Citaat:
Op 2001-07-10 17:29, schreef Sonja:
Wat jij beschrijft wordt "negatief belonen" genoemd, en ik ben er voorstander van. Alleen mag het wat minder extreem wat mij betreft!
Grtz, Sonja
Tuulijk, een paard moet weten hoe ver hij kan gaan. Maar, ik- absoluut tegenstander
-denk dat het ook anders moet kunnen. Ik snap de verhouding niet als je paard WIL galoperen, en jij dwingt hem dat te doen de rest van uur.. Ik zie alleen nadelen: Je pony is doodmoe, jij bent moe, je hebt een rotgevoel (althans.. dat zou ik hebben
). Volgende keer doet je paard het niet meer, omdat hij/zij BANG is geworden, dat ie weer wordt geslagen, tot een uur vol heeft gegalopeert. Ik leg me helemaal aan bij Yasmeen en Marjolein. Paardrijden doe je samen, toch? Anders kan je net zo goed op een scooter gaan zitten, en een paar 'voltes' rijden
Maar goed, zo denk ik erover.. Even een raar voorbeeld.. maar stel dat jij je paard leert aan de teugel te gaan.. Doet ie t een keer, wordt ie beloond. Zal ie t de volgende keer weer doen, want hij weet dat ie wordt beloond (dit is dus positief belonen). Maar doet t een keertje niet, en jij gaat als een gek met je zweep/sporen enz.. te keer, en rukt in z'n mond enzo (IK ZEG DUS NIET IEMAND DAT HIER DOET! IK BESCHULDIG NIEMAND
) dan heeft ie de volgende keer zoites van: Ja daaaag, ik ga dus ech nie netjes muun hals krommen.. als ik t een keer fout doe, breekt de pleures uit.. En jij krijgt ermee te maken, dat ze niet snappen waarvoor je ze straft.. Maar goed, dat zeg ik, iemand die een dravertje heeft die nog liever 6 maanden in dr stal staat dan dat ze een uurtje Dressuur in de bak moet doen..