Het gaat om mijn merrie, 8 jaar, BB. Ze is nog al een pittige dame met rijden. Ze heeft moeite met verbinding maken en lengte buiging. Nu heeft ze de laatste tijd iets nieuws: ze gaat rennen, vooral in galop. Ik probeer dan niet te trekken met mijn teugels want dan krult ze zich helemaal op en loopt met alle gemak van de wereld verder met haar kin op d'r borst.
Ze raakt dus behoorlijk gepikeerd als ik teveel met mijn handen doe. Prima daar kan ik goed mee leven
Ik laat haar dus "los" voor, dat wil zeggen niet te grote druk, ruimte, maar wel verbinding.
Maar dan moet ik me dus enorm concentreren op het feit dat ik goed rustig en diep ga zitten, ontspannen blijf en mezelf lang maak om haar rustig te maken. Ik let dan extreem goed op mijn ademhaling, haal diep adem en adem diep weer uit. dat werkt op zich wel heel goed, BB reageert daar goed op.
Zodra dat lukt en ze het doorheeft dan gaat het rijden een stuk beter... alleen ik vind dit zooooo moeilijk. Het lukt op zich wel, maar BB probeert zich op allerlei manieren er uit te drukken. Dus gaat wat scheef lopen, wordt boos, gaat staan te springen, rennen of juist erg terug komen in tempo, heel diep en laag lopen... ga zo maar door! Heel leuk dus...

Mijn spanning neemt ze enorm over, ze is erg op mij gericht... Ik rij veel overgangen en longeer haar regelmatig ook met pessoa om zo haar achterhand te activeren en erbij te krijgen.
Nu zijn we weer na blessure leed aan het opbouwen en merk ik dat het wel beter gaat. Maar dat het nog er moeilijk is. Dus ik ben benieuwd naar tips of adviezen, of misschien wel ervaringen die mij hoop kunnen geven