De pilarenarbeid is een alternatief in de Academische Rijkunst voor de ontwikkeling van de piaffe.
Pilarenarbeid
Pluvinel startte de opleiding van een paard aan de enkele pilaar om daarna het paard tussen twee pilaren verder te ontwikkelen.
Vervolgens werd het werk aan en tussen de pilaren herhaald met een ruiter op de rug van het paard.
Eenmaal bekend met de ruiterhulpen ging het paard los van de pilaren.
Dus volgens een van de grondleggers van de klassieke/AC rijkunst werd het jonge onbeleerde paard tussen twee pilaren gebonden en wordt het dus tussen de pilaren 'beleerd'? Pas als het paard alle hulpen kent mocht het pas los?
Ik vind deze methode op zijn minst net zo discutabel als LDR, maar begrijp niet dat deze methode op bokt nooit ter discussie wordt gesteld? Met de toenemende populairiteit van diverse 'klassieke' dressuurgoeroes lijkt het mij goed dat een dergelijke methode ook eens ter discussie gesteld wordt. Wat mij betreft heeft deze methode namelijk net als LDR ook een hoog 'dont try this at home'-gehalte en is de methode in onkundige handen zeker pure paardenmishandeling....
Hier even een filmpje:
http://www.paardensport.nu/index.php?op ... ink&id=541
Ik vind dit paard tijdens dit werk nu niet echt een happy uitstraling hebben.... Daarnaast is het paard vastgebonden aan het bit, het kan dus werkelijk geen kant uit.



It seems rather strange to discover that horse-friend Pluvinel was also the inventor of the pillars, those controversial posts which, in the hands of a bungler, can cause much more harm than good and when used incorrectly can cause a horse to panic. He also expressly warned against the compulsory use of pillars.
Dit stukje is tekst afkomstig van http://www.dressageworld.de.
http://www.melange-baroque.de/Begriffe-Ballotade_Kapitzke.jpg
http://www.melange-baroque.de/Begriffe- ... leWien.jpg
Mijn mening: ik vind het goed dat trainingsmethoden worden onderzocht en ter discussie gesteld. Dan vind ik wel dat je ALLE trainingsmetoden ter discussie moet stellen, zowel nieuw als oud. Ook als die trainingsmethoden minder 'in the picture' staan omdat ruiters die die methoden toepassen niet op wedstrijden verschijnen. Ik heb zelf geen ervaring met het werken tussen de pilaren. Ik heb over de methode zelf nog geen uitgesproken oordeel.
Zodra de populairiteit toeneemt zullen ook het aantal na-apers en wanna-bee's toenemen. Dit zien we bij de populairiteit van Anky en het aantal wanna-bee's die zonder kennis van zaken LDR imiteren. De klassieke/AC rijkunst neemt ook in populairiteit toe. Het nadeel van deze stroming is dat dit voornamelijk achter gesloten deuren plaatsvind, en niet onder toezicht van een federatie die weer onder toezicht staat van allerlei welzijns/dierenbeschermingsorganisaties. Op evenementen van klassieke/AR evenementen lopen bijvoorbeeld dus geen officails rond om toezicht te houden op het welzijn van paarden. Laat staan dat geinspecteerd wordt wat er buiten die evenementen gebeurd...
Ook liggen klassieke/AC rijkunst-goeroes niet zo onder vuur (media, fotograven, inspecties etc.) als bijvoorbeeld top-dressuurruiters.
Mijn angst voor de methode 'werken tussen de pilaren' is dus dat het veelal achter gesloten deuren gebeurd, en wellicht in toenemende mate door na-apers, wanna-be's en mensen zonder enige kennis van zaken. Met als gevolg paardenleed wat niet aan het licht komt.
Ik ben benieuwd hoe jullie daar over denken?

