Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
leah1994 schreef:Moet bekennen dat ik dat even niet weet.. Dit is hem: [img]http://picasaweb.google.nl/DiToPics/Overig?authkey=8ev7JRL8dJc#5252962790502978338[/img]Kan het zijn dat jou paard ook een tuiger is?
barbaras schreef:Nou... de laatste buitenrit reed mijn vriendin naast me op zijn maatje en toen er weer paarden aan kwamen ging dat niet goed. Hij ging weer alle kanten op met hoofd en kont, links, rechts dribbelen noem maar op, zonder rekening te houden met het feit dat zn maatje naast hem liep (of juist wel). Het was niet best: we zaten steeds praktisch in de knoop met onze benen, want hij liep steeds met voornamelijk zn kont zo dicht mogelijk tegen zn maatje aan en met onze benen dr nog tussen!Als je met zijn weidemaatje rijdt, doet hij het dan niet?

mas_ schreef:Dat artikeltje wil ik inderdaad wel graag en dank!Ik heb een artikeltje ergens liggen hierzo die kan ik wel opzoeken en even inscannen. Daar staan ook nog tips in en een paar dingetjes waarmee je aan het werk kan!
Ik wens je heel veel succes en hopelijk kan je verder nog wel genieten van je buitenrit!

Citaat:Te snel draven
Probleem:
Een dribbelend paard kan vermoeiend zijn om te berijden. Het kan er elegant uitzien en voor korte tijd comfortabel zijn, maar het is niet wenselijk om een paard te hebben dat continu dribbelt en niet kan onspannen in stap als daarom wordt gevraagd. Proberen het paard langzamer te gaan resulteert vaak alleen maar hoofdschudden en slechts een paar stappen in stap voordat het weer verder dribbelt.
Oorzaak:
Aangenomen dat de rug, tanden en zijn harnachement niet de oorzaak van het probleem zijn – het paard kan hierdoor gaan dribbelen, omdat hij pijn wil vermijden -, dan is het heel waarschijnlijk dat u een heel fit of temperamentvol paard hebt dat loop op adrenaline. Dit is een ideale situatie, aangezien het paard dan weinig aandacht heeft voor u, de ruiter, en waarschijnlijk bezweet en gespannen van de rit zal terugkomen.
Als u met zijn tweeën of in een groep rijdt, kan het ook zijn dat het paard kortere passen maakt dan de andere paarden en probeert de andere bij te houden door een gang hoger te gaan in plaats van zijn passen te verlengen.
Oplossing:
Begin met rijden in een afgesloten omgeving, waarbij u in elke gang een licht contact houdt. Om vrijuit te kunnen stappen, heeft het paard in stap meer teugel nodig dan in draf. Door aan zijn mond te hangen, verhoogt u de spanning en dit zal de impuls verhogen. Ik weet dat mijn rustige koudbloed zich erg opwindt wanneer hij slechts met korte teugel wordt bereden.
Ontspan op een buitenrit. Dat is de oplossing. Denk eraan rustig te blijven en knijp niet met uw benen of handen. Dit betekent niet dat u nonchalant moet worden, want als u “mee bent met de beweging” zal dat het voor het paard gemakkelijker maken te dribbelen. Houd hem tegen met uw dijen, zit en rug, wat u ondersteunt met halve ophoudingen. Laat hem ongeveer twintig passen dribbelen – en tel ze uit – of laat hem zijwaarts gaan (bijvoorbeeld om de pas voor het linker- of voor het rechterbeen), en a dan in stap over met lange teugel. Helaas kunnen bij dit soort problemen de herhaaldelijke pogingen om het paard langzamer te gaan, uitmonden in constant trekken, waardoor het paard een harde mond krijgt en u negeert. Ik ben voorstander van stemhulpen, omdat ze kunnen helpen bij het leren van overgangen, dus ondersteun uw hulpen met herkenbare commando’s.
Probeer bij het dribbelende paard met één teugel op een volte te zetten, waarbij u ‘Ho’ zegt en het paard laat draaien, tot het overgaat in stap. Laat uw onderbenen hierbij los van het paard. Dit helpt om de achterhand te deactiveren en daarmee de impuls kwijt te raken. Als u het paard in stap hebt gekregen, beloon hem dan en laat hem weer rechtuit gaan. Hij zal waarschijnlijk snel genoeg krijgen van het dribbelen als hij elke keer dat hij dat doet, op de volte wordt gezet en u hem niet toestaat naar huis te rennen. Hopelijk zal de druk op één teugel (zonder benen te gebruiken) het paard er al toe zetten over te gaan in stap. Het is noodzakelijk dat u consequent bent en dit herhaalt,omdat het dribbelen moeilijk is af te leren.
Een positievere aanpak is het paard leren dat wachten in plaats van zich haasten, een beloning oplevert. Als u een mooi stuk gras ziet, sta het paard dan toe te grazen. Dit wil niet zeggen dat u het paard wanneer hij er maar zin in heeft, moet laten snaaien van al het groen; het is uw beslissing ergens te stoppen. Doe niet altijd alles op dezelfde plaatsen op een buitenrit en varieer de lengte ervan en de route die u neemt, zodat het paard niet kan anticiperen op wat er gaat komen en halverwege de route snel naar huis galoppeert!
Meer punten om rekening mee te houden zijn het voedingsregime en de levensstijl van het paard. Zou het beter zijn als het minder energie en meer vezels kreeg, met misschien de toevoeging van olie of suikerbiet om op gewicht te blijven? Vaak verliezen paarden gewicht als ze continu willen lopen.
Als het paard niet veel in de wei komt, mist het de vrijheid om zelf te galopperen. Hoe vaak hebt u een paard niet door een paddock zien galopperen, briesend en springend van plezier? Heb wat begrip voor zijn gedrag als het uw paard ontbreekt aan een van zijn belangrijkste levensbehoeften. Als het paard dribbelt, helpt het echter niet om het paard even lekker te laten galopperen op een buitenrit, zodat hij stoom kan afblazen. Paarden lijken daardoor juist nog opgewondener te raken, dus het is beter om een rustig, gecontroleerd tempo aan te houden.
Tip:
Wees u ervan bewust dat een paard misschien opgekropte energie kwijt moet voordat het in staat zich te concentreren en te onspannen. Longeren voor het rijden kan de oplossing zijn, waarbij u hem in een gecontroleerde omgeving toestaat, zijn spieren los te maken (en zelfs bokken), maar zorg ervoor dat hij tijd heeft om te kalmeren voordat u opzadelt en wegrijdt.