Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-09 08:29

Wat doe je met angst?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-09 08:29

Sinds een aantal maanden ben ik begonnen met westernrijden op een trainingsstal na 5 jaar helemaal niet gereden te hebben en daarvoor nog eens 5 jaar alleen op ijslanders in het bos gereden te hebben. Hoewel mijn houding beroerd is gaat het in stap en draf vrij aardig. Ik krijg (in ieder geval af en toe) het gevoel wel van een ontspannen nageeflijk paard dat zit dus ergens nog wel in mijn systeem van lang lang geleden.

Maar als ik moet galloperen gaat het mis en ga ik verkrampen, scheef zitten, raar doen met been en hand. Afhankelijk van de vergevingsgezindheid van het paard gaat het dan een beetje mis (bv te snel, niet mooi nageeflijk, geen mooie lijnen) of heel erg mis zoals gisteren: paard gaat staken. Een tikje mis geeft bij mij meteen een kettingreactie van nog meer stress, nog meer houdingfouten, nog weigerachtiger paard. Ik heb de halve nacht liggen piekeren waarom ik in galop niet gewoon door kan gaan als in draf. Ik vind eigenlijk ook dat ik het gewoon zou moeten kunnen. Ben dan echt heel kwaad op mezelf. Waarom vind ik het eng worden? Wat kan ik doen aan die stress?

Heeft iemand tips?

**Geplaatst**: 02-09-09 08:32

Geplaatst: 02-09-09 08:32

Mijn enige tip is dat je duidelijk bij de instructie moet aangeven dat je de galop eng vindt, en dat je bij een minder vergevingsgezind paard dichtklapt. Ik heb je gisteren zien rijden en het komt niet over dat je in paniek raakt. Praat erover met de instructie, dan kan ze daar rekening mee houden, ook met het indelen van de paarden, en je adviezen geven. Een paar privelessen, desnoods zitlessen aan de longe) kunnen je daarin ook helpen. Nogmaals, kaart het aan bij de instructie, dan kan ze je helpen met dat probleem.

**Geplaatst**: 02-09-09 08:45

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 02-09-09 08:45

Ik sluit me volledig aan bij Cassidy. Je instructeur gaat je hier mee helpen, maar dan zul je eerst zelf even aan moeten geven wat er eigenlijk met je gebeurt.
Als je bij mij zou lessen zou ik je gewoon een paar keer aan de longe nemen. Afhankelijk van hoe "erg" het is voor complete zitlessen of alleen met de galop om het vertrouwen weer even terug te vinden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-09 10:03

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-09 10:03

Bedankt voor jullie tips. Ik heb het galopprobleem al wel eerder besproken met de instructie, en ook al een keer priveles gehad, alleen nog niet mijn angst uitgesproken. Zo ver als gisteren, dat ik echt compleet blokkeer, was het ook nog niet gekomen.

Nu krijg ik waarschijnlijk binnenkort van iemand anders les, met diegene (weet nog niet wie dat zal zijn) zal ik het zeker opnemen. Priveles lijkt me wel fijn en ook zitles aan de longe een goed idee.

Cassidy, wat fijn dat je me hebt zien rijden. Ik schaam me diep maar wil dit echt graag verbeteren. Je schrijft dat je de paniek niet ziet. Wat zie je wel? Mag best bot en hard commentaar zijn. Hopelijk kan ik er iets mee.

**Geplaatst**: 02-09-09 10:04

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 02-09-09 10:04

Waarom schaam je je diep Dimmelim? Is helemaal niet nodig hoor. Juist hartstikke goed dat je het probleem onder ogen ziet en aan gaat pakken!

**Geplaatst**: 02-09-09 10:24

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 02-09-09 10:24

Ik zag gisteren geen paniek, maar wel spanning tijdens het galopperen, en ik zie dat je vergeet adem te halen. Wat ik ook heb gezien is dat je de aanwijzingen van de instructie wel hoort, maar verkeert toepast (als de instructie zegt dat je je linkerhand van het paard af moet houden, doe je dat met je rechterhand ). Wat dan weer ervoor zorgt dat het paard naar binnen valt, en de cirkel kleiner wordt, terwijl je hem groot moest rijden. Was het de eerste keer dat je op dit paard reed?

**Geplaatst**: 02-09-09 10:32

Geplaatst: 02-09-09 10:32

dimmelim schreef:
Ik schaam me diep maar wil dit echt graag verbeteren.

Dit is absoluut niet iets om je voor te schamen. Angst is een sterke emotie, die je niet zomaar op commando uit kan zetten. Dat is niet een fout van jou hoor! Je doet er wat mee, dat is al prima

Het scheelt vast als je alle overige emoties alvast los probeert te laten. Je ergeren aan jezelf omdat je dit doet, is helemaal niet nodig en helpt ook niet. Je schamen omdat je bang bent, is niet nodig. Boos worden op jezelf heeft helemaal geen zin. Al die extra spanningen gaan in de weg zitten en helpen niet. Op dit moment is het nu eenmaal zo dat je het eng vindt, niet meer en minder dan dat. Geeft niks, daar ga je nu namelijk wat mee doen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-09 10:39

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-09 10:39

Citaat:
Was het de eerste keer dat je op dit paard reed?

Ja was de eerste keer op dit paard. Ademhalen is een goede. Instructie hoor ik op zo'n moment eigenlijk helemaal niet meer. Ik probeer het wel maar ga op standje overleven zeg maar, waarbij de omgeving wegvalt met suis in mijn oren, hartkloppingen.

De groot rijden/ linkerhand opmerking ving ik pas op toen ik was gestopt met klooien en naar de instructie toe stapte. Daarna ging het ook wat beter.

**Geplaatst**: 02-09-09 10:46

Geplaatst: 02-09-09 10:46

Dit is zo herkenbaar .. In de galop verkramp ik ook telkens. Ik merk dat ik mijn paard meer teugel moet geven, want ik hang hem haast op, maar ik durf het gewoon niet uit angst dat hij aan de kletter zal gaan. Mijn instructrice kent me intussen ook al en spoort me de hele tijd aan om het paard wat meer vrijheid te geven, maar het lukt me gewoon niet. Van zodra zijn hals een beetje strekt denk ik 'JAH, DAAR KOMT HET DAN' en pak ik hem helemaal terug. Ook het aanspringen wordt hierdoor bemoeilijkt aangezien ik door mijn teugels een beetje te kort te houden naar voren ga leunen en hij dus eerder in een snelle draf gaat ipv galop .. Ik merk ook dat ik vaak meer naar de andere ruiters kijk (we galopperen in groepjes - een groep op cirkel en een groep de volledige piste) waardoor ik mijn eigen paard uit oog verlies door meer te kijken ofdat de andere hun paarden wel 'onder controle' kunnen houden. Ik weet heel goed wat dit probleem veroorzaakt heeft, maar een oplossing heb ik tot hiertoe nog niet gevonden :s Gelukkig heeft mijn instructrice veel geduld en gelooft ze in me dat ik het wel kan. Misschien inderdaad eens op zitles gaan en meer individueel galopperen ..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-09 19:08

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-09 19:08

Dank jullie wel voor de tips en adviezen. Zaterdag weer gereden en pfff het ging goed. Had een heel fijn paard en wist dankzij de instructie (denk eens aan jezelf/ ik schiet in de houding/ nee ontspan eens en laat je schouders los, je kijkt alsof je hier naartoe getrapt wordt/ oeps....) af en toe een beetje meer te ontspannen.

En Shadow, je hebt helemaal een punt. Ik wordt bang en gestressed omdat het niet gaat zoals ik wil en vind dat het zou moeten, en het paard blokkeert en gaat staken. Tegelijkertijd wordt ik heel boos op mezelf omdat ik niet eens fatsoenlijk een rondje kan galopperen met een ontspannen paard wat aan de hulpen staat.

Ik rijd (weliswaar met tussenpozen en grotendeels in het bos op een ijslander maar toch) al mijn hele leven. Ik bedoel 22 jaar geleden reed ik nog SGW met mijn huurpony en nu kan ik niet eens meer een rondje galopperen want ik ga raar doen met mijn hulpen, hinder mijn paard en die blokkeert. Vind ik heel moeilijk te accepteren.

Maar dat is dus wel stap 1. Accepteren dat er een nogal groot gat zit tussen mijn theoriekennis en de praktijk en dat ik mezelf moet toestaan even weer beginner te zijn. Western is nieuw, in de bak rijden is ook al weer 15 jaar geleden. Ik ben angstiger geworden dan ik vroeger was. Niemand zal het verder iets kunnen schelen hoe goed of slecht ik rijd.

Jij ook heel veel succes Shanelle. We komen er wel!

**Geplaatst**: 06-09-09 19:29

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 06-09-09 19:29

Ik denk dat meer mensen in hun ruitercarriere tegenkomen dat ze op latere leeftijd zich gaan realiseren wat er allemaal kan gebeuren als je een keertje een smak van een paard maakt, of met paard en al valt. Menig ruiter heeft in zijn jeugdige onbevangenheid vroeger dingen gedaan die hij nu niet meer zou durven (yours truly included), en dat is iets om misschien gefrustreerd over te raken, maar kwaad worden helpt niet.

Fijn dat je Zaterdag wel lekker gereden hebt, en jij komt er wel!

**Geplaatst**: 08-09-09 12:11

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 08-09-09 12:11

Wat fijn dat je goed gereden hebt, dat geeft je zelfvertrouwen toch wel een boost hé !! (vind ik toch) Hopelijk gaat het nog steeds de goede kant uit !

**Geplaatst**: 08-09-09 12:14

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 08-09-09 12:14

@ Cassidy: ik denk ook dat 'ouder worden' er veel mee te maken heeft. Ik ben zelf 21, maar rijd sinds mijn 8 en zelfs ik ondervind nu al héél véél verschil. Je staat inderdaad veel meer stil bij de gevolgen. En je ziet ook zo veel gebeuren doorheen die jaren dat je snel denkt HO dit is geen goed idee! bv: Vroeger sprongen we maar op het eerste beste paard dat we tegenkwamen om een bosrit te maken, NOU dat zit nu wel even anders hoor

!!

**Geplaatst**: 08-09-09 17:24

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 08-09-09 17:24

oooh hier lees ik mee!!

sinds ik mama ben , durf ik ook vrijwel niet meer te galloperen

met zelfs als gevolg na ene galopje in huilen uitbarsten!! haha ( was trots en hormonaal

)

**Geplaatst**: 08-09-09 20:02

Geplaatst: 08-09-09 20:02

Hey,
ik kan wel een beetje meepraten met je probleem. Ik rijd op een manege en daar hebben we ook een paard staan waar ik helemaal op verkramp als we gaan galopperen. Stap en draf gaan redelijk, nagevelijkheid komt en ik weet netjes op het paard te blijven zitten. Maar dan het commando galop. Ik ga aan de teugels trekken, durf niet aan te sporen om goed aan te springen en ga mijn paard opfokken door in te houden en anderen langs te laten galoppperen. De eerste les dat ik op dat paard reed merkte ik al dat het niet goed ging. Aan het eind van die les heb ik meteen een priveles afgesproken op dat paard. Die priveles heeft me echt heel erg geholpen. In stap en draf oefeningen doen met mijn instructrice ernaast en daarna galopperen aan de longe. Gewoon zitten en de controle aan haar geven. Aan het eind ging dat redelijk, ik kon een beetje ontspannen en redelijk zitten.
Na die les heb ik nog een aantal privelessen gehad met dat paard. Steeds ging het beter en kon ik meer en meer de controle overnemen. Nu rijd ik haar heel af en toe in de les. Ze zal nooit een paard worden waar ik graag op rijd, maar ik voel me niet meer zo verschrikkelijk als ik op haar zit.
Privelessen, aan de longe en je ademhaling zijn dingen die mij erg geholpen hebben.
Sterkte

**Geplaatst**: 08-09-09 20:11

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 08-09-09 20:11

Ik ken je probleem volledig, ben niet zo motorisch begaafd (ahum) en heb zo lang als ik me kan herinneren de angst gehad om uit het zadel te kieperen tijdens de galop. Ik ben er doorheen gekomen door vooral veel te doen, kilometers maken dus. Voor mij hielp het dat ik nu een instructeur heb die een ' niet miepen doen' houding heeft en dat blijkt bij mij goed te helpen. Wat ik ook heel fijn vond was op buitenrit lange stukken rechtuit te galopperen op een super betrouwbaar paard. Dan kon ik heel makkelijk aan mijn houding sleutelen (been beetje naar voren/naar achteren, benen ontspannen/wat aanspannen etc) zonder dan ik heel erg aan mijn balans hoefde te denken (want immers geen bochten in zicht!) en zo ben ik achter mijn 'lekkere galophouding' gekomen. Succes!

**Geplaatst**: 12-09-09 19:24

Geplaatst: 12-09-09 19:24

beste iedereen die bang is met rijden
een paar jaar terug had ik hetzelfde probleem, helemaal uit het niets. ik durfde eerst niet te galopperen, toen werd ik bang voor draf. ik had toen tijdelijk steeds andere leraresen, het was vakantie, en ze lieten me allemaal maar een beetje. tot eentje zei en nu ga je galopperen. elke keer niet gaan heeft geen zin. ik heb huilend en verkrampt op dat paard gezeten, heb nu nog medelijden met het paard als ik eraan denk, en pas toen ik iets meer teugel gaf en een beetje ontspande mocht ik stoppen. ze zei dat ik het mn vaste lerares moest vertellen. uiteindelijk gedaan, ook ik schaamde me heel erg, maar die zei dat het niet stom was en ze heeft me heel lang elke week op een heel braaf paard gezet, waar het gewoon onmogelijk leek er vanaf te vallen. met hem heb ik weer gegaloppeert, op eigen initiatief. ik heb bij de beginnersponys gekeken en geholpen met de les. natuurlijk was ik niet ineens niet meer bang. ik heb vaak gedacht ermee op te houden, maar ik wilde gewoon weer kunnen rijden, want eerst vond ik het geweldig. langzaam ging ik ook weer op andere brave paarden rijden. het ging steeds beter, ookal was ik eerst als een paard even schrok meteen weer bang.
ik denk dat ik wel kan zeggen dat het nu echt goed gaat. ik ben geen held en zal het nooit worden ook, maar ik durf weer gewoon te rijden op elk paard. soms wordt ik wel weer zenuwachtig en verkramp als er iets is, als een van de paarden angstig is. maar ik heb mezelf aangeleerd me dan te concentreren op iets anders. als het paard niet bang is op iets om me heen, misschien dat ik een gesprek begin met iemand. als het paard ook zenuwachtig is of ik ben bang dat hij het wordt ga ik figuren met hem rijden bijvoorbeeld om zowel mijn als zijn aandacht gevangen te houden.
ik hoop dat iemand hier iets aan heeft. mijn advies is zoek een braaf paard dat je vertrouwt en probeer steeds een beetje meer en leidt jezelf af. een lerares die geduld heeft en af en toe doortastend is is handig. het heeft bij mij gewerkt!

**Geplaatst**: 12-09-09 19:29

Re: Wat doe je met angst?

Geplaatst: 12-09-09 19:29

TELKENS als ik ga rijden (vroeger niet hoor) schiet m'n hartslag de lucht in en heb ik moeite met ademen ! Tot ik er eenmaal opzit en een toertje of 2 gewandeld heb. Ik ben van mening dat paarden dit echt aanvoelen en dat sommigen daarvan durven profiteren ook ! Heeft er iemand misschien tips om dit onder controle te kunnen houden ??