Bokt.nl

hestejente schreef:

Ik heb in een wending net iets meer contact met buitenteugel dan met de binnenteugel. Althans, dat is wat mijn instructrice graag wil zien. Dat komt omdat mijn binnenhand meer naar voren is. Ik heb dus de teugels bij hetzelfde stopje vast alleen heb ik met de binnenteugel net wat minder contact. In een wending doe ik mijn binnenhand naar voren en niet opzij. Het principe is hetzelfde als wat jij beschrijft, we houden allebei de teugels op dezelfde manier vast alleen doe ik mijn binnenhand naar voren en jij naar opzij. Kan ook, het is maar net wat je prettiger vindt Als ik rechtuit rijd zijn mijn handen gewoon naast elkaar zodat ik met allebei de teugels evenveel contact heb, uitgezonderd bijvoorbeeld dat ene paard dat door zich naar rechts krom te maken onder het werk probeert uit te kruipen, bij die dame houd ik haar met links (been + teugel) in de gaten

Citaat:

Probeer je handen naast elkaar te houden en zorg dat ze hetzelfde gaan doen: Naar links is beide handen naar links(dus niet naar je toe en naar links! gewoon naar links), de buitenteugel begrenst dan automatisch tegen de hals en je binnenteugel geeft de binnenschouder de ruimte om de bocht te maken. Naar rechts geldt hetzelfde.
Om jezelf hierbij te controleren kun je de toppen van je duimen tegen elkaar zetten en zorgen dat die elkaar niet meer loslaten. Wat je ook kunt doen is een kort zweepje, stokje of pollepel op je vuisten leggen met je duimen erop. Op die manier kun je niet meer met één hand tegelijk werken en heb je jezelf snel door. In geval van nood kun je het stokje gewoon laten vallen.

Het is niet de bedoeling dat je de buitenhand over de manenkam brengt. Als je bang bent dat je met je hand over het zadel gaat, moeten toch echt je teugels een eind korter, want je moet je handen voor het zadel dragen (en dus niet boven de voorboom).
Als je de teugels op maat hebt, zodat ze gelijk zijn, en je handen op de juiste positie, dan zul je merken dat het niet mogelijk is je hand over de manenkam te brengen, want daar heb je geen ruimte voor (de teugel is te kort). Kijk altijd goed waar je heen gaat en draai je schouders, knieën en heupen mee de bocht in. Alles wat je dan nog te kort komt om de bocht door te komen zit in je benen (afhankelijk van de rechtgerichtheid van het paard binnen of buitenbeen, dat moet je per paard en situatie aan je instructrice vragen, want dat kan ik zo niet beoordelen). En dat los je dus niet op door extra aan de teugels te gaan zitten.

Als je je binnenhand naar voren doet verlies je je aanleuning op de binnenhand. Op de manier die hierboven beschreven staat hou je gelijke druk op beide teugels, waarbij de binnenhand ruimte geeft (maar niet naar voren gaat) voor de schouder om zich naar binnen te plaatsen.
Door een teugel weg te geven, verlies je aanleuning en daarmee ook de precieze controle over het binnenachterbeen, dat door het weggeven van de binnenhand minder ver onder de massa geplaatst kan worden (omdat de steun ontbreekt).

Citaat:

Wil je alleen stelling in de hals (waarbij het paard dus rechtuit blijft lopen) en geen buiging (schoudervoor en travers werken dus wél met bovenstaande methode, wijken echter weer niet), dan gebruik je een liftende binnenhand. Dus niet naar voren, maar iets omhoog (en eventueel opzij als je extra stelling in een wending wilt). Dat is dus een andere teugelhulp dan de handen evenwijdig verplaatsen, want nu zijn je handen wel evenwijdig, maar op ongelijke hoogte (hoeveel verschil hangt af van het opleidingsniveau van het paard en de mate van rechtgerichtheid. Bij extreem scheve paarden heb ik m'n hand wel eens op borsthoogte gehad, maar bij m'n eigen paard is het tegenwoordig maar een halve cm).