het is een combinatie van teveel druk op de teugel en teveel aan been. Bij jonge dieren geef je in het begin vaak grotere hulpen om duidelijk te zijn, vergeet echter niet dat hij van voor dan ook weg moet kunnen. Houd je hem voor ook maar iets te vast en geef je dan been dan zal hij opwaarts vooruit gaan. Dit komt ook nog door de balans die ze moeten vinden. Een goede oefening is veel overgangen rijden van stap naar draf en andersom waarbij je ervoor zorgt dat je paard ontspannen is. Ik bedoel dat je in de stap voorwaarts stapt waarbij je met een weerstand biedende hand rijd (je paard zoekt je hand door het voorwaarts gaan vanzelf op en jij houd je hand stil zonder terug te trekken). Als hij fijn stapt waarbij hij lekker zakt voorin en niet op je hand hangt kun je heel rustig wegdraven. Dit doe je door hem een beetje "lucht" voorin te geven (hij moet immers gaan leren op zijn eigen benen te lopen in plaats van jou hand te gebruiken om zijn evenwicht te bewaren) waarbij je je kuit aanlegt om de overgang naar de draf te maken. In het begin zal hij vast nog een paar keer huppelen maar dit komt vanzelf goed. Overgang terug naar de stap is het van belang dat je niet teveel aan de mond zit en probeert door middel van je zit en het aanklemmen van je bovenbeen terug te gaan naar de stap. Ik vind de gas en de rem erg belangrijk en hier werk ik zelf met jonge paarden het eerst aan. Stap is stap als ik dat zeg en draf is draf (erg consequent zijn dus). De houding die ze aannemen (hoofd eruit drukken, achter de loodlijn kruipen of schudden) neem ik in het begin voor lief. Zit de gas en de rem er prettig op dan kun je je meer gaan richten op oa het huppeltje wat die van jou maakt. Altijd op 2 teugels en 2 benen blijven rijden anders ga je hem onnodig verstoren in zijn houding.
Heel veel succes in ieder geval ermee, jonge dieren zijn fantastisch in ieder geval!!
Laatst bijgewerkt door bugpluisje op 01-03-10 22:04, in het totaal 1 keer bewerkt