Geplaatst 
.Ik rijd Tristan sinds een klein jaar. Toen ik met hem begon was hij kort weer onder het zadel na een ernstige blessure in zijn hals. Hij kantelde bijna altijd, liep vaak met zijn mond open en tong eruit. Echt 'losrijden' zat er niet in, hij was daarvoor alleen maar bovenin gereden met een strenge, sterke hand. Eigenlijk een dubbel probleem dus, lichamelijk door het herstel na de blessure en in z'n koppie door hoe hij eerder gereden is
. Langzaam maar zeker durfde en kon hij steeds meer ontspannen, zijn bovenlijn loslaten en wat achter mijn hand aan zakken. Ik heb in het begin heel wat keren alle hoeken van de bak gezien 
, omdat hij zich gewoon geen raad wist met de 'vrijheid' en de lossigheid die hij kreeg.Nu, een jaar later dus, is hij thuis qua basiswerk eigenlijk heel fijn voor elkaar. We hebben wekelijks les (diegene is ook fysio voor paarden), zijn súper veel aan het gymnastieken, hij is ontzettend fijn in de aanleuning en we hebben nauwelijks nog problemen met kantelen/mond open/tong. Heel soms als we voor hem écht moeilijke dingen doen of de grens opzoeken wil hij nog wel eens even zijn tong langs z'n lippen halen, maar daar blijft het eigenlijk ook bij. We zijn thuis absoluut Z1 klaar
.Maar dan komt het, vreemd terrein.... Het lijkt wel alsof we een half jaar terug in de tijd gaan! Hij blokkeert in de bovenlijn, begint te sperren, heeft de neiging om af te gaan, gaat schrikken van andere paarden en dan komt de tong tevoorschijn. In de proeven mis ik hierdoor controle over de lengtebuiging en hij is eigenlijk continu zijn tong aan het uitsteken (en niet zo'n beetje ook). 2e proef gaat altijd wel beter
, maar toch blijft hij rommelen. We zijn een paar keer weggeweest, en nog geen winst gereden (terecht overigens!) maar we eindigen eigenlijk wel netjes in de middenmoot. Zaterdag nog waren we de 2e proef 4e van de 10 met 199 punten. Als ik op de protocollen 1 punt optel voor elke keer dat er 'tong' of 'mond open' staat zou ik ruim op winst uitkomen. Er staan ook altijd genoeg 7ens en ook weleens 8-en op, en heb al meerdere keren 'Fijne proef, jammer van de tong' of iets in die trant als commentaar gehad.Ik ben absoluut niet zenuwachtig op wedstrijd, maar door de wisselwerking met Tris (je zit echt op een bom voor je gevoel) zal ik best wel iets anders gaan rijden. Maar hem in de weg zitten aan de voorkant is absoluut niet aan de orde. Het lijkt van zijn kant uit wel puur een uiting van spanning (ik vergelijk het maar met iemand die op zijn lip bijt ofzo).
Gisteren zijn we naar ander terrein geweest om een kür te oefenen. Het losrijden heb ik in de buitenbak gedaan, en dat voelde helemaal hetzelfde als op wedstrijd. Later ging hij wel ontspannen (zat er bijna een uur op) en heb ik eigenlijk heel fijn gereden. Toen de binnenbak in, en het was meteen raak; tong eruit. Op die tong na is het beeld verder gewoon goed (lang leve de spiegels én objectieve mensen om me heen), en ik kan er gewoon fijn aan rijden. Hij wordt er niet extra sterk op, blijft goed aan m'n been, kruipt er ook niet achter.
Natuurlijk weet ik dat we gewoon kilometers moeten maken op vreemd terrein en in de ring, maar ik voel me zo machteloos op die momenten en ergens vind ik het ook gewoon sneu voor Tris. Hij doet het natuurlijk niet voor niks! Ik heb al Bach Rescue Remedy geprobeert, hij leek thuis nog wel wat evenwichtiger maar op ander terrein geen verschil gemerkt. Hij wordt ook regelmatig nagekeken door een fysio en het gebit is ook in orde. In mijn onderschrift staat een link naar foto's, zit er ook eentje bij waar hij net zijn tong uitsteekt
Ik hoop eigenlijk ervaringen of tips van mensen te horen die hier ook problemen mee hebben (gehad), want behalve 'gewoon mee blijven nemen en ervaring opdoen' weten we eigenlijk geen opties meer
. En die tijd gun ik hem natuurlijk, maar wie weet waar iemand hier mee op de proppen komt! 
! 
zo ineens uit het niets soms alleen een klein randje soms gooit hij zijn tong ineens naar buiten! 
!
