Bokt.nl

Renske_W schreef:

Hier zelf een "groene" combinatie.
Ik had zelf al wel wat rondgehobbeld op verzorgpony's en een jaartje manege paarden gereden, toen ik Wedge mocht gaan rijden.
Toen 4 jaar, basis was erin gereden, en toen mocht ik hem gaan rijden.
Iedere week les, en ook van de eigenaar begeleiding als ik daarom vroeg.

Yamcha schreef:

Ik ben het niet met je eens
Een groene ruiter maakt beginnersfouten, en dat is niet erg, maar wel op een groen paard. Verder heeft een onervaren ruiter per definitie geen onafhankelijke zit, en om het paard niet in de weg te zitten, moet je echt wel handig zijn, en een goed gevoel hebben voor wat je doet. En dat kan pas als je weet wat je moet voelen, maar een groene ruiter heeft daar geen idee van

Yamcha schreef:

Dat is dan wel een uitzondering hoor, sorry, maar de zit en de rijstijl van de gemiddelde manegeruiter heb ik geen hoge pet van op

De meeste manegeruiters zijn zo ruw en lomp in hun hulpen, dat je daar een jong paard alleen maar grondig mee verknalt. Nah, liever een heel ervaren ruiter die heel zacht is met de mond, die een been kan aanleggen ipv het paard gelijk in tweeën trappen, en die gewoon eerst lekker de gangen en stuur en rem bevestigt voor dat paard "aan de teugel moet".

Yamcha schreef:

Ik ben het niet met je eens
Een groene ruiter maakt beginnersfouten, en dat is niet erg, maar wel op een groen paard. Verder heeft een onervaren ruiter per definitie geen onafhankelijke zit, en om het paard niet in de weg te zitten, moet je echt wel handig zijn, en een goed gevoel hebben voor wat je doet. En dat kan pas als je weet wat je moet voelen, maar een groene ruiter heeft daar geen idee van

Yamcha schreef:

Reactie was gericht aan Ilse
Sorry, was onduidelijk.

Fleurtje100 schreef:

Aslan, om eerlijk te zijn moet ik wel een beetje lachen als ik je berichtgeschiedenis teruglees. Ik denk dat hier helemaal geen mensen zijn die zichzelf heel deskundig voelen, waarvan hun wereld nu instort, of die hun eigenwaarde ophangen aan het kunnen paard rijden.
Ik denk dat veel mensen zich oprecht zorgen maken om het feit dat er zo makkelijk gedacht wordt over het rijden van een jong paard. En dat die mensen wat meer ervaring hebben en het al heel vaak mis hebben zien gaan met zulke combinaties. En als het dan uiteindelijk wel goed kwam duurde het veel langer dan had gehoeven. En dat allemaal ten koste van het paard.

aslan schreef:

Leuk om te lezen hoe het wereldje van een aantal deskundigen instort wanneer een autodidakt vertelt dat je niet altijd een heel circus van ervaring en betweters nodig hebt om (als groentje) een groen paard te beleren. Maar ja wat wil je anders als je je volledige eigenwaarde ophangt aan het "kunnen" berijden van een paard. En dan verschijnt er ineens iemand die die laat zien dat het eigenlijk allemaal maar relatief is. Wat een reakties allemaal

Nou hier dan nog een....en dan ook nog een vent:
Na 15 jaar niet meer op een paard gezeten te hebben kocht ik een paard van 3,5 dat alleen nog maar voor de kar gestaan heeft. Ik werd volledig voor gek verklaard door zowat de hele stal waar hij kwam te staan. En ja.....ik kreeg 1 a 2x in de week begeleiding/les van iemand die ook dacht dat ik getikt was....maar al snel zag dat er meer in zat. Nu na een half jaar zegt mijn begeleidster dat het een groot voordeel is dat zowel het paard als ik samen groeien. Het paard heeft nog geen verkeerde dingen aangeleerd en ik krijg meteen feedback van het paard wanneer ik het niet goed doe. Iets wat je op een manege paard niet snel zal hebben. Het paard doet het leuk....maar aan mij deugt natuurlijk niets. Inmiddels begint de afgunst op de stal merkbaar te worden. Handen vol geld wordt er besteed aan clinics door bekende ruiters en de prestatiedrang is enorm. Dit zijn dan de mensen die niet eens van het terrein af durven met hun paard of in een bak kunnen waar een sprongetje staat. Waar is het plezier gebleven? Natuurlijk heb je altijd de azijnpissers die beginnen over dat het paard verpest wordt/is, onverantwoordelijk, zijn rug gaat kapot en ga zo maar door. Dit is gewoon inherent aan de paardenwereld...het is gewoon nooit goed. Het gaat erom of ik en het paard er plezier in hebben. Er is genoeg expertise in huis om te voorkomen dat het paard door zijn jonge leeftijd schade oploopt op de korte en de lange termijn. Ik heb mijn eigen ambities en zolang de basis er goed in zit en ik op een veilige manier plezier heb is het goed.

Dus TS...zet gewoon je vriend er op, zorg dat je een deskundige hebt die hem begeleidt en vraag niet teveel van het paard ivm de jonge leeftijd.

aslan schreef:

Leuk om te lezen hoe het wereldje van een aantal deskundigen instort wanneer een autodidakt vertelt dat je niet altijd een heel circus van ervaring en betweters nodig hebt om (als groentje) een groen paard te beleren. Maar ja wat wil je anders als je je volledige eigenwaarde ophangt aan het "kunnen" berijden van een paard. En dan verschijnt er ineens iemand die die laat zien dat het eigenlijk allemaal maar relatief is. Wat een reakties allemaal

Nou hier dan nog een....en dan ook nog een vent:
Na 15 jaar niet meer op een paard gezeten te hebben kocht ik een paard van 3,5 dat alleen nog maar voor de kar gestaan heeft. Ik werd volledig voor gek verklaard door zowat de hele stal waar hij kwam te staan. En ja.....ik kreeg 1 a 2x in de week begeleiding/les van iemand die ook dacht dat ik getikt was....maar al snel zag dat er meer in zat. Nu na een half jaar zegt mijn begeleidster dat het een groot voordeel is dat zowel het paard als ik samen groeien. Het paard heeft nog geen verkeerde dingen aangeleerd en ik krijg meteen feedback van het paard wanneer ik het niet goed doe. Iets wat je op een manege paard niet snel zal hebben. Het paard doet het leuk....maar aan mij deugt natuurlijk niets. Inmiddels begint de afgunst op de stal merkbaar te worden. Handen vol geld wordt er besteed aan clinics door bekende ruiters en de prestatiedrang is enorm. Dit zijn dan de mensen die niet eens van het terrein af durven met hun paard of in een bak kunnen waar een sprongetje staat. Waar is het plezier gebleven? Natuurlijk heb je altijd de azijnpissers die beginnen over dat het paard verpest wordt/is, onverantwoordelijk, zijn rug gaat kapot en ga zo maar door. Dit is gewoon inherent aan de paardenwereld...het is gewoon nooit goed. Het gaat erom of ik en het paard er plezier in hebben. Er is genoeg expertise in huis om te voorkomen dat het paard door zijn jonge leeftijd schade oploopt op de korte en de lange termijn. Ik heb mijn eigen ambities en zolang de basis er goed in zit en ik op een veilige manier plezier heb is het goed.

Dus TS...zet gewoon je vriend er op, zorg dat je een deskundige hebt die hem begeleidt en vraag niet teveel van het paard ivm de jonge leeftijd.

aslan schreef:

Leuk om te lezen hoe het wereldje van een aantal deskundigen instort wanneer een autodidakt vertelt dat je niet altijd een heel circus van ervaring en betweters nodig hebt om (als groentje) een groen paard te beleren. Maar ja wat wil je anders als je je volledige eigenwaarde ophangt aan het "kunnen" berijden van een paard. En dan verschijnt er ineens iemand die die laat zien dat het eigenlijk allemaal maar relatief is. Wat een reakties allemaal

Nou hier dan nog een....en dan ook nog een vent:
Na 15 jaar niet meer op een paard gezeten te hebben kocht ik een paard van 3,5 dat alleen nog maar voor de kar gestaan heeft. Ik werd volledig voor gek verklaard door zowat de hele stal waar hij kwam te staan. En ja.....ik kreeg 1 a 2x in de week begeleiding/les van iemand die ook dacht dat ik getikt was....maar al snel zag dat er meer in zat. Nu na een half jaar zegt mijn begeleidster dat het een groot voordeel is dat zowel het paard als ik samen groeien. Het paard heeft nog geen verkeerde dingen aangeleerd en ik krijg meteen feedback van het paard wanneer ik het niet goed doe. Iets wat je op een manege paard niet snel zal hebben. Het paard doet het leuk....maar aan mij deugt natuurlijk niets. Inmiddels begint de afgunst op de stal merkbaar te worden. Handen vol geld wordt er besteed aan clinics door bekende ruiters en de prestatiedrang is enorm. Dit zijn dan de mensen die niet eens van het terrein af durven met hun paard of in een bak kunnen waar een sprongetje staat. Waar is het plezier gebleven? Natuurlijk heb je altijd de azijnpissers die beginnen over dat het paard verpest wordt/is, onverantwoordelijk, zijn rug gaat kapot en ga zo maar door. Dit is gewoon inherent aan de paardenwereld...het is gewoon nooit goed. Het gaat erom of ik en het paard er plezier in hebben. Er is genoeg expertise in huis om te voorkomen dat het paard door zijn jonge leeftijd schade oploopt op de korte en de lange termijn. Ik heb mijn eigen ambities en zolang de basis er goed in zit en ik op een veilige manier plezier heb is het goed.

Dus TS...zet gewoon je vriend er op, zorg dat je een deskundige hebt die hem begeleidt en vraag niet teveel van het paard ivm de jonge leeftijd.