Geplaatst Imo zijn paarden, met de juiste opvoeding, ontzettend makkelijke dieren.
Alles wat ik rijd of train word aan een grondige opvoeding onderworpen, en bij mij houd opvoeding ook in dat ze tegen gekkigheid moeten kunnen. Ook zogenaamde karakterpaarden, of moeilijke paarden, die van nature dan wat heftiger kunnen reageren, probeer ik toch te desensibiliseren. Dan duurt het maar wat langer, geeft niet. Juist als je alle tijd gunt gaat het het snelst. Het resultaat van die opvoeding? Nouja hier een super duidelijk voorbeeld.
Shet van 5 jaar inrijden? 1 keer in de bak 10 minuten, een weekje later al naar buiten, voorop kunnen lopen, alles op combi van stem en normale hulpen al. Zonder ook maar 1 keer protest, ze komt zichzelf melden van hé ik wil weer mee!
Een week later weer, kar erachter gehangen en weg wezen! En zelfs alles bitloos.
De stap van "gekkigheid" in de opvoeding naar een ruiter of een kar, is dus gewoon heel klein voor zo'n dier, het is allemaal normaal, dus geen probleem.
En voor je begint te roepen dat ik een onverantwoorde penny ben, hier komen de kleine lettertjes.
Voor ik uberhaupt aan dit dacht ging ik al met de pony wandelen, wijken voor de druk leren, verkeersmak was ze al, met poetsen zonder halster of iets stil staan, en dan perfect, gewend aan over haar heen hangen, en drukte. Ik had al eens wat aan de lange lijnen geprobeerd, kende de pony perfect. Ze is 5 jaar oud, mentaal en lichamlijk volwassen, zeer lief en rustig. Gaf zelf aan meer te willen doen. Dusja toen was op een dag mijn zeer netjes rijdende nichtje mee. Die heeft eerst een half uur staan tutten, en toen eens zadel erop, longeren 5 min daarmee, no problemo. Kindje netjes 1 keer hangen, natuurlijk geen probleem kent ze al. Kindje erop, ach klein verschil. Eerste stapjes wat onzeker met mij ernaast, maar hé er zat een vrolijk iemand op haar rug dus het was allang goed. Nog helpen sturen, stoppen, stappen en draven eerst, toen dat goed ging steeds wat meer afstand en uiteindelijk los. Steeds kijken of ze het nog leuk vond, anders waren we direct gestopt. (En nee wel op een goed moment, niet als beloning voor slecht gedrag.)
Positief geindigd, alleen nog wat weinig evenwicht, maar verder, toppie.
Een week later, weer mijn nichtje mee. Pony gaf zelf aan weer mee te willen, dus weer tutten, opzadelen etc. Ik een ponyvriendinnetje meegenomen als gezelschap, en zomaar een kwartiertje om het dorp geweest. Lange rechte lijnen maken, evenwicht zoeken, welgeteld 2 keer even in draf geweest omdat pony het zelf aangaf te willen. Eerst natuurlijk weer ernaast lopen, maar steeds wat meer afstand genomen tot ik gewoon er achter liep met het andere ponytje. En ik ben pas begonnen met afstand nemen toen ik 1 keer een schrikreactie had gezien, die was hetzelfde als aan de hand, gewoon even opzijspringen, dus vertrouwde ik het wel.
Weer een week later, pony voledig bijgekomen lijkt me. Er stond een buitenrit op de planning, maar we kwamen 1 paardje om voor de wagen te zetten tekort. Nou je raad het al, pony kende lange lijnen, dus wij eens gaan kijken wat ze van voor een karretje lopen vond. Rustig laten kijken, alle tijd gegeven, in de bak ernaast en dan erachter, toen pas rustig op het wagentje (sulky achtig iets voor 2 personen, weegt geen drol) gaan zitten. Pony vond het allang best, gaan we nou al naar buiten???
Nou toen een iets langer rondje als de week daarvoor gedaan, ik op een brave pony voorop, daar liep pony voor het wagentje lekker achteraan. Op de wagen zaten twee mensen die ervaring hadden met mennen en beleren, een daarvan had natuurlijk z'n handen vrij, die hield een andere shet vast voor de gezelligheid en om pony op haar gemak te stellen. Weer gaf pony zelf aan meer te willen, dus dat rustig gedaan. (Wel tegen zichzelf beschermt.) Iets vaker en langer gedraafd, was top. En natuurlijk altijd helemaal de hemel in prijzen.
Wat ik met dit voorbeeld wil zeggen, is dat je met een goede opvoeding, en lekker veel gekke dingen doen, heel veel kunt bereiken. Wanneer jij als leider aangeeft dat iets goed en normaal is, dan is het voor een paard gewoon zo.
Ik heb al zo vaak (ook op bokt) moeten horen dat ik maar geluk heb dat ik makkelijke paarden heb, anders zou ik allang verongelukt zijn.
Want ja, jij hebt makkelijke paarden dus daarom kun je gekke dingen doen.
Nee, omdat ik gekke dingen doe heb ik juist makkelijke paarden, het werkt precies omgekeerd.
Zo vinden mensen het raar dat ik met mijn paard naar de kermis ga om een suikerspin te halen. (Exreem voorbeeld maar toch.)
Want nee, daar zul je een paard met echt karakter nooit aan kunnen laten wennen.
Euh, maar dat paard met karakter gaat wel braaf op de trailer, en op concour met allerlei "enge" dingen.
Imo is dat het zelfde, alleen een ietsje verder uitgebouwd. Omdat jij het normaal vind om op wedstrijd te gaan, gaat je paard dat op den duur ook vinden. Rijd jij dagelijks langs een pretpark, gaat je paard dat ook normaal vinden.
Mijn mening is dus dat elk paard met de juiste trainer en training "makkelijk(er)" kan worden. Want ook dat "braaf zijn" is imo een kwestie van opvoeding, dat hoort er bij. In mijn eerste topic kwam dat wat extreem over, ik zal het wat afzwakken. Ik zeg niet dat je plots met je sportgefokte dressuurcrack naar de binnenstad moet rijden om een ijsje te halen, dat zou zelfmoord zijn. Maar ik denk wel dat je ieder paard toch in een bepaalde mate voor dingen kunt desensibiliseren, en hem zo steeds makkelijker maakt. Want hoe vaker een paard merkt dat iets niet echt eng is, hoe groter zijn zelfvertrouwen en hoe verder je kunt gaan met enge dingen. Zijn reactie zal mischien altijd heftig blijven, goed dat is de aard van het beessie. Maar als je het langzaam opbouwt kun je toch wat bereiken.
Nog even heel kort samengevat:
Wanneer je je paard een brede basis meegeeeft, met naast basisopvoeding ook nog wat nuchterheid tov nieuwe rare dingen, krijg je een veel makkelijker paard later, en zullen nieuwe dingen sneller geaccepteerd worden. Waarom? Omdat het gewoon normaal is en gewoon kan, en dat dus ook veilig.
Een paard word makkelijk omdat je er gekke dingen mee doet, niet andersom!
Barst los, maar houd het aardig.
Waar ik vooral naar benieuwd ben, in hoeverre denken jullie dat elk willekeurig paard inderdaad zo "makkelijk" kan worden?
En wie heeft ervaringen?
Ik heb drie uur lang buiten gereden, over een grote brug, langs een grote weg, spoorweg oversteken, het ging allemaal ineens prima 
