Ik ging namelijk met eowyn en iris, want iemand ging gezellig mee op iertje, buitenrijden.
(iris is de moeder van eowyn, dus dat leek me wel erg leuk om zo eens samen weg te gaan).
Afijn, op het eerste fietspad gaf ze al zo;n rare bok. Zoiets als van de spaanse rijschool. Dus ik toch afstraffen, want ik wil dat niet hebben buiten.
Afijn wij verder, toen we over de brug kwamen en liepen over het gras begon het eerste gezeik. Bokken. Om hoog om vervolgens echt een paar lekkere rodeobokken te geven. Dus ik echt boos op haar geworden.
Afijn, door gereden, hup de volgende serie. Ik weer boos geworden. Weer dapper verder, weer de volgende bokken.
Maar het ergste is nog dat je het niet voelt aankomen, echt gewoon uit het niets. en haar oortjes naar voren.
Ik geloof ook neit dat het kwaadheid is, maar dat ze jolig is enz... maar liever niet buiten en met mij erop.
Afijn bij de 4 serie dacht ik: ik ga terug. Nou uiteindelijk toch maar niet gedaan. In het natuurgebied zelf ging het eigenlijk wel goed en was ze aardig braaf.
Dus wij nietsvermoedend en toch weer ontspannend terug, ikke blij, want het was verder goed gegaan. Komen we weer opdezelfde weg en halverwege komt ze weer omhoog, daarna die reet omhoog en uitslaag, dus ik schoot er echt naast. Dus ze bokt richting t asfalt dus ik: ooooo k.ut!! plof, half asfalt half hard gras. Onderweg voelde ik dat ik op mijn arm terecht zou komen dus dacht enkelt: oooo als ik maar niets breek. Dus bleef effe liggen, bewoog mn schouder en arm. Auwww maar kon t bewegen, dus ik sta op.
En het ergst is nog dat er mensen gewoon voorbij lopen, lekker kijken, maar ze zullen je volgens mij gewoon laten liggen. Ze zeiden echt niets. En dan hoor je nog zo'n k.utwielrenner zeggen of ik wilde oprotten met die knol van het asfalt. Nou toen heb ik die vent even verrot gescholden
Gelukkig was iris braaf en bleef eowyn braaf staan.
Maar verder langs deze weg ben ik wel gaan lopen. En toen is ze ook nog 1 keer aan het bokken geslagen, Sorry, maar heb flink aan die teugels getrokken
en ben zo boooooos op haar geworden Op een ander fietspad ben ik er weer opgestapt en naar huis gestapt.
maar mozus, mijn arm is niet blij. Ik hoop dat ik dinsdag nog kan lessen.
Ik ben niet bang ofzo, maar ik vind dit buiten zeker niet leuk meer.
Misschien is het de zomer in haar bol, ze had namelijk gewoon de oortjes naar voren.
Ze staaat 24 uur per dag los. Ik weet 100% zeker dat ze niks lichamelijks mankeert. Ik zal zoiezo wel binnenkort weer een afspraak maken bij eric laarakkers.
Ze is 4 en wordt in mei 5.
Oja en in de bak kan ze ook zomaar opeens ontploffen, vind ik nou ook niet zo geslaagd, vind vliegles daar ook niet zo leuk, maar minder erg dan buiten. Dat was echt mijn grootste angst om buiten eraf te donderen....
Maar hebben jullie nog tips??