Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-03-09 14:14

Verlatingsangst/eigenwijsheid??

Geplaatst door de TopicStarter : 08-03-09 14:14

Hoi allemaal! :wave:

Ik zit met een lastig probleem waar ik jullie tips en adviezen goed voor kan gebruiken.
Sinds vorig jaar augustus ben ik bijrijdster van een ontzettend leuke 8-jarige d-pony genaamd Indy. Het is echt een schatje, maar ook ontzettend eigenwijs en lomp (af en toe is het net een bulldozer

). Het klikt goed tussen haar en mij, ook met rijden. We hebben één keer in de week les op de manege en daarnaast rijdt ik een aantal keer in de week thuis in de bak.

So far so good toch?!

Alleen nu het probleem...madame Indy is absoluut niet, maar dan ook gewoon helemaal niet in haar eentje van het erf af te krijgen. In het begin dacht ik dat de verhalen daarover wel mee zouden vallen (blijkbaar heeft ze dit altijd al gedaan), maar in de praktijk valt het vies tegen. Waar het op neer komt is dat ze gewoon compleet in de staak gaat als je een poging doet om alleen van het erf te rijden (en ook als ze in een groep voorop moet lopen). Ze gaat stilstaan, steigeren, met 4 benen de lucht in, omdraaien, noem het maar op, de hele trukendoos gaat in ieder geval open.
De enige keren dat het gelukt is om haar alleen van het erf af te krijgen is toen iemand ernaast liep en haar vast had aan een touw. Ondertussen moest ik wel iedere pas aandrijven en bij tikken om haar voorwaarts te houden. Niet alleen gaat het tempo namelijk naar 0,0, maar het is ook om te voorkomen dat ze omhoog komt. Het gekke is dat ze wel gewoon verkeersmak is en als ik met andere paarden mee rij kijkt ze nergens van op.

Ik heb het trouwens ook al een paar keer aan de hand geprobeerd en dan krijg ik haar wel van de oprijlaan af. Maar na 2 meter denkt ze opeens 'ohoh, ik ben helemaal alleen' en dan begint het geklier weer. Nadeel is ook dat je meteen op een drukke weg uitkomt als je het erf verlaat, dus het is niet alleen irritant maar ook gevaarlijk. Het is zeker niet de eerste keer dat ik half op de weg stond met een debiele pony terwijl de auto's met 60/70 km/u op me af kwamen razen.

Zelf denk ik dat ze in dit geval gewoon ontzettend slim is en me gewoon uitdaagt. Ze is op zulke momenten ook totaal niet van mij onder de indruk als ik boos word (heb het geprobeerd). Geduldig zijn en 'lief' vragen heeft tot nu toe ook nog niks opgeleverd. Het lijkt me gewoon heerlijk om ook 'ns in m'n eentje erop uit te kunnen en niet zo afhankelijk te zijn van anderen.
Het is een beetje een lang verhaal geworden..sorry daarvoor. Nogmaals, ik ben helemaal gek van die pony en in de omgang is het een superschatje. Het is voor mij, mijn stalgenootjes en haar eigenaresse een raadsel waarom ze niet alleen weg wil of voorop in een groep wil lopen en ik hoop hier een goede oplossing voor te vinden.

Ik kan zeker alle tips gebruiken en ben benieuwd wat jullie hierover denken. Alvast bedankt in ieder geval!

**Geplaatst**: 08-03-09 15:29

Re: Verlatingsangst/eigenwijsheid??

Geplaatst: 08-03-09 15:29

Dit is een leiderschapprobleem: Je paard heeft geen vertrouwen in jou leiderschap en is werkelijk bang en bezorgd om haar eigen veiligheid en wellicht die van de kudde (als ze de dominante merrie is in de groep). Ze heeft steun aan de andere paarden thuis, thuis is de enige plek waar ze zich veilig voelt.

Wat je wil is dat het paard zich veilig gaat voelen bij jou: zich niet hecht aan een bepaalde plek of aan een bepaald paard. Je zult dus moeten proberen om haar te overtuigen van jou leiderschapskwaliteiten.

Bij sommige paarden is het gebrek aan leiderschap reden tot dominantie en uit zich dan vaak in respectloos gedrag van het paard uit. Dit gedrag is wel doordag en wordt gekenmerkt door de relaxte houding en snelheid waarmee het gedrag wordt vertoond: het is vaak vrij langzaam, er zijn van te voren erg veel waarschuwingssignalen en over het algemeen heeft het paard een vrij relaxte houding (geen weggedrukte rug, hoofd is niet extreem hoog, staart is vrij ontspannen etc.)

In het andere geval ontbreekt het paard het vooral aan vertrouwen in de mens; het is werkelijk bang. Dit paard reageert uit instinct en is dus vliegensvlug. Er is veel spanning, weinig waarschuwingssignalen van te voren, afgezien van de hoge hoofdhouding en weggedrukte rug die je in bijna alle gevallen ziet. Het paard denkt duidelijk niet meer na bij wat ze doet en reacties zijn uit blinde paniek.

Welke van de twee bovenstaande situaties jou paard laat zien weet ik niet, misschien is het wel een mix van de twee, afhankelijk van hoe ver je van huis gaat.

Wat je moet doen is vooral niet deze signalen negeren en gewoon door proberen te rijden, wat er ook gebeurt: Bedenk je in een situatie waarin je ergens naar toe moet en je wil niet, dan ga je liever niet met iemand mee die jou gevoelens en emoties totaal negeert, doet alsof er niets aan de hand is en als je niet gaat je een klap verkoopt.

Bedenk je nu in een situatie waarin je ergens heen moet en je durft echt niet. Dan zou je liever niet met iemand meegaan die jou gevoelens en emoties totaal negeert, doet alsof er niets aan de hand is en als je niet gaat je een klap verkoopt.

Wat doe je dan wel?

Heb respect voor de emoties van je paard in zo'n situatie. Dwing haar niet om die onzichtbare grens over te steken, maar toon je leiderschap door respect te hebben voor deze emoties en daarvan even afstand te doen. Geef je paard de lange teugel en laat haar het moment en de plaats bepalen waar ze niet meer verder wil/durft: blijf niet drijven om haar die onzichtbare grens over te duwen!
Staat ze stil, blijf dan even wachten op die grens en zie of ze ontspant, zucht, haar lippen likt etc. Duurt het je allemaal te lang? Draai haar dan 180 graden om, loop een paar passen de andere kant op, laat haar daar minstens net zo lang stilstan+nog eens de helft van de tijd die je op de 'grens' stilstond. Kijk of ze ontspand, haar lippen likt, sucht etc. Stap daarna opnieuw aan de lange teugel naar de grens toe en kijk of ze weer op hetzelfde punt stopt, of misschien stopt ze wel eerder of gaat ze er nu wel voorbij. Het duurt nooit langer dan twee dagen bij één grens.

Ben je de eerste grens over dan zul je merken dat er vele meer volgen, soms maar een meter bij elkaar vandaan. Echter, hoe langer je de bovenstaande techniek volhoudt, hoe meer je aan je paard laat zien dat je haar instincten en gevoelens niet zomaar zult negeren en hoe meer je haar overtuigt van het feit dat jij echt wel kan leiden. Uitendelijk zal je paard je leiderschap steeds minder in twijfel trekken en zal ze zich veilig voelen bij jou, en niet alleen thuis, maar overal waar jij gaat.

Dit process duurt vaak heel lang en hoe vaker je de fout begaat om haar toch over die grens heen te drijven, hoe langer dat het duurt. RIjden met anderen is geen probleem en zou ik zelfs aan willen raden; kijk of ze af en toe een tijdje onder jou leiderschap voorop wil lopen (begin hiermee op de terugweg, dat is vaak het makkelijkste). Gaat het niet, dan ga je gewoon weer achter het andere paard rijden.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Als je vragen hebt ofzo kun je me pben.

**Geplaatst**: 09-03-09 00:13

Re: Verlatingsangst/eigenwijsheid??

Geplaatst: 09-03-09 00:13

Zoals hiervoor al werd gezegt , dit is een leiderschapsprobleem.
Maar ik denk jouw zelfde vraag al eens beantwoord te hebben in een vorig topic ???

**Geplaatst**: 09-03-09 14:55

Geplaatst: 09-03-09 14:55

De tips die Alicia2u geeft werken heel goed weet ik uit eigen ervaring. Je moet een heeeeeele hoop geduld hebben, maar dan werpt het echt zijn vruchten af. Ik heb een dergelijk probleem met echte paniekangst voor shovels en trekkers. Erg gevaarlijk als je er een tegenkomt, want mijn merrie draait zich om, springt opzij, rent weg, maakt echt niet uit wat er zich verder nog in de omgeving bevindt. Dit doet ze ook als ze met een ander paard is. Ik ben precies op bovenstaande manier te werk gegaan: eerst met een shovel die zonder ronkende motor op het erf stilstond, kijken hoever ze er bij wilde komen. In eerste instantie wilde ze niet verder dan 3 meter. Op die plek ging ik wachten tot het gesnorkel en gesnuif over was, ze haar hals liet vallen en zich ging ontspannen. Dan liepen we weg en gingen we wat anders doen. De keer erna weer, toen wilde ze al wat dichter bij komen, ook daar weer wachten op de ontspanning en weer wat anders gaan doen. De keer daarna durfde ze de shovel te besnuffelen. Zo hebben we langzaam opgebouwd met een stilstaande ronkende shovel (dit duurde wel veel langer, maar is redelijk gelukt). Nu komen we ze op het erf ook wel tegen wanneer ik aan de hand wandel en zijn we zo ver dat ze niet meer wegrent als ze er een aan ziet komen en bouwen we nu langzaam op om de afstand rijdende shovel en afstand waarop de paniek uitbreekt te verkleinen, door stil te staan op een voor haar veilige afstand en te wachten op ontspanning. Het duurt lang, heel lang en soms moet je ook voorbereid zijn op een flinke stap terug (en de gedachte dat het nooit op te lossen is...

)
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-09 22:25

Re: Verlatingsangst/eigenwijsheid??

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-09 22:25

Bedankt voor de uitgebreide adviezen, hier kan ik zeker iets mee! Het klinkt eigenlijk ontzettend logisch, terwijl ik er altijd vanuit ben gegaan dat Indy gewoon ontzettend ongehoorzaam is op dat gebied. Ik ga er gewoon rustig mee beginnen en hopelijk levert het iets op.

@Alicia2u: Als je het niet erg vind dan bestook ik je graag met een pb als ik later evt. vragen heb

.