Ik heb mijn partner vier jaar geleden zijn eerste eigen paard gekocht.. Hij liep pas 1 jaartje mee in paardenland met mij en mijn fries, maar pakte het allemaal leuk op.. Hij kon mijn paard longeren.. Een stukje stappen en draven ook nog wel, maar daar hield t wel een beetje op..
Hij vond t echter zo leuk, dat ik hem dan zijn eerste paard kocht.. Een tinkerveulen van de Gorterstraat.. Hij heeft vanaf het koment dat hij hem kreeg, alles samen met hem geleerd.. (vooral geduld

Nu vier jaar later hebben we hem naar volle tevredenheid laten inrijden door Mascha van Vliet (sommige tinkereigenaren kennen haar misschien) en heeft hij inmiddels zijn tweede les op zijn eigen paard gehad..
Aan de longe.. Nog zp hobbelig als wat.. Maar ze doen t wel ff samen.. En WAT een vertrouwen zit er in die twee.. Sneakers is pas ingereden, maar als mijn partner ff instabiel zit, dan gaat Sneakers meteen stappen, omdat hij merkt dat t ff niet goed gaat.. Iedereen in onze familie/vrienden/kennissenkring vindt t helemaal leuk en staat ervan te kijken hoe goed ze t samen doen..
En wat horen we van vreemden:
Dat kan echt niet hoor.. Zo verpest hij het paard.. Het paard moet een stabiele, ervaren ruiter hebben.. Zo rijdt hij het paard kapot..
Enz... Enz.. Enz..
Om moedeloos van te worden.. Als je naar zo'n mensen zou luisteren, dan zou je al stoppen met de sport, voordat je goed en wel begonnen bent..
Maar ik ben toch retetrots op ze!!

