Ons verhaaltje
Vasco is een ruin van 7 jaar oud. Ik heb hem nu 2 jaar waarvan ik er een jaar naast gelopen heb.
Hij heeft lichte ataxie dus het rijden is moeilijk met hem.
Hij heeft er net iets meer moeite mee. Maar is verder fijn te rijden.
We zijn gewoon recreatief bezig. Maar pakken toch af en toe het wijken en de SB mee.
We zijn nu bezig met een eenvoudige wissel. En het meer op de achterhand komen, en een dragend achterbeen te hebben ipv een stuwend achterbeen. Verder door rug problemen rijd ik hem wat dieper. Vasco loopt het liefste in zijn eigen houding en dat is wat in de oprichting, maar hierdoor drukt hij zijn rug weg.
Waar we tegen aan lopen.
Hij kan erg gaan tanken, vandaar de Slof erom. Hij kan er wel eens tussenuit glippen en met me aan de haal gaan.
Hij mag nog meer op de achterhand. Maar gezien zijn ataxie ben ik al blij dat ie zo de baan door komt.
In de galop kom ik erg terug met me hand, Vasco heeft een extra galop dus erg makkelijk zit ie niet.
Hier de foto's natuurlijk is er ingereden en uitgestapt maar dat is niet zo interesant.

Iets te rond en te diep.

Neusje er al iets meer uit


zo heb ik hem graag lopen



Hij is erg moeilijk uitzitten.

Hier zie je hem duidelijk tanken en dan pak ik even de slof erbij, anders glipt hij er dan tussenuit, met een aantal bokken sprongen erbij.
Wil er graag op blijven zitten:P
Graag geen discussie over de slof. Hij werkt in wanneer nodig en anders hangt ie los. Het is een paard van 1.83 die je met 1 rukje je zadel uit trekt en dan je gewoon uit het zadel smijt.
is mij nu wel duidelijk dat het kan 
Zou die osteopaat zelf ook met de kin op de borst gaan gymnastieken of hardlopen?
