Imo bestaan er geen specifieke hulpen voor het verzamelen van het paard. Het voornaamste is dat de ruiter het paard goed moet kunnen aanvoelen en hierop kan reageren. Mijn manier van verzamelen, maar dit zal iedereen wel anders doen, is het opwekken van energie en deze opvangen. Energie wek je op met beenhulpen. Je moet aan je paard duidelijk weten te maken dat hij deze energie niet om moet zetten in vorwaarts, maar in verzameling. Dit doe je, naar mijn mening, niet met sterke handhulpen, maar vooral je zit is hierbij belangrijk. Wat dieper zitten, je moet als het ware terugwerken met je lichaam. Met je handen kun je je zithulp verduidelijken door een lichte halve ophouding te maken als, en alleen als, dit nodig is, om het paard te doen begrijpen wat je bedoelt. Wat ik heel belangrijk vind, in het algemeen maar ook zeker bij verzameling, is dat een paard goed aan de hulpen is. Beendruk is vooruit, druk op het bit is achteruit (in tempo). Hij moet begrijpen wat je bedoelt en hij moet hiernaar willen luisteren. Vooral dat laatste is heel belangrijk, je moet niet hoeven schoppen of trekken om het paard voorwaarts of achterwaarts te krijgen, een kleine hulp moet genoeg zijn. Als het paard naar je wilt luisteren is het verzamelen piece of cake.
Om even een stuk te quoten dat ik al eerder heb geschreven, wat ook over aanleuning, nageeflijkheid en verzameling gaat:
'Ikzelf ben niet zo van het 'spelen' of 'kneepjes'. Ik rij allereerst en het meest met mijn been en vang de opgewekte kracht op met mijn hand. Dit hoeft echter niet met veel druk, een ophouding hoeft imo niet te bestaan uit het naar achter halen van de handen, het sluiten van je hand moet genoeg zijn. Een paard moet niet terug op kracht, het moet terug omdat hij begrijpt dat jij hem terug wilt: hij moet je begrijpen en naar je willen luisteren. Daarom is een goede en vooral stille aanleuning belangrijk, zodat het paard gevoelig blijft voor elke beweging van de hand en deze genoeg gaat vertrouwen om zich in de door de ruiter gevraagde houding te onstpannen. Hij moet ten alle tijde de hand willen volgen, hij moet zelf de aanleuning willen behouden. En dan ben je weer teug bij het been, want het been wekt deze wil tot aanleuning op. 'Kneepjes' zijn imo niet goed omdat dit mij geen fijn gevoel lijkt voor het paard en deze dus in feite om pijn naar beneden gaat, dit lijkt mij niet de goede manier. Het paard moet zelf willen, en het is enkel aan de ruiter deze wil op te wekken.'
Ik hoop dat je hier iets aan hebt ^^