Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Alagone schreef:Probeer haar eens bezig te houden onder weg naar huis, stelling rijden een beetje wijken, zodat ze met jou bezig is en geen tijd heeft om kabouters te zoeken.
arun schreef:Ga eens met z'n twee wandelen. Partner leiderspaard dat overal doorgaat na verloop van tijd zou het moeten overgaan.
Miriam91 schreef:Alagone schreef:Probeer haar eens bezig te houden onder weg naar huis, stelling rijden een beetje wijken, zodat ze met jou bezig is en geen tijd heeft om kabouters te zoeken.
Dat is wel een idee maar dan is het voor haar niet echt ontspannen uitstappen. Vandaag was ik het zat dus ik liet haar flink doorstappen en toen was het bijna helemaal over. Maar dressuurmatig is zij gewoon nog helemaal niet ver. Ze begint nu pas een beetje nageeflijk te lopen en de stelling zit er aardig in. Maar wat stelling vragen en een paar keer halthouden kan ik wel proberen.
arun schreef:Ga eens met z'n twee wandelen. Partner leiderspaard dat overal doorgaat na verloop van tijd zou het moeten overgaan.
Als je met haar wandelt is er eigenlijk nooit iets aan de hand. Dan loopt ze gewoon relaxt met een los touwtje.
Maar ik vind het vooral frustrerend want zelf de 3 jarige die ik heb ingereden was voor minder dingen bang. Kan het ook zijn dat dit gewoon haar persoonlijkheid is? Tussen soortgenoten is ze ook geen leider en wacht ze altijd een beetje af. En misschien omdat ik nu met haar alleen het bos in ga is ze op zichzelf aangewezen ofzo?
Even een voorbeeld te verduidelijking. Mijn 4 jarige heeft nog een slecht balans. Vooral de bochten in de bak vind hij soms nog moeilijk. Als hij zijn balans verliest in een bocht, vind hij gelijk die hele hoek eng. Opeens is dan elk takje, poetskoffer o.i.d. eng in die hoek. Hij koppelt het omvallen ( niet fijn aanvoelen van zijn lichaam) aan wat hij ziet.