Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-07-09 23:56

Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst door de TopicStarter : 23-07-09 23:56

luistert de baas ook echt naar het paard?

Wanneer ben je redelijk, in de ogen van het paard en kan je paard jou begrijpen.
Paarden doen hun best om mensen te begrijpen, dat zit nu eenmaal in paarden een innerlijke sterke behoefte tot samenwerking met de ander.
Mensen willen graag betuttelen, vertellen hoe het moet maar vooral dat het paard goed naar het baasje luistert.

Doe jij dat andersom eigenlijk ook, proberen jij je paard echt te begrijpen, te denken vanuit hoe hij de dingen ziet en beleeft. Hoe los je bijvoorbeeld misverstandjes op die vaak voortkomen door een verschil van inzicht, een andere levensinsteling en een ander doel. Paard en mens, mens en paard.

Begrijp je zijn angstjes en grote angsten, ook al weet je dat die niet nodig zijn, en weet je ze op te lossen en hem zo te helpen om samen voldoende zelfvertrouwen te ontwikkelen voor bijvoorbeeld de volgende keer.

Laatst bijgewerkt door Paardentango op 24-07-09 00:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-07-09 00:10

Geplaatst: 24-07-09 00:10

Ik vind dit een heel leuk onderwerp. Heb wel eens naar je website gekeken en wil hier ook nog even op door gaan, maar dat doe ik dan morgen na mijn werk ga nu mijn bed opzoeken. Kom er later op terug!

**Geplaatst**: 24-07-09 06:23

Geplaatst: 24-07-09 06:23

Ik vind dat een paard sowieso het paard eerst moet luisteren naar de leider in de kudde. Anders heeft het paard geen leven.
Uiteraard wil ik ook dat hij naar mij luistert en mij respecteerd in mijn rol (wat ie overigens heel goed doet).
Ik probeer zoveel mogelijk te zien en voelen wat mijn paard bezig houdt. Ik weet wel wat zijn angsten zijn en probeer daar ook zo goed mogelijk mee om te gaan. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat altijd vlekkenloos verloopt maar ik probeer het wel te bekijken van uit het paard zijn oogpunt.

Voor de rest is het zo dat als ik de stal binnenkom ik heel snel zie of hij er goed bij staat of dat ik die dag beter wat rustiger aan kan doen en daar houd ik mij dan ook aan.

**Geplaatst**: 24-07-09 06:27

Geplaatst: 24-07-09 06:27

ik snap dat voor een paard de wereld 1 groot gevaar is
en om elke hoek een wolf, en achter elke deur een leeuw zit
maar (ik vind) dat het paard zn vertrouwen in jou moet leggen, dat als jij zegt dat er niks achter die hoek of deur zit, hij dat ook geloofd, en gewoon doet wat jij vraagt

hoe je dit bereikt (join up, dwang, geduld, liefde, ect.) is weer een hele andere discussie

**Geplaatst**: 24-07-09 06:32

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 06:32

Ik denk dat het meer om vertrouwen gaat dan om luisteren.
Als je paard of pony je vertrouwt en hij gewoon het respect voor je heeft voor wat je met hem of haar wil moet het goed gaan.

Als ik mijn merrie stuur naar een hoek die ze eng vind en ze weigert erheen te gaan ... st6ap ik af en neem ik haar mee ...

Zodra ik ernaast sta loopt ze prima mee, weliswaar wat angstig, maar zodra ze door heeft : He dat ding doet helemaal niks ga ik er weer op en is er niks meer aan de hand.

Gelukkig is mijn merrie niet zo heel snel bang maar ja schrikken zit in een klein hoekje haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-09 08:40

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-09 08:40

gelet op de antwoorden, is te zien dat vrij veel mensen denken of vinden dat ze de leider van de kudde moeten zijn. Maar zou een paard dat zelf ook zo zien, zijn wij tweebenige wezens een leider van zijn kudde?

**Geplaatst**: 24-07-09 08:46

Geplaatst: 24-07-09 08:46

Ik weet dat je eigenlijk de leider van kudde moet zijn maar denk dat ik praktijk ik eerder het baasje ben. Mijn paard luisterd wel naar me en heeft (zover ik het kan zien) respect voor me. Maar wanneer meneer echt een pestbui heeft dan zal ik dat merken ook en valt het respect vaak als één van de eerste dingen weg. Gelukkig duurt dit nooit langer dan een dag en komt dit niet heel regelmatig voor ;-)

Daar tegenover staat dat als hij iets eng vindt duidelijk steun bij mij zoekt. (Ik zal met me 1.70 en 70 kilo dat monster wel verjagen

)
Ik kan dus niet echt zeggen dat ik de leider ben maar ben tevreden zoals onze rolverdeling nu is.

**Geplaatst**: 24-07-09 08:46

Geplaatst: 24-07-09 08:46

Ik denk dat ik naast trainer, soms baasje ben, maar vooral ook een amusant wezen. Mijn paard, en met hem veel andere paarden, zijn allemaal nieuwschierig en geintereseerd in mensen. En dan bedoel ik amusant niet als een lolletje om te pesten, maar amusant als afleiding, extraatje, werken/trainen/spelen, eten..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-09 09:45

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-09 09:45

Hoe probeer je misverstandjes te begrijpen, misverstandjes die gebaseerd zijn op een ander inzicht.
Doe je dat vanuit de baas zijn, of de leider zijn?
Zou het mogelijk kunnen zijn vanuit vriendschap denk je?

**Geplaatst**: 24-07-09 09:50

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 09:50

Hopelijk ben ik voor mijn kleine pony alle keuzes

Hij is nu 2 en erg eigenwijs en ondeugend. Daarnaast is hij ook best dominant.
Ik laat hem dus wel duidelijk merken dat ik hoger sta dan hem en hij bepaald gedrag absoluut niet mag vertonen.
Daarnaast speel ik ook met hem en lekker ontspannen knuffelen doen we ook.
Als ik hem aan het trainen ben, dat wil zeggen bezig met grond werk en een beginnetje aan mennen, zie je dat hij soms echt staat na te denken:
zal ik naar rechts lopen en naar dat lekkere plak hooi toe gaan? Of toch maar naar links waar mijn baasje het commando geeft om naar haar toe te komen?

Ik denk dus wel dat ik alle boven genoemde opties ben

**Geplaatst**: 24-07-09 09:55

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 09:55

Leuk onderwerp en ik ben het helemaal met je eens.
Het paard moet luisteren, maar luistert de baas ook,.... Mooie zin! Je ziet heel vaak dat problemen daar weg komen.

**Geplaatst**: 24-07-09 10:03

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 10:03

Ik ben in de ogen van mijn pony's denk ik het baasje. Ik kom ze voeren en ze weten wat ze wel en niet mogen doen. Ik probeer ze zo goed mogelijk te begrijpen en als er iets mis gaat zoek ik eerst de problemen bij mezelf. Mss ben ik niet duidelijk genoeg?

Zo had Amber deze week een ontzettend rare bui. Ze begon al te meppen en te gillen naar een nieuw paard. Later wil ik aangaloperen en begint ze als een gek te bokken en te stijgeren en te gillen. Ik denk dan meteen aan het zadel. Zadelmaker gebeld voor een afspraak. Keer erna is er niks aan de hand, dus dan ga ik verder denken. Waarschijnlijk de hormonen.

Als ze angstig is dan stap ik af. Dan is het goed. Of ik zing een liedje, daar worden ze ook rustig van. Hoe ze me precies zien is moeilijk te zeggen, maar ik merk wel dat ze me vertrouwen.

**Geplaatst**: 24-07-09 10:26

Geplaatst: 24-07-09 10:26

Zo daar ben ik weer. Mijn paard is helaas verkocht, maar ik praat toch even in de nu vorm dat is makkelijker.

Ik zie mijzelf niet als een baas. Ik noem mijzelf rondom het paard wel vrouwtje, maar meer omdat het leuk klinkt. Zo zeg ik ook vaak kom eens bij suusje. Ik zie mijzelf ook niet als een leider. Ik ben ook geen leider en ben van het soort dat soms te lief word genoemd, te braaf en vind teveel goed van het paard. Hierdoor is mijn paard ook verkocht, ik heb hier heel veel spijt van maar kan hem helaas nergens meer vinden, ik zou hem graag terug willen omdat ik er nu achter ben dat wat ik deed, eigenlijk gewoon mij ons paste..echter niet bij een ander en daar had ik niet naar moeten luisteren.

Mijn paard was vaak bang. Op het weiland was hij bang, maar ook in stal was hij bang. Het was een onzeker paard, en ik ben een onzeker mens. Wij botsten tijdens het werken enorm. Hij begreep mij niet goed, ik begreep hem ook niet. Ik had ook geen plezier in het rijden, ik wilde een kroelpaard, achteraf gezien had ik mijn kroelpaard. Hij had namelijk zelf ook geen plezier in het echte werk, maar samen naar buiten, tegen elkaar praten..hij met zijn hoofd vlakbij mij en zo uren kunnen lopen..dat vonden wij fijn.

Al die tijd heb ik naar het paard geluisterd. Ik ben gestopt met rijden omdat ik dat nooit leuk heb gevonden. Ik zocht gewoon een maatje, en ik houd van de buitenlucht dus ik wilde niets anders dan dat. En het wandelen was het enige waar het paard goed op reageerde. Soms ging ik naar het weiland, rond een uur of 8 lekker vroeg. Ik zie hem nog naar mij toe rennen van de kudde vandaan, en ik had toch echt geen voer voor hem. Het klopte gewoon, het was het standaard ritueel bij ons. Eerst lekker poetsen, hij verder grazen. Daarna liep ik wat tegen hem te praten, liep ik met hem mee hij stond niet graag stil maar dat vond ik niet erg. Mensen noemden mij daardoor vaak te lief, durft geen overhand op hem te hebben, paard gaat ermee aan de loop. Ik heb er nooit naar moeten luisteren. Ik vond het prachtig als ik meeliep met hem, en hij kon staan waar hij wilde, omdat daar het gras lekkerder was op dat moment. We liepen immers in zijn wei, en ik kwam op bezoek bij hem. Alles voor mijn paard, en in mijn ogen heeft mijn paard het heerlijk gehad bij mij.

Ik kon er onderdoor lopen, kon er alles mee. Als hij weer ergens bang voor was, hij schrok vaak, scheurde hij weg. Ik liet hem maar gaan, we liepen in een ongevaarlijke omgeving, kwamen weinig mensen, en hij kwam altijd terug. Hij rende niet ver hoor, hij schoot weg. Wat moet ik dan doen, mijn stem gaan verheffen, een ruk aan het halstertouw, omdat hij bang was voor iets? Weer een reden waarom ik hem weg heb gedaan. Omdat ik op stal een beetje werd gedwongen om die dingen te doen. Ik ben immers een onzeker persoon, en kan niet tegen kritiek. Wil graag het goede doen maar toen was het al te laat. Ik ging luisteren naar de mensen op stal, toen hij een poos van het weiland af was. Omdat ik hem niet goed zou voeren, ik zou hem geen goede beweging geven want ik reed niet op hem, ik longeerde hem niet, ik deed niets van dat. Want ik vond dat niet leuk, en hij was van bang naar vrolijk en nieuwschierig gegaan. Zo was hij bang van een kruiwagen. Ben met hem op het terrein gaan zitten, stoeltje erbij, en hij heeft uren naar die kruiwagen gekeken. Hij kon zich ook omdraaien hoor, terrein was groot genoeg..ik heb hem er niet in gedwongen. Na een tijdje is hij er zelf heen gelopen, hij begreep mijn punt..ook dit is niet eng.

Mensen vinden dit raar. Ik ben niet zweverig, ik praat niet letterlijk met mijn paard. Maar ik durf erop te zweren dat ik mijn paard door en door en door kende, bah wat mis ik hem nu.

Op stal is het mis gegaan. Ik stopte met het luisteren naar mijn paard en deed meer wat andere mensen wilde. Paard werd ongelukkig en wilde toen ook niet meer gewoon wandelen. Ik kon van stal veranderen maar iedereen kende elkaar in die buurt, elke stal elke manege.. ik had geen keus meer. Nuja achteraf gezien wel, maar ik gaf het op omdat hij het op had gegeven. En nu weet ik niet meer waar hij is.

Mijn verhaal slaat waarschijnlijk helemaal nergens op, weet niet of het te maken heeft met dit topic. Ik probeer eigenlijk te zeggen dat iedereen zijn manier heeft om met paarden om te gaan. Je hebt de mensen die naar hun hart luisteren, en weten te luisteren naar het hart van hun paard. En je hebt mensen die niet weten hoe ze naar zijn hart moeten luisteren, en hoe hun eigen hart het graag ziet. Die mensen nemen de dingen over uit boekjes, en films, en gaan hun eigen weg. En ze zullen momenten hebben van geluk hoor, en hun paard ook, maar het is niet 24/7 hapiness. Want dat bestaat niet, denken ze.

Een band is al vaak elkaar lief vinden. In mijn ogen is een band veel meer. Een band creeer je niet alleen met een veulen, zoals ik vaak hoor en zie. Een band maak je met je paard die je op dat moment hebt, en ik zie mensen veel en veel liever helemaal overal mee stoppen zoals ik deed, en enkel genieten van elkaar. Je paard leren kennen, hem de kans geven jou te leren kennen. En ben je daar een jaar mee bezig, zo zij het. Maar dat kan ik niet eisen van mensen, ik kan het ook niet als advies geven, ik geef niemand advies want dat deden ze bij mij ook en dat liep verkeerd af. Iedereen zijn ding, elk paard is anders en elk mens is anders. Er zijn maar weinig mensen die alles hetzelfde doen, wat betreft goed luisteren naar je paard. Omdat niet elk paard dezelfde dingen doorgeeft, niet elk paard is een open boek, en niet elk paard is een gesloten boek. Je weet het pas als je je paard hebt, hoe je met hem om moet gaan.

**Geplaatst**: 24-07-09 10:29

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 10:29

Ik denk dat mijn paard mij ziet als de meest wijze van ons twee. Als hij echt niet durft en ik vraag hem vriendelijk het toch te doen, dan doet hij het. Omdat ik het van hem vraag.

**Geplaatst**: 24-07-09 10:40

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 10:40

leider en kameraad

Leider van onze mini kudde van 2 als we samen bezig zijn, kameraad omdat er ook veel gelegenheid is tot speelsheid, knuffelen en humor (sja mijn pony heeft humor)

Ik ondervind zelden problemen met haar sinds ik me een aantal jaar geleden ben begonnen me te verdiepen in het natuurlijk gedrag en taal van paarden. Sindsdien zijn we elkaar veel beter gaan begrijpen. Natuurlijk hebben we nog wel communicatie stoornissen, logisch want uiteindelijk spreken we toch beiden een andere taal en proberen we elkaar zo goed mogelijk te begrijpen met behulp van wat we geleerd hebben. Daarbij in acht genomen dat ik mij makkelijker kan aanpassen en leren dan zij.

Ik merk dat mijn merrie echt graag bij me is, ze me overal volgt en ook in enge situaties op me vertrouwd. Ik zie aan haar wanneer ze een keer ergens geen zin in heeft, b.v. met rijden. Dat respecteer ik en dat respect krijg ik driedubbel terug.

Basisdingen zoals b.v. een stapje achteruit zijn dingen waar ik wel altijd reactie op wil hebben, dan treed ik dus wel eens wat meer op, maar altijd kort en duidelijk

**Geplaatst**: 24-07-09 10:49

Geplaatst: 24-07-09 10:49

Paardentango schreef:
Begrijp je zijn angstjes en grote angsten, ook al weet je dat die niet nodig zijn, en weet je ze op te lossen en hem zo te helpen om samen voldoende zelfvertrouwen te ontwikkelen voor bijvoorbeeld de volgende keer.

Wat betreft je poll "all of the above" is een (van de vele) opties die ik mis. Wat betreft je beginpost vraag, Steek je hand in eigen boezem , en vraag dit jezelf iedere keer dat je je met je paard bezighoud, dáár is zo´n vraag op zijn plaats (niet persoonlijk tegen jouw TS, iedereen die zich met paarden bezig houd).
Wat mensen hier op bokt over zichzelf beweren in dit verband is mi zéér onbetrouwbaar, het resultaat is hoe mensen zichzelf graag zien, niet zoals ze in werkelijkheid zijn.

**Geplaatst**: 24-07-09 11:13

Re: Paard moet luisteren naar de baas, maar..

Geplaatst: 24-07-09 11:13

Zoals ik hen af en toe naar mij zie kijken, zie ik van mezelf een reflectie van een erg amusant wezen, die commando's geeft die zij uitvoeren. Op mijn 2 benen staande denk ik echt niet dat zij (4 hengsten) mij als de leider van de kudde zullen zien, hoe dominant ik ook kan zijn. Met zn 4en zoals nu, zie ik, ondervind ik dat er echt een verschil is van wie ik ben en wie de anderen: de paarden.
In termen van 'baas' zullen ze ook niet denken.
Het is onontkoombaar wat ik van ze wil. Daarentegen ben ik ook weer dat wezen dat eten, lekkers en water en een schone stal verzorg.

**Geplaatst**: 24-07-09 11:44

Geplaatst: 24-07-09 11:44

Hmmm, ik denk dat mijn positie iets is tussen een amusant wezen

, een kameraad en een leider (niet per se van de kudde, wel een rang hoger dan mijn eigen paard).

En dan neig ik vooral naar het kameraadje, vermoed ik, vooral in de dagelijkse omgang. Bij het trainen, hetzij grondwerk, hetzij rijden is kameraadschap in combinatie met het leiderschap bij mijn paard wel belangrijk.

Anders kun je het schudden, want er zit absoluut een heerlijke kop op.

Zaken als luisteren naar je paard, hem zelf laten nadenken, vanuit het paard denken e.d. zijn voor mij niet meer als logisch eigenlijk.

Hoe ik eventuele misverstanden oplos? Met geduld, met oefening, met begrip, met duidelijkheid. Vaak vragen ruiters op een onduidelijke manier iets aan hun paard en dan gaat het mis en heeft het paard het gedaan. Onbegrijpelijk vind ik dat. Ik probeer altijd naar mezelf te kijken, mezelf te verbeteren, goede les te hebben van iemand die er net zo instaat als ik, maar die nog beter is om goed te kunnen kijken naar mijn manier van overbrengen, zodat ik mezelf kan verbeteren, waardoor mijn paard zichzelf ook verbeterd en onze samenwerking als team groeit.

Daarbij benader ik paarden zoveel mogelijk op de manier van wederzijds respect en wederszijds vertrouwen, waardoor je echt gaat samenwerken. Het is niet 'ik ben de baas en je doet maar wat ik wil'. Voor mij en mijn paard niet, in elk geval. Elk paard heeft een andere benadering nodig, daarin moet je de juiste balans zien te vinden. Ik heb zelf een heel vriendelijk, sociaal, maar ook zeer dominant en sterk paard. Hij bedoelt het helemaal niet kwaad, maar er zit een enorm eigen initiatief in en als hij iets in zijn hoofd heeft (positief of negatief), dan krijg je dat er niet zomaar uit. Mijn paard geeft niet zomaar op namelijk. En denk je negatief gedrag er met dwang en slaan uit te halen, dan wens ik diegene sterkte. Zijn verzet is dan zo enorm, dat je het echt kan vergeten

.
Is er wederzijds vertrouwen en wederzijds respect, ben je eerlijk en open naar hem toe, dan doet hij ook alles voor je.

Overigens ben ik geen type die je zo op elk paard zet. Niet omdat ik het niet zou kunnen, maar ik wil het liefst eerst een band met een paard hebben op de grond. Ik vind er gewoon niets aan om op willekeurige paarden te rijden. Dus maneges e.d. waren aan mij nooit zo besteed (om meerdere redenen trouwens

). Ik heb voornamelijk op paarden en pony's gereden waar ik al langer mee bezig was. Ik wil echt diep gaan met een paard, dat vind ik het mooiste wat er is.

**Geplaatst**: 24-07-09 11:48

Geplaatst: 24-07-09 11:48

Ik ben het baasje én de kameraad.
We hebben veel lol met elkaar, maar als we trainen moet hij wel naar me luisteren.
In de bossen en met springen zijn we vooral 1, en luister ik naar haar. Als ze iets eng vindt in het bos dan wacht ik op haar en laast ik haar kijken (mits het niet te gek wordt, maar ze vertrouwt er altijd wel op dat als ik laat weten dat ze erlangs kan, ze er ook echt langskan). Wel wil ze af en toe ergens echt niet langs, en loopt ze alleen maar achteruit.. bijvoorbeeld langs het pad waar we door moeten om naar de bossen te rijden, staat een boerderij met een hele oude caravan ernaast en wat plastic er omheen. Hier wil ze echt niet langs en blijft ze stilstaan of achteruit lopen, dit mag ze niet van mij, ze moet wel gewoon doorlopen als ik het hier zeg. Eerst probeer ik het aardig, met vertrouwen en met geduld maar als dat niet helpt dan móet ze gewoon lopen van me.
Met springen hetzelfde. Als ze weigert ligt dat óf aan mij, óf omdat ze de hindernis eng vindt. Als het aan mij ligt dan rijden we opnieuw aan en lukt het meestal wel (we kwamen eerder bijvoorbeeld niet goed uit of ik ondersteunde haar niet genoeg). Als ze het eng vindt dan rijdt ik naar de hindernis toe en laat haar kijken. Durft ze het nog steeds niet, maken we hem minder eng door bijvoorbeeld lager te zetten of een eng onderdeel eerst even weg te halen.
Als ze weigert sla ik nooit! Oké wel eens een tik als ze een spelletje aan het spelen is, maar dat is eigenlijk nooit. Ik zie zo vaak dat als een paard weigert omdat hij verkeerd uitkwam of omdat hij schrik heeft van het slootje dat eronder ligt, dat hij helemaal afgeranselt wordt! ''1, 2, 3, 4 en 5 tikken en appelflap hij zál eroverheen gaan!''
Vreselijk...
Met dressuur moet hij dus wel luisteren want ik ben toch het baasje, maar ook niet van : ''Hup, NU oprichting!'' Wat hij wil per se moet van mij is voorwaarts blijven, als hij niet naar mijn been luistert op het alleen maar voorwaarts gaan kan hij wel een tik of een reactie van mijn spoor verwachten, dit moet gewoon aanwezig zijn vind ik. Ook bij de oefeningen die hij al kent zoals het wijken en het achterwaarts, moet hij niet gaan dromen en niet opletten, maar gewoon doen wat ik van hem vraag, dan is het voor hem toch ook alleenmaar fijner? Als ik nieuwe oefeningen aanleer, zoals op dit moment contragalop en schouder binnenwaarts, denk ik wel heel erg vanuit mijn paardje zelf. Als ze een goede stap zet beloon ik haar, gaat ze moeilijk doen dan ondersteun ik haar wat meer en stel ik haar op haar gemak. Ik denk dat dat de makkelijkste en snelste manier is om iets nieuws aan te leren, en ook de leukste waarmee je na het rijden een dikke knuffel kunt verwachten

want hiernaast zijn we hele dikke maatjes!

**Geplaatst**: 24-07-09 11:50

Geplaatst: 24-07-09 11:50

ik ben het baasje van mijn paard
de kuddeleider staat in de wei en ben ik niet

kan ik ook nooit zijn want ik ben geen paard
ik respecteer mijn paard en vertrouw hem en als die in handen is
ben ik zijn baas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-09 12:14

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-09 12:14

@Kuggur: leuk om je weer eens hier te treffen.

Wat betreft de keuzes, vaak moet je denk ik gewoon een keuze maken. Zeker als je met paarden bezig bent. Dat is niet altijd de keuze die je zou willen maken, maar een mens moet wel. Ik snap je punt denk ik wel en er zit ook zeker wat in, maar ik denk dat dit onderwerp gewoon heel veel mensen bezighoudt.

In een direct contact met paarden zal een paard je zelf ongetwijfeld vertellen hoe je over komt, en hoe zeker niet. Leider, kuddegedrag allerlei termen die voor iedereen een andere betekenis kunnen hebben. Wat is die vermeende kuddeleider, en hoe ziet een paard een term als 'het baasje' die wij mensen graag gebruiken. Maar wat betekent het precies, in d eogen van het paard.

Er komen ook vele mooie betekenisvolle woorden voorbij als respect en vertrouwen, als ciritica denk ik dat veel woorden heel snel en misschien wel heel gemakkelijk gebruikt worden.

**Geplaatst**: 24-07-09 12:33

Geplaatst: 24-07-09 12:33

Bij mij en mijn pony zie ik het als een stukje wederzijds respect en als het zijn van een maatje. Ik denk als je eerlijk tegen hem bent, dan is hij dat ook tegen jou en dan weet je wat je aan elkaar hebt en creëer je ook vertrouwen. Hij "luistert" soms niet naar mij, maar ik soms ook niet naar hem, dus daar heb je het al...

Ik vind het leuk om met m te spelen en gekkigheid met m uit te halen. Ik probeer hem zoveel mogelijk zn eigen hersens te laten gebruiken en daardoor merk je dat hij ook veel alerter op mij wordt en misschien wel "slimmer" (voor zover dat kan!?)

Uit sommige dingen merk ik dat hij wel "respect" genoeg voor mij heeft. Bijv. dat hij opzij gaat als hij los staat in het pad en ik er langs moet met een kruiwagen of zo. (maar dat kan ook komen, omdat ik gewoon tegen hem aan rij als hij niet op zij gaat

)

Edit: Ik ben in ieder geval voor vrijheid van meningsuiting van mens én dier

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-09 12:35

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-09 12:35

Citaat:
Edit: Ik ben in ieder geval voor vrijheid van meningsuiting van mens én dier

Ha, ha da's een leuke !
Denk dat veel paarden en dieren dat ook altijd doen, maar of iedereen daar zo voor is durf ik niet te zeggen. De vraag blijft staan, luister je ècht naar je paard?

**Geplaatst**: 24-07-09 12:39

Geplaatst: 24-07-09 12:39

Paardentango schreef:
Citaat:
Edit: Ik ben in ieder geval voor vrijheid van meningsuiting van mens én dier

Ha, ha da's een leuke !
Denk dat veel paarden en dieren dat ook altijd doen, maar of iedereen daar zo voor is durf ik niet te zeggen.

Ik ben bang van niet (helaas)!
Ik zou het in ieder geval ook niet leuk vinden als mijn mening / gevoel altijd genegeerd wordt of niet wordt begrepen!
Nu ik er over na denk... lijkt me best frustrerend!

**Geplaatst**: 24-07-09 12:52

Geplaatst: 24-07-09 12:52

LeedeBee, ik ben ook helemaal voor vrijheid van meningsuiting van dieren.

En op de vraag of je al dan niet echt luistert naar je paard, tja, da's voor mensen hier vast een vraag en voor mij en mijn paard (en eventuele mensen die ons irl kennen) een weet, hoor.

Dat kun je op internet toch niet bewijzen. Maar als ik zo naar mijn paard kijk, denk ik niet dat hij veel te klagen heeft.

Ik doe het niet perfect, wie wel? En ik vind sommigen zaken met mijn paard best moeilijk nu en dan (die kop die er op zit bijvoorbeeld

), maar als ik zijn blije hoofdje zie en onze groei met elkaar, dan zijn we heel positief bezig. Ik wil mijn paard in elk geval niet anders, dan hij is, we hebben samen echt veel plezier. :+:

En wat ik nog het allermooiste vind, is hoe hij buiten in de groep leeft. Ik denk dat ik daar nog het meeste van geniet....... Te zien hoe hij na het werk weer in een 'warm bad' terug komt in zijn clubje op het land. Dan ga ik pas echt met een voldaan gevoel naar huis toe (behalve in de winter als het hoost

, dat geef ik wel meteen toe

. Al hoewel dat meer bij mij ligt dan bij hem, maar ik ben ook maar een mens

).

Ik ben in de ogen van mijn paard