Bokt.nl

russel schreef:

Lara_Silver schreef:

Ja daar hik ik dus ook zo tegen op, ruiters die hun paarden voor buiten een enorm scherp bit inhangen "omdat hij anders niet te houden is" , dan is er dus iets mis, want een enthousiast paard let wel degelijk nog op de ruiter, en zal zich zelfs na een schrikreactie weer moeten laten kalmeren.
Wil je een paard stoppen met een bit zul je het rond zijn benen moeten binden.
Mijn persoonlijke mening is dat als je je paard buiten alleen kan houden als er bij wijze van een mes in zijn mond ligt je dus nog niet kapabel bent om met dat paard naar buiten te gaan...(dit heeft niks met rijkunsten te maken, of hoe lang iemand rijde, nog met het niveau, het is gewoon luiheid omdat het anders te lang duurt er op te oefenen bijvoorbeeld) maar goed dat is mijn mening.

Ik snap jouw reaktie volkomen en al een paar jaar probeer ik het op de echte ruitermanier. Mijn paard is in de hand een super opgevoed, volgzaam en leerzaam paard. Kun je mee lezen en schrijven. In de bak is hij een totaal ander paard als buiten. Hij wordt zeker 4 keer per week buiten gereden en dan ben ik gerust wel anderhalf uur weg, soms nog langer. Moet veel mul zand stappen, mag stukken draven en galoperen, mag even uit zijn dak gaan op goede stukkken. Maar buiten is hij gewoon niet te stuiten. Is nergens bang voor, vind alles interessant. Maar hij wil gewoon niet gecontroleerd worden, dan komt er een kop op. Ik rij altijd met losse teugel want waag het niet bij hem om je teugels op maat te maken, is hij beledigd en het is geen paard om mee in gevecht te gaan. Een kneep in de teugel is geen reaktie, zwaarder zitten niet, een lichte ophouding niet, een flinke ophouding niet. Op het moment dat hij voelt dat ik denk even terug, dan duwt hij zijn hoofd naar voren en beneden zodat ik niet de teugels wat korter kan pakken. Hij zet zijn kaken op elkaar. Het is niet leuk om met iemand te gaan rijden, wie er ook mee gaat, hij heeft haast, je kunt niet eens fatsoenlijk lichtrijden. Op zo een moment is hij gewoon ontzettend sterk en loopt gewoon overal door heen. Ik heb geen zin om met spierballen op mijn paard te zitten, om steeds maar die handrem met veel kracht er op te zetten. De godsganze tijd hoooooo, russsstig te zeggen, bij elke 2e of 3e stap een lichte ophouding maken en na de ophouding los is meteen weer een halve stap sneller, ook steeds stiekum een klein stapje iets versnellen. Voortdurend is hij bezig de regie te bepalen. Kortom een eigenwijs en bazig paard met een tomeloze energie die overigens GEEN brok krijgt.

Ik denk dat hij zijn carriere als crosscountry paard heeft misgelopen , maar ja dan moet hij nog terug komen in snelheid of gang als het moet.

Ik snap ook niet waarom hij het niet makkelijk voor zichzelf maakt. Nu met stappen ook, zelfs in stap is het racen, dan gaat hij nu dribbelen omdat ik hem tegen hou voor een rustige stap met mijn bosmaatje, wat overigens ook een flinke KWPN-er is.

Dan ga je, omdat het gewoon niet lukt om relaxed te rijden, naar een scherpe handrem zoeken, je moet toch wat.

NH, freestyle e.d. zal echt niet helpen, is trouwens leuk voor in de bak maar niet voor in een mega uitgestrekt natuurgebied waar de sky is the limit.

elsie1 schreef:

Yamcha schreef:

@ Sentido: ik zie de paarden in je profiel vaak met de mond open lopen. Ook valt het me op dat je veel druk op de onderste teugel hebt.

Dus het is dan beter als je een pellham gebruikt ofwel
- met vier teugels
- in de bovenste ring of in de onderste
- niet in beide met de pellhamriempjes

Is het zo?

Lara_Silver schreef:

Heb je al eens geprobeerd met hem te wandelen?

magda_90 schreef:

Edit: de rede van dit bit was volgens de ruiter dat het paardje rennerig was en niet aan de teugel wou lopen

splash1999 schreef:

ik gebruikte voor de onderste teugel een rode teugel op deze manier kon je nooit per ongeluk de verkeerde teugel pakken. Was zogezegd de nood teugel

russel schreef:

Ik rij dus sinds kort met pelham. Ik heb de stang gekocht. Rij met 2 teugels en de onderste hangt slap. Ik heb dus minimale druk, anders had ik altijd gigadruk, trok hij mij gewoon mee, neus naar voren en sleuren maar. Om te stoppen moest ik hem omtrekken, hij was me altijd voor door meteen zijn hoofd naar de grond te duwen, neus naar voren en nog harder te gaan. Dan moet je hard trekken, eerst zijn hoofd naar boven trekken en dat lukt bijna niet.

De eerste paar keer reageerde hij heel heftig, ook al was ik super voorzichtig, maar hij weet nu dus dat hij er niet door heen kan lopen. Ik kan hem nu dus met losse teugel rijden, meer been geven, maakt hij zich ronder, op de zit komt hij tereg, kan ik dus mooi van het bit af blijven. Wel vanuit de galop neem ik veel tijd om hem terug te nemen, veel met stem en heel voorzichtig met lichte ophouding, omdat hij anders omhoog springt en begint te stuiteren. Dus ik ben mij bewust dat het een straf bit is. Maar dat stoppen zal hij snel leren.

Als je er voorzichtig mee bent, dan vind ik het een fijn bit. Nu eindelijk kan ik met alleen het gewicht van de teugels rijden omdat hij nu weet dat hij niet sterker is. Met riempje vind ik niet oke, dan is er konstante druk. Ik denk dat als je je paard kan leren dat er geen druk hoeft te zijn en alleen druk, die kan dan minimaal zijn, als je hem corrigeert, je veel prettiger kan rijden en het dier ook veel meer rust krijgt onder het rijden. Ik hoop dat dit bit de voorbode is voor bitloos. Maar het is zo een heetzeikerd en zo ontzettende energiebaal dat dat misschien nog wel een tijdje duurt, maar als hij ouder gaat worden, moet het lukken.