Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
ukoldaatje schreef:Hoi iedereen,
Mijn fjord heb ik inmiddels 10 jaar, vanaf veulen af aan. We rijden ongeveer 3 a 4 keer per week en dan spenderen we 1 a 2 keer per week tijd aan grondwerk.Als ik rijd, dan eigenlijk negen van de tien keer buitenritten en eens per week pak ik de dressuur op in de wei, ik heb geen bak en de wei is niet altijd even geschikt voor dressuren.
Eens de zoveel maanden heeft mijn fjord een soort van 'uitprobeerfase'..
Afgelopen vrijdag was weer zo n dag..
Ik ging lekker een ritje rijden met haar, na een paar dagen grondwerk en longeerwerk gedaan te hebben.
We waren een hal uurtje onderweg, oortjes naar voren, flinke pas erin..
En mevrouw stopt even (achteraf moet ik dat gewoon niet meer toestaan), en besluit met de oortjes naar voren om te draaien en weer richting huis te gaan.
Toen ik haar terug wilde draaien, ging ze in zijn achteruit (wow wat kan ze dat snel hhihihi), teugels van voren los en aangedreven, maar ze bleef in zijn achteruit. Stop gezet en opnieuw geprobeert de kant op te gaan die ik wilde, steigeren, bokken en wederom in zijn achteruit de sloot in.
Dit allemaal met het koppie vrolijk omhoog en oortjes naar voren.
Het bovenstaande heeft zich een minuut of 10 herhaald, waarbij we een keer of 3 achteruit in een leeg slootje liepen (ik hoor mezelf nog zeggen, welja nu gaan we de sloot in hihihi)..
Toen besloot ik haar stil te zetten. Niet meer lopen totdat ik toestemming geef. En ze ging staan en zuchte een paar keer diep. Als ze wilde gaan lopen weer stil gezet. Na een tijdje was ze het zat en liep zo mak als een lammetje de kant op die ik wilde.
Ik zat te shaken hoor, was bang dat ze echt in volle vaart naar huis zou gaan...
Ik heb niet de zweep gebruikt, die gebruik ik alleen om bij te sturen als ze achter uitzwaait als begrenzer of tegen de hals aan.
Heb wel even flink in de buik geschopt...
Vind dit soort dingen doodeng en wil dit liever niet al te vaak meemaken...(tweede keer in tien jaar, die andere keer was een anderhalf jaar geleden)
Wat is dit? Zelf gok ik op dominantie....ze bleef namelijk oortjes naar voren houden en was gewoon even dwars. Ze was niet geschrokken oid. Er was niets engs te zien, meestal heb ik meteen in de gaten waar ze op kan reageren.
Hoe los ik deze situatie op? Heb ik het verkeerd aangepakt? Moet ik haar bijtikken?
ukoldaatje schreef:En gaan lachen (hihihi straks gaan we de sloot in) terwijl je juist streng op moet treden
ukoldaatje schreef:Waar staat dat ik aan het lachen was toen we de sloot ingingen, ik vertel dat ik 7 kleuren scheet en dat ik nu ik het opschrijf hihi erachter zet zijn de zenuwen....
Ik dacht dus...welja nu gaan we de sloot in, gvd straks zitten we vast...
Grondwerk, Backup is achteruit, zelfs al sta ik meters bij haar vandaan, wow is wow (en wel NU), easy is in ons geval stappen en wel meteen (gaat meestal nog te snel die overgang), als ik een kusje geef springt ze aan in galop....opzij en ik wijs naar haar, gaat ze vlotjes opzij naar de kant waar ik heen wijs, longeren moet ze in dr eigen cirkel blijven en niet in de mijne komen een simpel Uhtje is genoeg, need i day more??
Het is me in de tien jaar dat ik haar heb ( en de 26 jaar dat ik paarden heb), nu 2 maal gebeurt. En idd het is een fout van mij!!!
Ik had nooit mogen toestaan dat ze stopte, maar dat gebeurde nou eenmaal en ze kreeg die ruimte. Die ze nooit had mogen krijgen.
Maar ik weet niet hoe het bij jullie is, ik maak wel eens een foutje, en die dag dus ook. Ben er wel weer allert opgemaakt, ze zeggen wel eens dat je van je fouten leert.
Edit: ik zie mezelf in de verdediging schieten, dat was niet de bedoeling...
, je moet ook echt niet in de verdediging schieten. Ik weet juist heel goed dat als je paard lief is en zich normaliter netjes gedraagt het zo stiekem kan gebeuren, juist omdat ze altijd zo gehoorzaam zijn. Die "dominantjes"kunnen dat zo subtiel doen en daarom houden we zo van ze.