Als ik echt aan mijn houding wil werken neem ik meestal een zitles en probeer dan daarna een paar weken op mijn houding te letten, door steeds bij een bepaalde letter te controleren of ik nog goed zit. Als het echt bij bijvoorbeeld steeds misgaat bij het aanspringen in galop, zou ik heel veel overgangen rijden. Steeds weer opnieuw aanspringen en proberen het goed te doen. Als je jezelf het verkeerd aangeleerd hebt is het heel moeilijk o het weer af te leren. Bedenk maar eens hoe vaak je het al (onbewust) fout hebt gedaan. Het zit er zo ontzettend in.
Verder als ik bij mezelf merk dat mijn houding niet wil... dan ga ik het oefenen bij makkelijke dingen. Voorbeeldje: Ik zat onderandere met mijn bekken veel te ver naar voren gekanteld (en als ik probeerde meer te kantel ging ik alles van mijn nek tot enkels aanspannen)... Tijdens het paardrijden kreeg ik dat er maar niet uit. Ik ben toen heel suf op de fiets naar paardrijles toe gaan oefenen mijn bekken te kantelen (dan maakt het namelijk niet meteen heel veel uit als je perongeluk alles aanspant). Daarna ging ik het met uitstappen proberen. Daarna ook ijdens de les in de stap, vervolgens de draf en nu lukt het ook al aardig tijdens de galop.
Maar zitles zou ik zeker doen! Je wordt dan continue geconfronteerd met wat je fout doet èn dan niet alleen met datene wat je zelf al gemerkt hebt