Ik hoop overigens dat ik het hier goed heb geplaatst!
Pride is een (net) 5 jarige Welsh Cob merrie. Ze is ingereden op haar 3e maar tot vorig jaar winter hebben we weinig serieus gedressuurd (vooral buiten gereden ed).
Sinds een maandje of 1,5/2 lijken Pride en ik nagenoeg op 1 lijn te liggen
Uiteraard zijn er altijd ups en downs maar nu was er voor het eerst écht het gevoel dat ik precies kon bepalen wat Pride deed. Voorheen reden we samen, nu kon ik háár rijden, zegmaar
Al enkele keren eerder heb ik gemerkt dat als er geregeld of een poosje andere mensen op reden dat Pride voor mij veel moeilijker te rijden was. Dit waren apsolute geen slechte ruiters maar Pride heeft nogal een ''eigen'' manier van gereden moeten worden (ze loopt heel erg op de voorhand, graag lang en laag en kan vreselijk protesteren op je hand als je wil terugnemen), die voor de andere mensen niet 1-2-3 op te pakken is. Enige die haar meteen heeft lopen zoals het moet is mijn instructrice (pony kan het apsolute wel, maar meer dan manege lessen heb ik ook niet gehad voor ik Pride kocht..).
Nu heb ik er voor Pride voor gekozen om toch weer een bijrijdster te nemen. Ik heb zelf een fulltime baan en helemaal nu we in huis alles aan het verbouwen zijn zit meer dan 3 soms 4 keer in de week rijden er niet in. Zomers gaat het nog wel, dan staan ze ook lekker veel buiten en is het wel te doen imo, maar swinters staan ze soms maar een uur of 3 op het padock.. Ik vond dit voor Pride niet eerlijk en besloot het toch nog eens te proberen.
Meisje (21) is nu een keer of 6 geweest en super enthousiast, ik kreeg ook al enkele keren te horen dat Pride het netjes doet samen met haar (bij Pride is er een flink verschil tussen goed voelen en ''er leuk uitzien'').
Ze heeft om de week les van mijn instructrice (dit was mijn eis en vind ze zelf alleen maar fijn). Ze komt 2 keer in de week en het is de bedoeling dat ze zeker 1 keer daarvan lekker buitenuit gaat en zo nu en dan een sprongetje, dus laat zeggen nog 1 keer per week dressuurt (ik wilde juist meer ontspanning voor Pride).
Nu hebben we afgelopen week weinig gedressuurd zelf en heeft de bijrijdster deze week 3 keer gereden. En waar ik al bang voor was gebeurde, Pride was weer even tegendraads als enkele maanden terug.
Instructrice er even op en die had haar na enkele minuter weer lekker lopen (klinkt zo heel simpeltjes maar dat gaat dan best even rouw, want dat kan Pride zelf ook...) en daarna bij mij ook weer fijn gelukkig.
Maar ik ben dat eeuwige gevecht eigenlijk beu... Het ging zo fijn, we waren het zo eens en ik kon zo trots op haar zijn na het rijden. Ik wil niet moeten vechten om fijn te kunnen rijden, niet iedere keer weer...
Ik vind het egoistisch tegenover Pride en de bijrijdster om te zeggen dat ik er toch weer mee stop, maar ook oneerlijk tegen Pride en mezelf om te weten dat we elkaar enkel frusteren tijdens het rijden want dan is mijn lol er zo vanaf.
Ik zit er nu aan te denken om eerst een middenweg te proberen, bijrijdster enkel lekker boshobbelen en lessen en zodra de instructrice denkt dat we nagenoeg gelijk liggen kwa training dat ze dan zelf mag dressuren. Of ben ik nu echt een giga zeik-muts
Heb het er overigens met mijn instructrice ook overgehad en die lijkt mijn middenweg het beste, al vind die 3 a 4 keer rijden ook geen probleem voor Pride. Ze is overigens wel te spreken over haar, dat vooropgesteld.
Ik zou hier graag jullie mening over hebben
