Geplaatst Ik heb ook wel leuk nieuws; na maanden afzien, liep Picasso vandaag werkelijk waar de sterren van de hemel! Ik heb regelmatig gedacht: 'Ik stop ermee, hij is te moeilijk' Want elke keer lag ik er wel weer naast, en ik zat elke week wel onder de blauwe plekken, omdat hij me weer een trap had gegeven, en pas waren we met z'n tweeën tussen de bakrand gekomen, enz. Ik dacht dat het nooit meer iets zou worden en heb 'm zelfs een keer op stal gezet, en ben gewoon huilend weggegaan omdat hij zo drakerig bezig was. Ik ben wel een doorzetter, maar het is me gewoon een paar keer te veel geworden.
Vandaag zadelde ik 'm net als alle andere keren, en ik wilde eerst een bosritje maken, maar het leek me toch makkelijker om even een dressuurtraining in de bak te doen. Hij was eerst een beetje kijkerig, en ik moest 'm door de hoeken heen schoppen, ik had zoiets: 'Laat maar, dit wordt al niets meer, ik heb geen zin in weer een gevecht.' Maar goed, toch nog even er op gebleven, lekker losgestapt. Ik pakte de teugels aan gaf 'm wat been en "WOPLA" Picasso stapte netjes rond aan de teugel, geen valse krul, niet sterk worden, maar volledige ontspanning. Dus ik draaf aan, hij was nog wat lastig in de hoeken, maar na een paar keer er door heen te hebben gereden ging er ergens een knopje om. Hupla, meneer aan de teugel, lekker ontspannen briesend de bak door. Zonder gehang, zonder ge-'draak' en gejengel. Ik was helemaal trots op 'm, en bleef 'm maar belonen. Hij voelde zich ook helemaal trots. En zo hebben we echt super gereden. Zelfs de galop was volledig gecontroleerd zonder rare sprongen en proberen door de bakrand heen te rennen. Zelfs in galop begon hij los te laten, naar beneden te komen en ik kon 'm puur op m'n zit sturen. Normaal moest ik 'm zo'n beetje omtrekken, want anders liep hij dwars door de bakrand heen, maar nu helemaal niets. Ik was zo trots op 'm, zo ontzettend blij. Wat geeft dat toch een heerlijk voldaan gevoel. Ik heb maanden gedacht dat ik het niet kon, dat ik te lievig en te zacht voor 'm was. Want mensen in mijn omgeving rukte hun paard in de krul met een slof, en als ze die niet hadden rukte ze 'm wel eigenhandig in de krul.
Maar al m'n moeite is beloond! En ik ben zo blij. Het was werkelijk waar afzien, met bloed, zweet en tranen, maar het is me het wel waard geweest. Hij liep zo goed, ik ben helemaal trots. Het geeft me zo'n voldaan gevoel, eindelijk kan ik ook van m'n paard genieten.
Ik moest het gewoon kwijt, het was zo geweldig.
ik heb ook zo mijn dingen gehad met mijn paard en nu? hij loopt SU-PER! ben blij voor je dat het met jouw paard nu ook zo goed gaat blijf zo doorgaan 
