Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Ilova schreef:Heb ze eerst uitgebreid gepoetst en daarna zijn we wat grondwerk gaan doen. En daarna ben ik er even op gestapt
We heben wat rondjes gestapt terwijl de eigenaresse haar vasthield en daarna als ze gewoon meeliep ernaast.
Dus ben best wel blij

) en je hebt de helft al gehad door te besluiten toch weer in het zadel te klimmen!!
Floortje1988 schreef:Als ik weer een verzorgpaard nam of me op een manege inschreef, voelde ik me steeds naar van angst als ik er naartoe ging. Maar als ik besloot te stoppen met paarden, voelde ik me naar van verdriet dat ik geen paard meer reed.
Floortje1988 schreef:Geef het in ieder geval niet op!! Het doet je duidelijk nog enorm veel plezier (aan je foto te zien vooral) en je hebt de helft al gehad door te besluiten toch weer in het zadel te klimmen!!
Het is gewoon tegenstrijdig, ik geniet er echt zooooo van om gewoon bij een paard te zijn, ermee bezig te zijn. En (als ik bv. op m'n vzpaard dat nu verkocht is) reed vond ik het ook gewoon su-per leuk. Maar tegelijk flitsen dan allerlei mogelijke rampscenario's door m'n hoofd en 'ik moet opletten voor dit' en 'daar kan ze van schrikken' of 'ze kan er nu ook uit het niets vandoor springen' 'hier kan ik hard vallen' en ga zo maar door.
! Ik zou ook zeggen: Maak je gevoel/angst/spanning die je hebt gewoon kenbaar aan je vriendin of aan de instructrice en doe alles gewoon in jouw eigen tempo!
Ilova schreef:Floortje1988 schreef:Als ik weer een verzorgpaard nam of me op een manege inschreef, voelde ik me steeds naar van angst als ik er naartoe ging. Maar als ik besloot te stoppen met paarden, voelde ik me naar van verdriet dat ik geen paard meer reed.
dit is zóó herkenbaar!Floortje1988 schreef:Geef het in ieder geval niet op!! Het doet je duidelijk nog enorm veel plezier (aan je foto te zien vooral) en je hebt de helft al gehad door te besluiten toch weer in het zadel te klimmen!!
IndeedHet is gewoon tegenstrijdig, ik geniet er echt zooooo van om gewoon bij een paard te zijn, ermee bezig te zijn. En (als ik bv. op m'n vzpaard dat nu verkocht is) reed vond ik het ook gewoon su-per leuk. Maar tegelijk flitsen dan allerlei mogelijke rampscenario's door m'n hoofd en 'ik moet opletten voor dit' en 'daar kan ze van schrikken' of 'ze kan er nu ook uit het niets vandoor springen' 'hier kan ik hard vallen' en ga zo maar door.
En bij een klein bokje ed. sta ik er 9 op de 10 keer naast
Het wordt wel steeds minder en ik denk dat wat dit betreft, tijd een hoop wonden heelt. Ga gewoon lekker bezig zijn met paarden, geniet er lekker van en dwing jezelf nergens toe. 
