je valt er weer vanaf en er gebeurd iets, je hebt je gezin en dat vind ik het allerbelangrijkste. En wat ik verder ook nog heeeeeeeeel erg belangrijk vind is dat je je lekker moet voelen bij de paarden. Dat je lol hebt met je knol! Ze kosten genoeg geld en ze staan er niet alleen maar voor grasmaaier (of ze moeten oud of versleten zijn), je wilt ook met plezier kunnen rijden.

Er zijn trouwens genoeg handelaren die graag een goed paard willen. En wat heb je aan een goed paard als je er niet op durft of als iemand anders hem voor je rijdt?? Niks, dan kun je inderdaad net zo goed een E pony aanschaffen of een ander paardje waar je je echt goed op voelt. Ik spreek trouwens uit ervaring, niet dat ik een ander paard heb moeten verkopen, maar vanaf dag 1 dat ik op mijn paard zat was ik verkocht en er is voor mij nog geen dag geweest dat ik met angst erop ben gaan zitten. Die paarden zijn er ook, echt waar! Ik moet er niet aan denken dat ik elke dag die angst zou hebben wat ik voorheen wel eens gehad heb met paarden die ik gereden heb, hoe zal die vandaag doen, waar zal die nou van schrikken? enz enz. Het is nu opstappen en wegrijden. De mijne staat nu al 5 maanden stil met een peesblessure en na 3 maanden mocht ik er weer op met stappen. Nou het was dus inderdaad gewoon opstappen en wegstappen op de weg, heeeeeerlijk

. En zo'n paard gun ik iedereen die zoveel angst heeft.

Waarom jezelf gevoelsmatig zoveel ellende op je hals halen als paardrijden zo heerlijk kan zijn!!