
ze heeft ( inmiddels maanden geleden toen ik haar net serieus begon te rijden) erg veel moeite gehad met overgangen terug. een overgang terug was of direct op de rem PATSBOEMHO, of eerst erg drammen en opkroppen en dan patsboemho.
we zijn nu op een punt waarbij ze erg fijn nageeflijk en vloeiend terugkomt van draf naar stap, met galop naar draf heeft ze soms nog wat moeite, maar ik geef eerlijk toe dat dat voor een groot deel ligt aan hoe IK het aanrijd. als ik het goed voorbereid dan komt ze niet tegen de hand en gaat het vloeiender. anders komt ze iets omhoog, maar gaat het nog steeds niet echt slecht. zodra we verder draven is ze ook direct weer fijn.
bij het halthouden in stap blijft ze naar mijn idee ook ontspannen en kalm, ze gaat niet drammen of trekken en houdt vloeiend halt. niet vierkant, maar he, we rijden B
dat komt nog wel 
het is dan ook niet dat ze stug wordt, maar meer dat ze net vlak voor het stilstaan omhoog komt. alsof ze even wil kijken waar ze is gestopt. net niet meer nageeflijk eigenlijk.
ik heb geprobeerd om met iets meer druk de overgang in te zetten, maar daar werdt ze wel heel stug van en had ik het idee dat ik haar naar beneden trok. mee gestopt dus.
een ophouding in binnenteugel/buitenteugel/beide teugels heeft ook tot effect dat ze erg stug wordt. de overgang word dan rommelig en eindigt in een getrek.
eigenlijk iedere poging om het van voren op te lossen eindigt in getrek en rommeligheid en een paard wat echt haar nek erop gaat zetten, terug gaat trekken en kantelt.
als ik been bij geef staan we nooit stil. zelfs als ik de teugels helemaal met rust laat, en ze ontspannen aan een los teugeltje met haar neusje over de grond uitstapt en ik het op stemcommando doe komt ze nog omhoog.
wat doe ik verkeerd?