Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-01-11 16:33

De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 16:33

En daar bedoel ik dit mee: ben jij als ruiter wel redelijk naar je paard? Ben je je bewust van je eigen gebreken (in kennis of kunde)?

Vraag je dit eens af: hoe kan het paard recht lopen als de ruiter scheef zit? Ik zie mensen (en dan met name in de Academische Rijkunst) van alles doen om hun paarden recht te richten, en rechtrichten in natuurlijk een prachtig streven. Maar is het wel redelijk van een paard te vragen in horizontale en verticale balans te lopen als de ruiter niet in balans zit? Als de ruiter steeds een heup inknikt, krijg je een ongelijke gewichtsverdeling, en zal het paard onmogelijk rechtuit kunnen gaan op de AC-lijn.

Het paard kan imo niet nageeflijk zijn als de ruiter de handen vastzet. Immers geeft de ruiter dan niet na, en kan het paard niet anders dan in de kaak en de nek vasthouden (en dus ook de rug en het bekken). Maar diezelfde ruiter vraagt het paard wel om na te geven........ Is dat wel redelijk? Is dat wel fair?

Nog zoiets: veel leerlingen wordt voorgehouden dat ze wel makkelijker en beter gaan zitten als het paard goed loopt. Maar hoe kan het paard goed lopen als de ruiter de rug hol trekt en achter de beweging blijft? Je kunt niet van het paard vragen de rug los te laten, de buikspieren aan te spannen, en het bekken te kantelen, als er een ruiter opzit die niet in de beweging mee kan gaan. Geen paard die dat doet.

Jullie mening hierover? Brand los!

**Geplaatst**: 24-01-11 16:38

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 16:38

Natuurlijk zit daar iets in. Heel belangrijk om altijd naar beide partijen te gaan kijken.

Mijn eigen instructeur draait het om, zijn redenatie: als jij het maar goed doet dan volgt het paard vanzelf.

Ook toevallig gehoord: mevrouw komt met paard bij de Osteopaat. Eerste wat deze zegt na 3 stappen gezien te hebben 'Oef, de hele linkerkant zit vast' mevrouw "och, dat arme paard", "nee, niet je paard, jouw hele linkerkant!".

Met andere woorden: het is maar net wie je tegen komt of er vanuit paard of ruiter gekeken wordt.

**Geplaatst**: 24-01-11 16:39

Geplaatst: 24-01-11 16:39

mooi onderwerp, ik kan het alleen maar met je eens zijn. Ik denk dat ik redelijk door heb wat ik fout doe normaal gesproken, tuurlijk zijn er nog genoeg dingen te leren. Dit bewijst alleen maar hoe braaf en lief de meeste paarden zijn vind ik.

**Geplaatst**: 24-01-11 16:44

Geplaatst: 24-01-11 16:44

Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, 99 van de 100 keer ligt de fout bij de ruiter. Maar het is daarentegen veel gemakkelijker om het paard de schuld te geven.

Een goede instructeur zal dan ook eerst naar de houding van de ruiter kijken en zich dan pas bezig gaan houden met het paard. Foutjes kunnen er makkelijk in sluipen, daar heb ik zelf ook nog wel eens last van en ik denk dat iedereen dit wel heeft.

Eigenlijk kan ik maar weinig aan je verhaal toevoegen, je hebt gewoon gelijk :Y)

**Geplaatst**: 24-01-11 16:50

Geplaatst: 24-01-11 16:50

Houding, zit en effect van de hulpen vragen in al je voorbeelden aandacht voordat er aan het paard 'gewerkt' wordt.. Anders inderdaad niet fair!

Laatst bijgewerkt door JPS op 24-01-11 16:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-01-11 16:51

Geplaatst: 24-01-11 16:51

ik ben het met je eens....maar ik houd vooral rekening met de beperkingen van mijn paard

Hij is 23 heeft IR en is in het verleden vaak bevangen geweest.
Ik ben uiterst voorzichtig met hem...heuvel op loop ik er naast.
Zijgangen durf ik niet meer uit angst voor blessures.
En ik kijk waar hij loopt,wij hebben hier in frankrijk niet van die mooie zandpaden als in Nederland.
Ik houdt dus enorm rekening met mijn paard....zijn beperkingen

**Geplaatst**: 24-01-11 16:56

Geplaatst: 24-01-11 16:56

Apple schreef:
Natuurlijk zit daar iets in. Heel belangrijk om altijd naar beide partijen te gaan kijken.

Mijn eigen instructeur draait het om, zijn redenatie: als jij het maar goed doet dan volgt het paard vanzelf.

Ook toevallig gehoord: mevrouw komt met paard bij de Osteopaat. Eerste wat deze zegt na 3 stappen gezien te hebben 'Oef, de hele linkerkant zit vast' mevrouw "och, dat arme paard", "nee, niet je paard, jouw hele linkerkant!".

Met andere woorden: het is maar net wie je tegen komt of er vanuit paard of ruiter gekeken wordt.

Ik vind, eerst de ruiter, dan het paard.
Geen enkele ruiter zonder gevoel zal een paard beter maken.
Maar...een ruiter zonder gevoel kan weer makkelijker dat gevoel krijgen van een goed doorgereden paard.......Oef, snappiehemnog ?
Maar Apple jij hebt een goede instructeur!

**Geplaatst**: 24-01-11 17:00

Geplaatst: 24-01-11 17:00

Daphne_horse schreef:
mooi onderwerp, ik kan het alleen maar met je eens zijn. Ik denk dat ik redelijk door heb wat ik fout doe normaal gesproken, tuurlijk zijn er nog genoeg dingen te leren. Dit bewijst alleen maar hoe braaf en lief de meeste paarden zijn vind ik.

Daar verbaas ik me vaak over.......
Paarden zijn zulke vriendelijke dieren, zo ongelooflijk tolerant, en dan zijn er nog ruiters die standaard het paard de schuld geven..... terwijl ze zelf vasthouden, stuiteren op die rug, paard van voren vasthouden terwijl ze been geven (zo wordt aan de teugel rijden natuurlijk ook vaak aangeleerd). Er zijn paarden die dan echt recht omhoog komen, en terecht.......

@ geerke, jij bent een toppertje!

JPS schreef:
Houding, zit en effect van de hulpen vragen in al je voorbeelden aandacht voordat er aan het paard 'gewerkt' wordt.. Anders inderdaad niet fair!

Dat is idd waar.
Ik ben er van overtuigd dat je geen paard kunt trainen als je zelf je zit en hulpen niet beheerst. Paard en ruiter hebben een veel grotere invloed op elkaar dan veel mensen denken. Maar het punt is: het is alleen de ruiter die een vicieuze cirkel kan doorbreken. Je kunt niet het paard de schuld geven van het slechte zitten van de ruiter, omdat de ruiter kan besluiten beter te leren zitten.
Het paard kan niet besluiten beter te gaan lopen, als de zit van de ruiter dat niet toelaat.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:01

Geplaatst: 24-01-11 17:01

Ik probeer als uitgangspunt te nemen dat ik de oorzaak bij mezelf zoek wanneer iets niet lukt. Valt hij over de schouder weg op een volte? Dan zit ik dus niet goed of begrens ik op de verkeerde manier.

Vanuit dat uitgangspunt kom ik veel verder dan met het dwingerige wat ik vroeger had.

Iets anders wat ik heb geleerd is te stoppen wanneer het goed gaat. Als ik iets wil bereiken en dat lukt, dan houd ik daarna op. Dat is dan ook de beloning voor het paard. En ook stug doorgaan wanneer het een keer níet lukt heb ik afgeleerd. Dat voorkomt een boel frustratie aan de zijde van ruiter en paard.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:03

Geplaatst: 24-01-11 17:03

Yamcha schreef:
En daar bedoel ik dit mee: ben jij als ruiter wel redelijk naar je paard? Ben je je bewust van je eigen gebreken (in kennis of kunde)?

Eerlijk?
Niet altijd, maar daar heb ik les voor.

Citaat:
Vraag je dit eens af: hoe kan het paard recht lopen als de ruiter scheef zit? Ik zie mensen (en dan met name in de Academische Rijkunst) van alles doen om hun paarden recht te richten, en rechtrichten in natuurlijk een prachtig streven. Maar is het wel redelijk van een paard te vragen in horizontale en verticale balans te lopen als de ruiter niet in balans zit? Als de ruiter steeds een heup inknikt, krijg je een ongelijke gewichtsverdeling, en zal het paard onmogelijk rechtuit kunnen gaan op de AC-lijn.

Het paard kan imo niet nageeflijk zijn als de ruiter de handen vastzet. Immers geeft de ruiter dan niet na, en kan het paard niet anders dan in de kaak en de nek vasthouden (en dus ook de rug en het bekken). Maar diezelfde ruiter vraagt het paard wel om na te geven........ Is dat wel redelijk? Is dat wel fair?

Natuurlijk niet.

Ik vind bijvoorbeeld 'een stille hand' ook vaak een boosdoener. Er is bij mij een tijd flink op gehamerd, maar toen heb ik een tijd gehad dat ik mijn polsen vastzette. Mijn handen waren wel stil, maar ook stug en te weinig meegaand. Gevolg: een stram beeld.

Citaat:
Nog zoiets: veel leerlingen wordt voorgehouden dat ze wel makkelijker en beter gaan zitten als het paard goed loopt. Maar hoe kan het paard goed lopen als de ruiter de rug hol trekt en achter de beweging blijft? Je kunt niet van het paard vragen de rug los te laten, de buikspieren aan te spannen, en het bekken te kantelen, als er een ruiter opzit die niet in de beweging mee kan gaan. Geen paard die dat doet.

Eens.
Wel kan het soms zijn dat iemand het spoor en het gevoel even bijster is. Gewoon vastgelopen en er niet meer uitkomen. Het blijft toch een wisselwerking en het moet vanuit de ruiter komen. In dat geval kan het in sommige situaties raadzaam zijn om diegene even op een ander paard te laten. Net eentje die bijvoorbeeld wel gemakkelijk in die contragalop blijft waardoor de ruiter het gevoel krijgt van hoe het voelt en hoe je ontspannen door een bepaalde oefening gaat. Dit gevoel meenemen naar je eigen paard waardoor je je beter bewust wordt van hoe het hoort te voelen en waar je naartoe moet werken. Vroeger (jaren '90

) op de ponyclub moesten we met enige regelmaat ruilen. Toen erg spannend, maar achteraf erg leerzaam.
Wat ik hiermee bedoel is dat je soms de oplossing even buiten jezelf en je paard kunt zoeken. Niet dat het probleem niet bij jou ligt, maar even uit die comfort zone ( :roll:

wat een woord) halen.

Geerke - Respect.

Zo hoort het ook en daarom mag jij ook zolang al van jouw beestjes genieten. (Of was jij dat niet?)

**Geplaatst**: 24-01-11 17:05

Geplaatst: 24-01-11 17:05

Yamcha schreef:
Daphne_horse schreef:
mooi onderwerp, ik kan het alleen maar met je eens zijn. Ik denk dat ik redelijk door heb wat ik fout doe normaal gesproken, tuurlijk zijn er nog genoeg dingen te leren. Dit bewijst alleen maar hoe braaf en lief de meeste paarden zijn vind ik.

Daar verbaas ik me vaak over.......
Paarden zijn zulke vriendelijke dieren, zo ongelooflijk tolerant, en dan zijn er nog ruiters die standaard het paard de schuld geven..... terwijl ze zelf vasthouden, stuiteren op die rug, paard van voren vasthouden terwijl ze been geven (zo wordt aan de teugel rijden natuurlijk ook vaak aangeleerd). Er zijn paarden die dan echt recht omhoog komen, en terecht.......

@ geerke, jij bent een toppertje!

JPS schreef:
Houding, zit en effect van de hulpen vragen in al je voorbeelden aandacht voordat er aan het paard 'gewerkt' wordt.. Anders inderdaad niet fair!

Dat is idd waar.
Ik ben er van overtuigd dat je geen paard kunt trainen als je zelf je zit en hulpen niet beheerst. Paard en ruiter hebben een veel grotere invloed op elkaar dan veel mensen denken. Maar het punt is: het is alleen de ruiter die een vicieuze cirkel kan doorbreken. Je kunt niet het paard de schuld geven van het slechte zitten van de ruiter, omdat de ruiter kan besluiten beter te leren zitten.
Het paard kan niet besluiten beter te gaan lopen, als de zit van de ruiter dat niet toelaat.

Helemaal mee eens Yamcha, en dat is ook wat ik met mijn antwoord bedoel!

**Geplaatst**: 24-01-11 17:08

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 17:08

het grootste probleem van het paard zit vaak op zijn rug ,
alleen een mens dat in balans is kan zijn paard in balans houden en dat is hard werken voor een mens aangezien je nogal wat bagage vergaart in je leven zowel fysiek als mentaal.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:09

Geplaatst: 24-01-11 17:09

Ik ben een ruiter die niet gelijk is aan beide kanten. Ik sport veel om mijn minder gespierde kant te ontwikkelen, let op mijn gewicht en ik weet dat ik nooit een langere periode zonder les kan. Ik wijt al mijn paard zijn "problemen onder het zadel" aan hoe ik op zijn rug zit. Ik zal volgens mij ook nooit een goede wedstrijdruiter worden, omdat ik zo verschillend ben links en rechts. Toch geniet ik van het rijden en ik probeer mij paard zo min mogelijk in de weg te zitten. Ik vind mezelf heel redelijk binnen de grenzen die ik stel, ook al weet ik dat ik nooit helemaal in balans zal komen.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:15

Geplaatst: 24-01-11 17:15

Ik denk inderdaad dat we altijd eerst naar ons zelf moeten kijken. Maar laten we eerlijk zijn, wie is 100% recht en wie is met beiden handen precies even soepel.... (ik niet ;-)

) Maar om eerst naar jezelf te kijken en bewust daar mee om te gaan (corrigeren) kan je goed gaan paardrijden.

Ik vindt het verschrikkelijk als ik mensen hun paard zie afraggen omdat hij niet doet wat ze willen. En zelf niet kunnen rijden of heel erg scheef zitten. En dan ben ik al blij als ik zie dat ze wat doen met rechtrichten want ik zie veel meer mensen die met oefeningen bezig zijn, veel "stelling" en geen idee hebben waar ze mee bezig zijn.

Daarnaast denk ik dat als je als ruiter niet veel gevoel hebt, je een paard daar naar uitzoeken moet. Dus geen hoog in het bloed staande warmbloed, maar misschien een relaxter type paard die zich dat wat makkelijker laat gevallen en je snel vergeeft.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:21

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 17:21

Leuke Discussie, maar vind het meer een vraag.
Maar tot zover ik weet, zie ik (bijna) al mijn mankementen, het moeilijke is alleen om het af te leren!

Maar ik denk dat er onbewust bij iedere ruiter "verkeerde" dingetjes insluipen..

**Geplaatst**: 24-01-11 17:29

Geplaatst: 24-01-11 17:29

liberty22 schreef:
het grootste probleem van het paard zit vaak op zijn rug ,
alleen een mens dat in balans is kan zijn paard in balans houden en dat is hard werken voor een mens aangezien je nogal wat bagage vergaart in je leven zowel fysiek als mentaal.

Daarom noemen we het toch ook een éénheid vormen met je paard. Dat is tenminste mijn streven. Ook al zijn we dan niet 100% in balans, dat is je paard ook niet. Maar samen moet je het wel zijn, of in ieder geval zodat het acceptabel is voor beiden.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:30

Geplaatst: 24-01-11 17:30

DDW1190 schreef:
Leuke Discussie, maar vind het meer een vraag.
Maar tot zover ik weet, zie ik (bijna) al mijn mankementen, het moeilijke is alleen om het af te leren!

Maar ik denk dat er onbewust bij iedere ruiter "verkeerde" dingetjes insluipen..

Je bent je als ruiter nooit helemaal bewust van alle fouten die je maakt. Er is altijd wel iets dat je denkt 'Verrek, ja....'. Het is gewoon belangrijk om je bewust te zijn van het feit dat de fouten die je paard maakt, door jou gemaakt worden, want jij staat aan de basis. Die bewustwording is eigenlijk genoeg, want de rest (het wat en hoe) vertelt je instructeur je wel.

Verder vroeg ik me net af in hoeverre je kinderen dit bij kunt brengen. Jonge kinderen hebben vaak een beroerde motoriek. Dit is namelijk dan nog volop in ontwikkeling. In welke mate is het dus verantwoord om met jonge kinderen hiermee dressuurmatig aan de slag te gaan terwijl hun ontwikkeling dit beperkt toelaat?

**Geplaatst**: 24-01-11 17:31

Geplaatst: 24-01-11 17:31

Ik vind dat Daphne helemaal het correcte antwoord geeft en ben het er helemaal mee eens. Anderzijds vind ik het ook van deze tijd om ruiters snel af te branden op hun zogenaamde fouten. Iedereen moet het rijden leren en dat gebeurt niet ineens goed en zonder fouten

Toen ik begon met rijden heb ik vast héel veel fout gedaan en ja het nageeflijk rijden was vooral kwestie van druk in de hand en zo kan ik nog veel meer voorbeelden geven. Maar ben je dan gelijk fout? Je moet mensen wel de tijd geven om te leren en niet iedereen is nou eenmaal een talentje.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:33

Geplaatst: 24-01-11 17:33

aerdenhout1 schreef:
Ik vind, eerst de ruiter, dan het paard.
Geen enkele ruiter zonder gevoel zal een paard beter maken.
Maar...een ruiter zonder gevoel kan weer makkelijker dat gevoel krijgen van een goed doorgereden paard.......Oef, snappiehemnog ?

Zeker

Een ruiter kan leren wat het goede gevoel moet zijn, kan leren wat hij/zij moet voelen

en dan kan die ruiter ook leren hoe het paard goed te rijden. En zo kan elke ruiter zich toch verbeteren en in ieder geval leren een paard niet in de weg te zitten

@ malloesje: het gaat er mij niet om mensen af te branden op hun fouten, iedereen maakt ze, en het is zeker niet altijd gemakkelijk ze te verbeteren. Het gaat mij wel om een stukje bewustwording, om redelijkheid naar het paard toe. Dat is eerlijk ruiterschap, en ook dát maakt iemand in mijn ogen een goed ruiter

Een ruiter die eerlijk kan en durft te zijn naar zichzelf, kan het ook naar het paard zijn en er dan naar handelen. Ik denk dat elk paard daar gelukkiger van wordt.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 24-01-11 17:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-01-11 17:35

Geplaatst: 24-01-11 17:35

Misschien een topicje aanmaken, met tips voor: hoe verbeter ik me houding + ruiter(houding)foto's

**Geplaatst**: 24-01-11 17:37

Geplaatst: 24-01-11 17:37

@ malloesje, met je eens, is ook okay zo lang je je paard geen pijn doet. WEL moet je er bewust mee omgaan. Ik vindt het echt verschrikkelijk als ik van die "talentjes" bij mij op stal zie rukken en trekken, en ook nog altijd de paarden de schuld geven. En dan zeggen ze tegen mij, jij hebt altijd van die fijne, brave paarden..... dan denk TJA denk is bij jezelf na hoe dat misschien komt. Ik probeer eerlijk te zijn tegenover mijn paard en zal ze niet op mijn tekort komingen afstraffen.

(off topic.. raar woord tekortkomingen.. is vast geen goed Nederlands

)

**Geplaatst**: 24-01-11 17:38

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 17:38

wat zeg je tegen diegene dan ? Muc :Y)

**Geplaatst**: 24-01-11 17:40

Geplaatst: 24-01-11 17:40

DDW1190 schreef:
Misschien een topicje aanmaken, met tips voor: hoe verbeter ik me houding + ruiter(houding)foto's

Helemaal goed, maak maar aan

Ik wil wel commentaar geven, en ik zal binnenkort ook eens foto's van mezelf laten maken, kunnen jullie mij beoordelen

**Geplaatst**: 24-01-11 17:41

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 17:41

Haha ik ben niet goed in topics aanmaken, ik maak ze nooit duidelijk! ik geef die beurt door

of zet ze hier anders in??

**Geplaatst**: 24-01-11 17:42

Geplaatst: 24-01-11 17:42

Mijn paard is een hele geduldige leermeester, met gouden engelengeduld wijst hij mij steeds op mijn beperkingen. Toen ik hem net had vond ik dat het paard maar gewoon moest doen wat ik zei :Y)

Daar heeft hij me wel vanaf geholpen, het is veel leuker werken als we allebei bewust zijn van onze eigen tekortkomingen en die van een ander. We doen allebei ons best en het is goed zo. Ik volg zo veel mogelijk mijn gevoel. Mijn paard uiteraard ook, hij heeft geen verstand dus hij kan niet anders. Het is een heel lief, beetje introvert paard. Ik ben een heel lief, beetje introvert mens. Het helpt een heleboel dat het meteen al super klikte tussen ons, nu hij mij eenmaal zover heeft dat ik naar mijn gevoel en naar hem luister in plaats van naar mijn verstand gaat het veel beter dan eerst. Redelijk zijn naar elkaar is niet alleen een fysiek iets. Ik heb van alles gedaan dat me aan alle kanten werd afgeraden maarja, bij mijn paard werkt het...

... en ook mijn lesgever wijst mij steeds weer op wat er nog niet zo goed gaat. En draagt ook dingen aan om dat te verbeteren. Les is voor mij een rationele oefening in paardrijden. Ik vind dat dat het gevoelsmatige dat ik thuis heb goed aanvult. Het is ook fijn op op verschillende paarden te rijden, zo merk je aan jezelf ook soms hoe scheef je eigenlijk bent. Of juist dat het iets minder erg is geworden.

Maar even een wedervraag, iets wat ik al een tijd eigenlijk wil weten en dat nu door de combinatie van dit topic en de TS nogal prangend is geworden: rijd jij eigenlijk yamcha?