Bokt.nl

aeolusnr1 schreef:

Toch weet ik heel zeker dat het principe werkt, en het werkt bij elk paard, dus ook bij jouw paard.
Wat je juist moet doen is eigenlijk van weinig belang, wat wel heel belangrijk is dat is de timing en ook jouw eigen ingesteldheid, jouw eigen duidelijk doel, als die verkeerd is dan lukt het niet.
Je zegt zelf dat je al heel veel grondwerk gedaan hebt, en dat je dat wel kan doen tot je een ons weegt, nee dit klopt echt niet, als je dit zo aanvoelt dan doe je iets grondig verkeerd.
Zoek een trainer die je ter plaatse kan komen helpen en je zal zien , ook bij jouw paard kan dit probleem opgelost worden.

tmr001 schreef:

Das een prachtig mooi verhaal Simpelman, maar in de praktijk kan je dat paard nog steeds niet inzetten voor de lessen en bovendien heb je dit kunnen oefenen in een veilige omgeving, zonder verkeer, waar dit topic over gaat. Ik nodig je ook graag uit om bij mijn superkijkerige tuigpaard, voor wie iedere bak wel een eng punt heeft (er hing ooit een draadje en nu niet meer, ooit was de deur open en nu was ie dicht, ik zag net buiten in de verte een konijn en nu is die weer weg). Ik heb ook eindeloos gegrondwerkt, meenemen naar de achterkant van de bak, belonen, lief ahh snoepje, samen enge dingen bekijken (plastic!! dat wappert!!), aangeleerd haar hoofd naar beneden te brengen op momenten van spanning, haar laten snuffelen op momenten van spanning, alle rust liefde en aandacht. In de praktijk is het gewoon een enorme zeiklap die gemiddeld gezien sneller over de zeik gaat dan andere paarden. Ik kan grondwerken tot ik een ons weeg, dat ga je er nooit helemaal uitkrijgen. En die kan ik niet op haar donder geven want dan raakt ze over de flos. Wat we wel samen kunnen leren is een andere reactie dan op zn tuigs door de bak te stampen en om zelf effectiever haar aandacht te bewaren, maar dat verhaal wat jij verteld is in mijn ogen gewoon een sprookje.

In de echte wereld kunnen er op buitenrit zich onverwachte situaties voordoen waar je gewoon niet op kan oefenen in de bak. Als je paard achterwaarts richting prikkeldraad / 80km weg of noem maar iets loopt, dan houdt de liefde soms even op en moet je even onaardig zijn.

tmr001 schreef:

Feit is dat mijn paard sneller kijkt naar dingen dan andere paarden. Ik ben wel benieuwd hoe jij dat concreet op zou lossen dan.

pien_2010 schreef:

tmr001 schreef:

Feit is dat mijn paard sneller kijkt naar dingen dan andere paarden. Ik ben wel benieuwd hoe jij dat concreet op zou lossen dan.

Hier twee paardjes waarvan er een heel kijkerig is en ook altijd alles ziet. Inmiddels is het alleen maar kijken en zelden of nooit meer paniek zoals vroeger.

Wat wil je daarin oplossen (zie vet cursief gedrukte)?

Hier laat ik het paard gewoon kijken. Zelf kijk ik mee naar waar ze nu naar toe kijkt. Zeg meestal: "oooh dat is dit of dat of die " en geef haar een aai over haar nek. Gelijk voel je het beetje spanning dan afvloeien.
Als het iets raars is, bult hooi, autobanden die er eerst niet lagen, vuilnis in de bosjes etc. dan schiet ik meestal in de lach, geef een aai en zeg : "tja Pol, dat is nu een ...spook". Soms staat ze dan eventjes kritisch met opengesperde neusgaten te kijken. Ik laat haar rustig kijken (duurt zelden langer dan 1, 2 seconde) weer dat aaitje, kriebeltje in de nek met "braaf, ga maar door". En dan is het ook goed.

En vergis je niet, de mijne was een extreme drama queen, dat alles zag en de neiging had om van links naar rechts te springen. Altijd om haar gelachen, even een aaitje gegeven en gewoon doorgegaan met los teugeltje want teugel juist strak pakken dan is de paniek pas echt compleet. Zolang zij het gevoel heeft, dat ze weg kan vluchten kiest ze voor de veiligste optie en dat is bij me blijven en steun zoeken.
Meer kun je in mijn ogen niet doen. Misschien wel, maar dit werkte bij dit paard het beste.

tmr001 schreef:

Een los teugeltje betekent in de praktijk in de bak een vrij stuurloos projectiel, dan zoekt ze haar eigen weg, al helemaal als ik net opstap.

pien_2010 schreef:

tmr001 schreef:

Een los teugeltje betekent in de praktijk in de bak een vrij stuurloos projectiel, dan zoekt ze haar eigen weg, al helemaal als ik net opstap.

Dat hadden wij ook i n het begin. En dat moet je eerst oplossen. Ze spetterde zelfs weg bij het opstappen.
Hoe oplossen?
Ze mag gewoon niet weg spetteren en moet bij je blijven. Altijd. Dus dat begint al bij het opstappen. Ik heb nooit grond werken gedaan, gewoon omdat ik die ervaring niet heb. Weet er te weinig vanaf. Met opstappen leerde ik haar om bij me te blijven. Alles ging in de allergrootste rust. Geen stapje mag ze naar voren/ achter of opzij doen.
Geef en gaf haar zelfs een stukje appel voor het opstappen en daarna als ik in het zadel zat. Eerst natuurlijk met hulp van instructrice die haar goed vast hield. Was ze braaf, ademde ze uit, stukje appel en afstappen. Daarna er weer op.
Nog steeds krijgt ze dat stukje appel voordat ik opstap. Niet meer als ik er op zit. Ze kan nu zelfs echt minuten lang wachten op de ander voordat we wegrijden naar buiten.
Zo ook met tempo beheersen. Ze kon niet stappen. Wilde alleen maar draven buiten. Dat is helemaal over nadat we een keer een stap rit hebben gemaakt. Wouw ze was goed heet hoor, maar ze moest blijven stappen. Stilstaan buiten was toen nog een echte brug te ver.
Na die ene stap rit, was het systeem doorbroken.
Nog een advies wat mij heeft geholpen. Heb je in de beurt een klassieke instructeur? Daar leer je zo fijn van rijden? Want bij dit soort paardjes ben je al gauw te streng, te hard in je hand? Enne is haar gebit OK? Geen haakjes? Laat eens een goede tandarts er naar kijken.
Dit soort paniek paardjes voelen altijd alles veel erger en reageren altijd met over de mik zijn. Met alles. Ik ga nu gauw voeren want paardjes hebben honger. De ene begroet me met blij gehinik de ander "onze drama queen" is boos en wat over de mik en wat nerveus.
Het karakter zul je nooit veranderen, maar als je dit soort paardjes voor je kunt winnen dan heb je de hoofdprijs is huis want ze zullen en willen altijd voor je werken. zijn zeer sensibel en super in de omgang en onder het zadel.

Simpelman schreef:

Ik ben wél heel zeker van mezelf en mijn zaak, ik ben een leider.

tmr001 schreef:

Dat bedoel ik ook en mis ik nog steeds in het verhaal van Simpelman - stilstaan is ok, achteruit is ok, eigenlijk is alles wel ok.

Simpelman schreef:

Waarom staakt paard A?

Sonja89 schreef:

Wederom een voor mij heel rake en leerzame post, Simpelman. In reactie erop een vraag: wat gaat er in onderstaande situatie verkeerd?

Paard en ruiter gaan samen met een ander duo op bosrit. Halverwege staakt paard A. Ruiter geeft paard de tijd te ontspannen, moedigt aan en paard B gaat voorop om te laten zien dat de kust veilig is. Paard A weigert iedere beweging. Ruiter stapt af en neemt paard enkele meters mee aan de hand, paard volgt. Rit wordt niet vervolgd, ze gaan dezelfde weg terug.

De volgende keer staat het paard al na 100 meter in het bos stil. De keer daarop komen ze het erf niet af.

Zijn hier verklaringen voor te bedenken?

Sonja89 schreef:

Wederom een voor mij heel rake en leerzame post, Simpelman. In reactie erop een vraag: wat gaat er in onderstaande situatie verkeerd?

Paard en ruiter gaan samen met een ander duo op bosrit. Halverwege staakt paard A. Ruiter geeft paard de tijd te ontspannen, moedigt aan en paard B gaat voorop om te laten zien dat de kust veilig is. Paard A weigert iedere beweging. Ruiter stapt af en neemt paard enkele meters mee aan de hand, paard volgt. Rit wordt niet vervolgd, ze gaan dezelfde weg terug.

De volgende keer staat het paard al na 100 meter in het bos stil. De keer daarop komen ze het erf niet af.

Zijn hier verklaringen voor te bedenken?

Simpelman schreef:

Zie je paard als een vriend die een emotioneel probleem heeft.
Probeer je paard als een vriend te helpen zijn probleem te overkomen, niet om hem te laten doen wat jij wilt.
Jij bent van geen belang.
Fixeer je niet op een doel, het doel is van geen belang, je doel bereik je vanzelf als je vriend zijn probleem opgelost heeft.

Gebruik jouw intelligentie om het probleem van je vriend te helpen op te lossen.
Vergeet alles dat je geleerd hebt, wees intuitief.

Simpelman schreef:

Wanneer we een vreemd/onbekend mens vragen een pakje voor ons weg te brengen en we geven hem daar een redelijke beloning voor dan kunnen we doorgaan hem te vragen pakjes voor ons weg te brengen.
Het verrichten van een dienst tegen een beloning is des mensens.

Bij paarden werkt dat anders, beloning is slechts een communicatiemiddel dat zegt ik ben je "vriend", ik aanvaard je, ik ben tevreden met je, ik deel met je, je mag bij mij blijven, ik bescherm je, ik geef je iets dat je op prijs stelt.
Klontjes zijn lekker en tot op beperkte hoogte zullen paarden kleine dienstjes bewijzen in ruil voor een klontje.
Ze zijn slim.

Grote dienstjes echter leveren ze niet voor een klontje en ook niet voor een zak vol ervan.
Wanneer je voor de eerste keer het water in wilt gaan met een paard, dan kun je het klontje vergeten.
Dat wat nu speelt is binding met de ruiter, vertrouwen, een verleden met goede ervaringen bij onoverzienbare en angstwekkende situaties.
Een paard gaat slechts het water in als het voldoende vertrouwen heeft in zijn ruiter om de eerste pas te zetten, het klontje mag hij houden.

Wanneer je een paard op wat voor manier ook [b]dwingt om iets te doen dat het gevaarlijk acht dan dwing je het om alleen iets te doen dat het nooit uit zichzelf zou doen, voor geen enkele beloning.
Zo gauw we gaan dwingen dan laten we het paard alleen, paarden wijken voor druk, ze gaan ervan weg, het paard moet zichzelf nu zien te redden.[/b]

Met een "beloning" voor "verkeerd" doen communiceren we, het is OK, ik ben bij je, wees maar niet bang, ik help je, blijf bij me, kom met mij mee, we gaan niet verder dan dat jij nu aan kunt, hoe weinig dat ook is.
Paarden zijn kuddedieren, ze willen in hun kudde veilig zijn, "beloningen" pikken ze mee als het niet teveel inspanning oplevert, angst leveren ze niet voor een beloning.
Wanneer er druk op hem uitgeoefend wordt dan voelt hij zich niet meer veilig en zal proberen aan de druk te ontkomen.

"Freeze" is voor een paard een manier om aan druk te ontkomen, we moeten hem met zachtheid, vriendelijkheid en geduld uit die freeze stand halen, dan kan hij weer gaan denken en participeren.

Het aankomen in een situatie waar het paard het onaangenaam vindt om verder te gaan en weerstand biedt leidt als reactie van de ruiter meestal tot het uitoefenen van dwang, is druk, is waar het paard van weg wil, is het vergroten van de onveilige situatie.
Het paard heeft hier geen oplossing voor omdat die hem afgenomen wordt en gaat daarom op freeze.

Beloon een paard dat weerstand biedt en zeg daarmee "kom met mij mee", wees dan geduldig, vriendelijk en zacht en vragend, een paard zal zich dan veilig voelen en "iets" doen, beloon dat en je geeft hem moed om met jou verder te gaan.

Ik doe het 50 jaar.

Simpelman schreef:

70

Sonja89 schreef:

Wederom een voor mij heel rake en leerzame post, Simpelman. In reactie erop een vraag: wat gaat er in onderstaande situatie verkeerd?

Paard en ruiter gaan samen met een ander duo op bosrit. Halverwege staakt paard A. Ruiter geeft paard de tijd te ontspannen, moedigt aan en paard B gaat voorop om te laten zien dat de kust veilig is. Paard A weigert iedere beweging. Ruiter stapt af en neemt paard enkele meters mee aan de hand, paard volgt. Rit wordt niet vervolgd, ze gaan dezelfde weg terug.

De volgende keer staat het paard al na 100 meter in het bos stil. De keer daarop komen ze het erf niet af.

Zijn hier verklaringen voor te bedenken?