Geplaatst 
Ik ben zo trots op mijn meisje, als je ziet van hoever we zijn gekomen.Unforgetable is een 7 jarige merrie van OpanxBustron en is gefokt door stoeterij en hengstenhouderij Hastrona hoeve.
Ze is altijd voor de Fok gebruikt maar omdat ze vrij klein is gebleven 1,63 hebben ze haar te koop gezet. Zins een dik jaar is ze in mijn bezit en daar begint mijn verhaal.
Toen ik haar kocht was ze volgens hun goed zadelmak.
Echter bleek al snel dat dit niet het geval was. Ik heb een paard nog nooit zo hoog en gemeen zien bokken en als je al kon opstijgen dan lag je binnen enkelen sec er weer af.
Na 4 weken zag ik het niet meer zitten en was bang voor haar.
Maar net de dag dat ik had besloten haar terug te brengen kreeg ze een vreselijk ongeluk.
We hadden een groot concour bij ons op stal (stage) en omdat ik geen tijd had om te rijden, besloot ik ze aan de molen te zetten.
Op het moment dat ik haar uit stal haalden braken echter de betonnen koeien roosters die voor haar stal lagen en zakte ze met beide achter benen in de put, waar ze vast kwam te zitten.
Ze schreeuwde het uit van de pijn maar bleef gelukkig rustig. Eenmaal uit de put kon ik mijn ogen niet geloven. Al het vel en vlees was van haar beide achter benen en van haar rechter kogel was weinig over.
Vanaf dat moment ging alles als een soort film aan mij voorbij. Ik moest haar in een lege box zetten en heb in afwachting op de dierenarts paarden gezadeld voor haar dochter.
Toen eenmaal de dierenarts aanwezig was bekeek hij het been snel, maar kon niks voor mij doen. Ze kreeg een druk verbandje en antibiotica en hij zou terug komen voor het eventuele wild vlees vorming. Verder drong de manege eigenaresse aan, over wanneer ik weer mocht rijden. Geloof het of niet! Ik moest 3 x per dag stappen en eind van de week kon ik er weer op, echter wel met drukverband. Ik was helemaal van de wap maar heb ondanks gemengde gevoelens die dag gedaan wat mij was opgedragen.
Toen ik eenmaal tijd voor mijn meisje had, was haar toestand verslechterd. Ze kon het been nog steeds niet belasten laat staan mee lopen en het hele verband zag rood.
Ze had hoge koorts gekregen en stond zwaar te pompen. Ik kon het niet langer meer aanzien en belde op eigen initiatief Someren. Die wilden mij binnen 3 kwartier daar hebben. Echter dacht de stal eigenaresse daar anders over. Toch hebben ik en een goede vriendin de trailer aangekoppeld en zijn in de dichte mist naar Someren gereden.
Eenmaal daar aangekomen was haar toestand weer verslechterd. Een deel van het been was al aan het afsterven en ondanks de hardruis die ze hoorde (schijnbaar van de shock) hebben ze toch besloten meteen te opereren. Vanaf dat moment heb ik alleen maar lopen trillen en ben de hele nacht bij haar gebleven. Ik was zo boos op mijn stage bedrijf, hoe konden ze zo iets willen verdoezelen! maar ik was vooral boos op mijzelf, ik had niks gedaan. De operatie was geslaagd maar ze moest nog zeker 3 weken daar blijven, daarbij was het nog maar de hoop of alles goed kwam. Uiteindelijk heeft het onze band sterker gemaakt dan ooit en gaat ze met alles voor me door het vuur. Nu 8 maanden later op mijn nieuwe stage, rijden we onze eerste dressuur wedstrijd met 181 en 186 punten. Ik ben zo trots op mijn meisje.
Nou genoeg geluld, kijk en geniet van mijn mooie Unforgetable.
Toen:
En nu:
Groetjes van ons. 
