Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-09 15:57

Springangst...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-09 15:57

Naja zoals de titel het al zegt, mijn lang verborgen springangst is weer naar boven gekomen..
Een paar jaar terug wat vervelende springlessen achter de rug gehad met het nodige vallen en opstaan maar vanaf februari dit jaar ging het bergop. Ik heb twee jaar geleden mijn eigen pony gekregen die ook al springconcoursen gelopen heeft. Allemaal heel leuk, maar mijn springangst en zijn felheid werkte het nooit goed. Uiteindelijk toch maar eens geprobeerd. Mijn vriend had een sprong opgebouwd en me heel netjes erover heen geloods, we zijn zelfs hoger gegaan tot 70 cm. De week erna twee hindernissen, ook ongeveer 70 cm. Langzaam kon ik de angst los laten door voor 200% op mijn pony te vertrouwen en gewoon met hem mee te gaan, want hij had veel en veel meer ervaring in een parcoursje. Met de weken werden de combinaties moeilijker en hoger.
Allemaal heel leuk en mooi, de afgelopen drie maanden zijn we heel erg vooruit gegaan, vooral in het opzicht dat ik veel meer de leiding 'durf' te nemen en 'bewuster' spring. Vanuit mijn kant was er veel meer zelfvertrouwen. Tot afgelopen zondag... Na de laatste keren enkel twee á drie hindernissen vanuit bepaalde hoeken en bochten te oefenen, gingen we het geleerde in een parcour oefenen.. En we kwamen niet uit (door een fout van mij) en ik ging (hard) alweer op mijn gezicht.

Ik ben vervolgens weer opgestapt, maar de knoop zat er gelijk weer in. Niet één hindernis kon ik nog fatsoendelijk nemen, uiteindelijk maar wat lage kruisjes genomen om uit te springen en gestopt. Nu is het de bedoeling dat ik komende zondag weer opstap. Mijn vriend heeft al door dat ik hem begin te knijpen, maar ik ben bang dat ik straks weer die knoop krijg en (onbewust ?) niet meer kan springen (door hem in te houden oid).

Zucht, zijn er mensen met het zelfde probleem die me misschien tips kunnen geven?

**Geplaatst**: 28-08-09 16:04

Re: Springangst...

Geplaatst: 28-08-09 16:04

er zit niets anders op dan weer helemaal opnieuw te beginnen

met de tijd komt het weer goed, gewoon weer rustig kruisje, laag steiltje doen, en zeker niet overhaasten

je kan het beter rustig aan blijven doen, dan een hele tijd niet, dan word je alleen maar angstiger voor de sprong!

**Geplaatst**: 28-08-09 21:10

Re: Springangst...

Geplaatst: 28-08-09 21:10

Ik ben ook absoluut geen springheld. Ik doe altijd gewoonlage kruisjes en steiltjes. Langezamer gaan we steeds wat hoger

**Geplaatst**: 29-08-09 12:28

Re: Springangst...

Geplaatst: 29-08-09 12:28

Wat Pria ook zegt, begin met balkjes en rustig aan wat lage kruisjes en steiltjes. Komt vast wel goed!

**Geplaatst**: 29-08-09 20:06

Re: Springangst...

Geplaatst: 29-08-09 20:06

Begin eerst weer met een lijntje van 2 sprongen, dan pak je er eentje bij, gaat dat goed, breid je dat uit met nog een sprong enz.
En begin op een hoogte waar jij je heel comfortabel bij voelt (bijvoorbeeld 40 cm). Je pony redt zich dan altijd wel...
En stop als jij het gevoel hebt, het is goed zo. Ga dan niet te lang door. Je kan de volgende keer altijd verder gaan.

Andere optie is een ervaren persoon je pony een keer een parcours te laten rijden, waarbij jij ziet dat je pony het prima doet. Voor mij helpt dat, ik stap dan met meer vertrouwen op en rijd met een rustiger gevoel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 09:06

Re: Springangst...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 09:06

bedankt voor de tips, ik zal ze zeker de volgende keer gebruiken!

Arnyek, ik weet al dat de pony het kan, het probleem is dat ik hem door mijn angst belemmer om door te gaan. Dus hij kan makkelijk een parcour springen, met iedere ruiter op zich, zolang die ruiter hem niet inhoudt/ tegenzit. Dus ik ben bang dat ik daar niet zo veel aan heb, omdat het gewoon puur door mezelf komt

**Geplaatst**: 31-08-09 09:40

Geplaatst: 31-08-09 09:40

Ik vond springen ook eng. Ik ga gewoon langzaam steeds hoger, en als het te hoog word stop ik. Dan de volgende keer maar wee proberen. Bij mij heeft het geholpen, ben van niet naar iets gegaan. Ik rij 1x in de week, en wij springen ongeveer om de week, dus als ik niet hoger durfde dan ging ik de volgende wel, durfde ik nog niet hoger: Dan de keer erna. Gewoon heeeeeeeeeeeeeeeeeeel rustig aan doen, dan lukt het best;) :Y)

**Geplaatst**: 31-08-09 10:21

Geplaatst: 31-08-09 10:21

Ik snap het ff niet, waarom zonodig springen als je er angstig voor bent? Je ziet toch weer dat als het een keer fout gaat dat je angst weer terug is. Tenzij je natuurlijk wil springen om uiteindelijk aan wedstrijden mee te doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 11:15

Re: Springangst...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 11:15

Het springen doe ik, omdat mijn pony zelf het geweldig vindt, en het een leuke afwisseling is voor en voor mij. Ik zelf vind het ook geweldig om te springen, zeker toen het goed ging en we in korte tijd veel leerden en veel vooruit gingen.

Alleen die angst (om te vallen misschien wel), die komt soms en die blijft dan. Maar ik weet dat ik ervoor kan zorgen dat die ook weer weg gaat (voor een tijdje).

**Geplaatst**: 31-08-09 12:37

Re: Springangst...

Geplaatst: 31-08-09 12:37

Hier ook een angsthaas wat springen betreft.
Ik durf zelf niet op een "hoge" (ik vind 50 cm al heel hoog

) af te rijden.
Maar ik heb besloten dat ik toch wat vaker wil gaan springen met mijn paarden.
Nu al weer een paar keer gesprongen en gewoon heel laag. Als dat lage straks goed blijft gaan durf ik zelf wel een keer wat hoger te springen.
Het heeft alleen zijn tijd nodig, en bij de een wat meer dan de ander.
Zeker wat de rest zegt, gewoon rustig op je eigen tempo doen en zeker niet hoger gaan dan je durft! Als jij ook maar een beetje twijfelt gaat het niet goed.
Dus bij twijfel ook zeer zeker niet doen!

**Geplaatst**: 31-08-09 13:01

Geplaatst: 31-08-09 13:01

Ik had ook een enorme springangst. Het heeft mij bijna 3 jaar gekost om er vanaf te komen.
Sinds januari heb ik een eigen paardje op de club staan, jong en onervaren. Samen zijn wij bezig om ervaring en vertrouwen op te bouwen.
In de 3 jaar dat ik nu weer spring ben ik 3x gevallen. De eerste keer door een fout van mij waardoor het paardje dat ik toen in de wedstrijden reed weigerde en ik er afviel. Terug bij af. Weer rustig opgebouwd.
Toen kreeg ik Niops onze eerste wedstrijd samen een parcoursje van 60 cm foutloos, een parcousje van 80 cm 1 weigering omdat wij niet uitkwamen. En toen de 1 na laatste hindernis Niops schikt omdat er een paardje voor de hindernis langs liep

hij weigert maar duikt als het waren ook naar beneden waardoor ik in de hindernis belande ... In de paddock nog een sprongetje gemaakt.
De weken erna ging het niet slecht maar zeker ook niet goed.
Donderdagochtend om 1 of andere reden komen wij na de hindernis ten val, geen idee wat er mis ging helaas (je wil mijn rug nu niet zien of je moet van bont en blauw houden want toen Niops opstond kreeg ik daar zijn hoef). Dubbel sprong van 70 cm niet echt hoog dus, trillend er weer opgestapt! Op nieuw de hindernis genomen en daarna in het parcoursje dat wij neer gezet hadden. Heel netjes gesprongen. Uitgestapt en gestopt.
Zondagochtend les, de eerste paar sprongetjes (30 à 40 cm) leken nergens op. J-P vraagt of ik wil stoppen het was duidelijk dat ik pijn leed, nee ik wil door. Aan het einde van de les een klein parcoursje doe je met de kleintjes mee? Nee! Parcoursje 80 à 90 cm wij hebben nog nooit zo soepel gesprongen. Ergens is het kwartje blijkbaar gevallen. Het is niet erg om te vallen dat kan iedereen gebeuren. Je staat weer op en gaat weer verder.

Ik hoop dat mijn verhaal je de moed geeft om er in te blijven geloven.

Martina

**Geplaatst**: 31-08-09 14:44

Re: Springangst...

Geplaatst: 31-08-09 14:44

Misschien is het ook een idee om 'val lessen' te nemen? Dan ben je misschien iets minder bang om er af te vallen omdat je dan weet hoe (en dus niet plat op je gezicht). Voor de rest zou ik gewoon niet springen bij hoogtes waar je je niet prettig bij voelt, als jij aanspant, spant je pony ook aan en geef je onbedoeld de verkeerde hulpen die er ook voor zorgen dat de sprong niet goed gaat.

Eerst dus maar weer zelfverzekerd op je paardje zitten met een sprong in de bak^^

**Geplaatst**: 31-08-09 16:31

Re: Springangst...

Geplaatst: 31-08-09 16:31

Je kan ook gewoon denken, wat kan er gebeuren?
Je pony kan het. Dat weet je. Als je gewoon op je pony vertrouwd komt het misschien wel goed.

**Geplaatst**: 31-08-09 16:44

Re: Springangst...

Geplaatst: 31-08-09 16:44

ik zou eerst een zorgen dat je je weer goed vertrouwd voelt tussen de hindernissen. zet een paar hindernissen neer, ook een paar hoge en ga er rustig tussen door rijden. niet springen alleen lekker erdoor rijden om er weer aan te wennen en als je echt helemaal ontspannen bent ga je weer rustig aan balkjes draven en eventueel een klein laag kruisje springen. totdat je je weer helemaal op je gemak voelt. ga niet te snel naar hogere en moeilijke hindernissen. zorg dat je dat kruisje op de meest rare manieren kan springen, dus niet alleen recht erop af rijden, maar ook een schuin aanrijden etc etc. als je het gevoel heb dat je dat helemaal onder controle heb, dat je dus echt goed en stevig zit ga dan pas naar de volgende hoogte. als je teveel en te snel tegelijk wilt dan zit je vanaf bepaalde hoogtes gewoon niet stevig genoeg op je paard en als er dan eens wat onverwachts gebeurt lig je er meteen naast en dat is toch niet helemaal de bedoeling.

**Geplaatst**: 31-08-09 23:05

Geplaatst: 31-08-09 23:05

goed vertrouwen krijgen/hebben in je pony/paard.
en dan daarna rustig aan beginnen.
laag beginne, en dan steeds hoger,

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-09 10:41

Re: Springangst...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-09 10:41

Gister ben ik dan weer gaan springen, en het ging redelijk. In het begin veel angst, tussen de hindernissen door gezigzagd. De eerste sprongen leken nergens op, maar langzaam werd het beter. Ik ben niet hoger gegaan dan 50cm en we hebben vooral aan de techniek gewerkt! Bedankt voor de vele tips

**Geplaatst**: 02-09-09 14:06

Geplaatst: 02-09-09 14:06

Ik werd zelf erg bang als ik wedstrijd had en het toch allemaal heel hoog voor mijn gevoel was gebouwd. Een B parcour bij de paarden.
Nu heb ik al een hele tijd prive les en ik heb direct aangegeven zodra het hoog wordt zie ik het niet meer zitten. De eerste paar weken lage trainingen gedaan. Veel gewerkt aan een goed grondtempo, door mijn angst ging ik in een zwaar verzamelde galop naar de hindernis, waardoor mijn paard te ver onder de sprong zijn afzet vond en recht omhoog moest om eroverheen te komen. Vervolgens zijn we veel lijntjes gaan rijden, in uitjes en dubbelsprongen. Bij de in uitjes gaat het erom dat je uitkomt bij je drafbalk en daardoor bij de afzet goed uitkomt, de inuitjes worden meestal gevolgt door 1 of 2 galopsprongen en vervolgens een sprong( een oxer). Wij beginnen altijd laag en gaan langzaam hoger, zo doe ik het nu zelf ook op wedstrijd. Voor iedere hindernis leg je in je training een gronbalk(met uitzondering van tweede en volgende de sprongen van je in uitje, maar wel weer bij de oxer). Je moet een goed grondtempo aanhouden, gewoon goed galoperen en het enige waar je zelf mee bezig moet zijn is goed bij de grondbalk uitkomen, de rest komt vanzelf.
Het paard regelt jouw sprong de enige opdracht voor jou is om goed bij de sprong uit te komen en het paard in de sprong niet te hinderen.
Je begint gewoon laag en steeds ietsjes hoger, maak je van een steil een oxer, begin dan weer met een lage oxer. Hou ten alle tijden tussen de sprongen contact met je paard, niet je teugels losgooien of in verlichte zit gaan zitten, dan laat je je paard in de steek en heeft je paard het vertrouwen niet meer en weet niet wat jij wilt. Probeer niet anders te gaan rijden als het hoger wordt, heb vertrouwen in je paard en probeer gewoon goed uit te komen bij die grondbalk, alles draait om die grondbalk. Ligt er bijvoorbeeld op oefenparcour geen grondbalk, stel je voor waar hij ligt en richt je op dit punt.
Neem verder les bij iemand die zelf veel springt en wie rekening houd met jouw angst. Doordat ik zo iemand heb gevonden, ben ik al een hele stap de goede richting op gekomen

**Geplaatst**: 02-09-09 14:18

Re: Springangst...

Geplaatst: 02-09-09 14:18

Je moet het langzaam opbouwen.
Je moet denken als het goed gaat, nu maar weer hoger, en moeilijker.
Begin eens lekker bij het begin en bouw het rustig op.

Veel succes

**Geplaatst**: 02-09-09 15:15

Re: Springangst...

Geplaatst: 02-09-09 15:15

Ik heb het ook gehad, heel erg vervelend.
Gewoon rustig overal de tijd voor nemen. Begin gewoon weer bij de basis, balkjes draven en steeds een stapje verder. Eerst op het laagste gaatje, vervolgens steeds een klein stukje hoger totdat jij vind dat het genoeg is zo. Steeds wat opbouwen zodat jij er ook weer vertrouwen in krijgt. dan moet het wel goed komen lijkt mij.

**Geplaatst**: 02-09-09 15:21

Geplaatst: 02-09-09 15:21

Ik was eerder ook heel erg bang om te springen...
In de manege lessen ook , wou nooit springen.
Toen we onze eigen paarden kregen ben ik gewoon voor me zelf gaan oefenen. had dan een paar hindernisjes staan ongeveer 20 cm of nog wel lager.
Kreeg toen steeds meer vertrouwen in me paard waardoor ik steeds hoger durfde.
Inmiddels ben ik er nu wel overheen.

Gewoon rustig opbouwen en zeker niet te snel gaan.

**Geplaatst**: 04-09-09 19:20

Geplaatst: 04-09-09 19:20

neelke123 schreef:
als het meer dressuur pony is ga gewoon dressuur doen

Als je de beichten had gelezen had je gezien dat de pony het geweldig vind om te springen..

ik heb ook angst om te springen en waarom? ik weet het waarschijnlijk om te vallen..
ik lees wel mee om te kijken of er bruikbare tips bij zitten..
TS succes..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-09 10:00

Re: Springangst...

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-09 10:00

Neelke123,

het is absoluut geen dressuurpony, hij kan het wel, maar met tegenzin. Hij springt veel liever.

**Geplaatst**: 07-09-09 15:12

Geplaatst: 07-09-09 15:12

Ik ken het,

Ik heb ook heel lang springangst gehad.
(nu nog steeds).

eerst was ik er net vanaf, durfde ik weer een betje, en boem daar lag
ik weer op de grond met een rug blessure.

Toen een tijd niet gedaan.

Een half jaar geleden heb ik een jong paard gekocht,
in haar heb ik veel vertrouwen en durfde tog weer een beetje te springen.

Ik spring zo ongeveer 30 cm en dan 3 of 4x .

Hoger durf ik nog niet, maar ach dit is een begin.

Bij haar ben ik trouwens niet zo bang als ze ene keer weigert,
dan ga ik gewoon op nieuw, bij andere paarden is het na 1 keer weigeren klaar
en durf ik helemaal niet meer.

**Geplaatst**: 07-09-09 15:19

Re: Springangst...

Geplaatst: 07-09-09 15:19

Ik vind springen ook best eng..
Ik doe het heel graag, maar niet hoog..
Meestal vind ik het al eng worden bij 40 a
50 cm.. en dat mijn een e-pony...
maar mijn pony is ook heel schrikachtig,
zodra de hindernis ook maar een balk hoger ligt,
vind ie het eng..
maarja nu heb ik ontdekt, dat als je een in-uitje
maakt, het paard altijd uitkomt, en dus vind ik het
niet meer eng om dan hoger te springen. de eerste hindernis
is dan gewoon 40 ofzo en de 2e was laatst 80 cm!
gewoon rustig opbouwen!

**Geplaatst**: 07-09-09 15:26

Geplaatst: 07-09-09 15:26

Onzekerheid in het springen is iets dat met veel zorg moet worden aangepakt. Wordt het niet goed 'behandeld', dan blijf je er last van houden, telkens als het iets minder gaat.
Wat ik zou doen is gewoon 1 keer per week wat lage sprongetjes nemen, niet hoger dan 70 cm. Doe dit enkele maanden lang, zodat je allereerst je vertrouwen weer terugkrijgt. Daarna kun je wat moeilijkere lijntjes gaan bouwen, maar zonder dat je hoger gaat springen. Pas als je vertrouwen weer helemaal terug is en je weer bewust kan springen, dus het controleren van de passen van je paard zonder bang te zijn voor een weigering, en je dus in principe niet meer op je paard hoeft te vertrouwen, zou ik hoger gaan. Dit moet je vooral niet overhaasten natuurlijk!

Ik heb zelf ook erg last gehad van springangst. Nooit zo erg dat ik niet durfde te springen, maar wel altijd die twijfel... Dit kwam omdat ik te vaak en te lang op paarden heb gereden die ik eigenlijk nog niet aankon. Een jaar later had ik wel de kunde, maar kwam ik door mijn twijfel niet over de sprong heen. Toen heb ik eindelijk aan mezelf durven toegeven dat het zo niet langer kon. Dus heb ik heel lang op een heftig paard gesprongen, dat wel hard ging, maar echt nooit weigerde. Door nooit te hoog te gaan en niets te forceren ben ik langzaam van mijn angst af gekomen. Nu spring ik zelfs met m'n kijkerige, onzekere en snel gestressde dressuurmerrie de hogere sprongen