Hoewel mijn theorie denk ik redelijk op orde is, ben ik helaas totaal verstoken van enig ruitergevoel, dat moeten jullie me maar vergeven...
Jody is een lieve tinker die erg voorwaarts is wat het moeilijk maakt om te voorkómen dat ze op de voorhand gaat lopen. Als ik te streng met mijn hand ben, loopt ze er dwars doorheen dus dat heb ik wel afgeleerd.
Allereerst; losrijden. Ik stap 10 min. los aan de lange teugel, tot ze helemaal hals strekt. Dan draaf ik aan en pak ik haar op. Op zich vind ik dit een fijn beeld en het voelt ook lekker los over de rug. Dat ze ietsiepietsie vóór de teugel is, vind ik niet erg.

En als ik dan haar de kans geef, gaat ze duiken en lekker op het bit hangen, zoals hier. Ze loopt dus duidelijk veel te diep en da's natuurlijk niet de bedoeling maar ja...ik probeer het met veel kleine ophoudinkjes (miniem kneepje+ vooral been) weer te corrigeren.

Hier vind ik dat ze best fijn loopt, weliswaar wat op de voorhand maar dat is nu net ons punt. Het gevoel is wel heel fijn als ze zo loopt. Maar het is op de grens, dieper moet ze niet komen.

Natuurlijk is er hier geen enkele sprake van verzameling maar ik denk ook niet dat we daar aan toe zijn.
Dus wie tips heeft: shoot!
