Citaat:
1. Actief laten stappen;
2. Halve ophouding (= m’n ‘kruis’ (sorry) iets optrekken, knieën aan het zadel, kneepje in de teugels) met stemcommando “[naam paard] let op…”
3. Hakken naar buiten (van de buik af), heel iets naar achter leunen, knieën aan het zadel, handen naar m’n buik brengen en handen sluiten, stemcommando laag “hóó…”
Vraag eens aan de eigenaar van je verzorgpaard welke hulpen hij geeft. Voor mij is bovenstaande namelijk niet 'uit het boekje'. Mijn (laatste) paard zou hierop niet halthouden, maar gewoon haar hoofd in de lucht steken. Vooral je laatste stap is behoorlijk incorrect, in mijn ogen. Bij het halthouden: nooit je benen/hakken wegsteken, ook bij een overgang terug moet je been blijven ondersteunen. Niet achteruit leunen, gewoon recht blijven zitten, achteruit leunen heeft geen zin. Handen naar je buik brengen is zoiezo fout, je handen mogen meebewegen in de stap, en je kan eventueel een ophouding maken met je handen als je paard niet heel goed reageert op je zit, maar een ophouding is niet meer dan een lichte extra druk die je in je handen neemt.
Elke overgang naar een tempo terug gaat in principe hetzelfde. Je rijdt actief in de huidige gang, je bereid je overgang voor (licht verzamelen, maar wel zorgen dat hij actief blijft, dus been erbij houden) en dan een volledig ophouding maken met je zit (Jezelf groot maken, je zit 'stilzetten', waardoor je min of meer de bewegingen van je paard met je zit tegenhoudt, hand toeknijpen).
Verder, heel veel meenemen in je training. Niet één keer op een half uur halthouden, wel 5/6 keer op een lange zijde die overgang maken. Zorgen dat hij zowel langer kan stilstaan, als meteen kan wegstappen (mede hiervoor is het belangrijk dat je actief halthoud en dus je been niet afsteekt. Als hij in halt 'sukkelt' en slenterd, zal je nooit meteen na een paar seconden op een kleine hulp kunnen wegstappen. Als je actief halthoud, heb je maar een héél kleine hulp nodig voordat hij terug weg is).